به گزارش خبرگزاری ایمنا، در فرهنگ اسلامی، عدالت مفهومی نیست که تنها به قوانین مکتوب محدود شود و به نوعی، تجلی صفات الهی در گستره زندگی اجتماعی بشر است؛ پس از انقلاب اسلامی، عدالت نه یک آرمان انتزاعی، بلکه مأموریتی حیاتی بود که مردان و زنانی بیادعا آن را به دوش کشیدند و در خط مقدم این مسیر، قضاتی قرار داشتند که جانفشانی در راه حق را نه یک اتفاق، بلکه بخشی از وظیفه شرعی، ملی و انسانی خود میدانستند و شهادت برای این قاضیان، نتیجه زیستن با صداقت و ایستادگی در برابر باطل بود.
در تاریخ پرافتخار انقلاب اسلامی ایران، قوه قضائیه به عنوان یکی از ارکان اصلی نظام، همواره نقش بیبدیلی در تحقق عدالت و استیفای حقوق مظلومان ایفا کرده است و در این مسیر پرچالش، ۷۷ شهید قاضی و بیش از ۳۰۰ شهید دیگر از کارکنان این نهاد، جان خود را در راه اجرای عدالت و مبارزه با فساد، نفاق و تروریسم تقدیم کردهاند.
شهدای قوه قضائیه، صاحبان عنوان نبودند و شخصیتهایی بودند که ساختار عدالت را در متن جامعه مستقر کردند؛ در شرایطی که کشور با شرایط پیچیده امنیتی، سیاسی و اجتماعی دستوپنجه نرم میکرد، این قاضیان بدون هیاهو، اما با عزمی الهی، در برابر ظلم ایستادند و هر رأی آنها اعلام موضعی علنی در دفاع از حقیقت بود، ولو آنکه بهای آن زندگیشان باشد.
قاضیانی همچون آیتالله بهشتی، شهید قدوسی، لاجوردی، احمدی مقدس، موسی نوری قلعهنو و دهها تن دیگر، جان خود را در قبال آرمان عدالت فدا کردند و هر یک از این بزرگمردان با شهادتشان، یادآور این نکته شدند که اجرای عدالت، نیازمند انسانهایی مؤمن، دلیر و آگاه است و فهرست شهدای قوه قضائیه، تنها مجموعهای از اسامی نیست، بلکه روایتی خاص از ارادههایی است که در بزنگاههای حساس، ترجیح دادند بهجای سازش با باطل، جان فدا کردن در راه حق را انتخاب کنند.
راه شهدای عدالت؛ افقی برای آیندهای روشنتر است / نقش قضات و کارکنان دستگاه قضا کمنظیر و حیاتی است
عدلیه جمهوری اسلامی ایران، نهادی استثنایی در ساختار حاکمیتی کشور است و در کنار وظایف رسمی، این نهاد همواره مسئولیت اخلاقی، اعتقادی و انقلابی نیز بر دوش داشته است که این مسئولیتها در برخورد با پروندههایی سنگین، پرهیاهو و پیچیده، بسیار حساستر میشود و شهدای این نهاد، مظهر تلفیق این سه وظیفهاند که در برخورد با ترور، ناامنی، قاچاق، مفاسد اقتصادی و گروههای فریبگر، این بزرگان بدون تزلزل ورود کردند.
گرامیداشت شهدای عدالت، تنها با ذکر خاطره یا نصب تصویر آنان در سالنهای دادگستری محقق نمیشود، بلکه باید راهشان را ادامه داد؛ باید دستگاه قضا را در مسیر ارتقا، پاکدستی، دقت و جسارت حفظ کرد و راه این شهیدان، نه متعلق به گذشته، بلکه افقی برای آیندهای روشنتر است؛ میراث آنها، مکتبی است که قضات امروز باید در آن رشد کنند و این مکتب، نشئت گرفته از مسئولیتپذیری بیحاشیه، درستکاری بیتظاهر، و قضاوت بی اغراض است.
در این مسیر، نقش قضات و کارکنان دستگاه قضا کمنظیر و حیاتی است؛ هر روز در سراسر کشور، صدها دادگاه و دادسرا، میزبان قضاتی است که با کولهباری از تجربه و تعهد، مشغول رسیدگی به پروندههایی هستند که زندگی، حیثیت، امنیت و اقتصاد مردم را رقم میزند و کارمندان دستگاه قضا، با دقت و اراده، وظیفهای سنگین را به انجام میرسانند و ادامهدهندگان خون شهدای قضا هستند و هر قاضی مطمئن و هر کارمند متعهد، یک ستون برای بنای اعتماد عمومی است.
نسل جوان باید با شناخت دقیقتری از شخصیت شهدای عدالت تربیت شود / گرامیداشت شهدای عدالت و تکریم قضات، پاسداشت فرهنگ وفاداری به حقیقت است
نسل جوان باید با شناخت دقیقتری از شخصیت شهدای عدالت تربیت شود و کتب درسی، مستندها، فضای مجازی و دانشگاهها باید تصویری الهامبخش از قاضی شهید ارائه دهند و این تصویر باید به گونهای باشد که جوان ایرانی بداند برای ایستادن بر قله عدالت، باید هم علم اندوخت و هم تقوا پروراند؛ شهادت شهدای عدلیه، بخشی از تاریخ نبرد ملت ایران با بیعدالتی است و انتقال این تجربه، تضمین آیندهای مستقل، آزاد و قانونی خواهد بود.
گرامیداشت شهدای عدالت و تکریم قضات، پاسداشت فرهنگ وفاداری به حقیقت است و آنها قضاوت را نه شغل، بلکه رسالت میدانند و شایسته بالاترین درجات احترام هستند، عدالت با انسانهایی پاکسرشت ممکن میشود که همچون شهدا، جان خود را فدای جامعه میکنند؛ یادشان گرامی، راهشان پاینده و پیروانشان استوار باد.
عدالتی که با خون امضا شد؛ از شهید بهشتی تا شهید مقیسه و شهید رازینی
در طول تاریخ انقلاب اسلامی، عدالت تنها مفهومی قانونی نبوده، بلکه آرمانی است که مردانی بزرگ برای پاسداری از آن، جان خود را تقدیم کردهاند و در میان صیانتگران این آرمان، برخی از برجستگی خاصی برخوردار و قضاتی هستند که نماد ایمان، مقاومت و آرمانخواهی بودند و شهادت آنها، سند پایداری قوه قضائیه در مسیر حق و عدالت است.
شهید آیتالله سید محمد حسینی بهشتی
آیتالله بهشتی از برجستهترین چهرههای فکری و اجرایی انقلاب اسلامی بود که نقش بیبدیلی در طراحی ساختار قوه قضائیه نوین ایفا کرد، او که در سال ۱۳۰۷ در اصفهان متولد شد، تحصیلات حوزوی و دانشگاهی را توأمان طی کرد و به زبانهای آلمانی و انگلیسی مسلط بود.
فعالیتهای فرهنگی او در مرکز اسلامی هامبورگ، تأسیس مدرسه حقانی و تدوین کتب درسی، تنها بخشی از تلاشهای او برای نهادینهسازی عدالت اسلامی بود و پس از انقلاب، به عنوان رئیس دیوان عالی کشور و نایبرئیس مجلس خبرگان قانون اساسی، نقشی کلیدی در تدوین قانون اساسی و تثبیت نظام قضائی ایفا کرد.
سرانجام در تاریخ هفتم تیر ۱۳۶۰، در انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی به دست گروهک منافقین به شهادت رسید و او نهتنها یک قاضی، بلکه یک نظریهپرداز عدالتمحور بود که مظلومانه زیست و مظلومانه رفت.
شهید علی قدوسی
شهید قدوسی، متولد ۱۳۰۶ در نهاوند، از روحانیون برجسته و مدیران تحولگرای حوزه علمیه قم بود؛ او از مؤسسان مدرسه حقانی و مکتب توحید بود و با نگاهی نو به تربیت قضات و طلاب انقلابی پرداخت و پس از انقلاب، به عنوان دادستان کل انقلاب اسلامی منصوب شد و در ساماندهی دادگاههای انقلاب و مقابله با جریانهای ضدانقلاب نقش مؤثری ایفا کرد.
او داماد علامه طباطبایی بود و از شاگردان برجسته امام خمینی و آیتالله بروجردی به شمار میرفت و در تاریخ چهاردهم شهریور ۱۳۶۱، در جریان یک اقدام تروریستی در دفتر دادستانی به شهادت رسید و قدوسی با نگاهی اخلاقمحور و ساختارمند، عدالت را نهفقط در حکم، بلکه در تربیت و نهادسازی دنبال میکرد.
شهید اسدالله لاجوردی
لاجوردی، متولد ۱۳۱۴ در تهران، از مبارزان پیش از انقلاب و از اعضای موتلفه اسلامی بود؛ او پس از انقلاب، به عنوان دادستان انقلاب تهران و سپس رئیس سازمان زندانها منصوب شد و در دهه ۶۰، با قاطعیت در برابر گروههای تروریستی و منافقین ایستاد و به دلیل همین ایستادگی، بارها هدف تهدید و ترور قرار گرفت.
او به «مرد پولادین انقلاب» شهرت یافت و در تاریخ یکم شهریور ۱۳۷۷، در بازار تهران توسط عوامل گروهک منافقین ترور شد؛ لاجوردی شخصیتی بود که عدالت را با صلابت و رأفت را با اقتدار در هم آمیخته بود و در برابر باطل، بیملاحظه و بی تساهل بود.
شهید حسن احمدی مقدس
قاضی احمدی مقدس، متولد ۱۳۴۴ در مشهد، از قضات شجاع و متعهدی بود که در پروندههای حساس امنیتی، اخلاقی و رسانهای نقشآفرینی کرد؛ او قاضی پروندههایی چون کنفرانس برلین، اکبر گنجی و بعضی از پروندههای مفاسد اخلاقی و امنیتی بود.
این شهید گرانقدر در سال ۱۳۸۴، هنگام خروج از مجتمع قضائی ارشاد، توسط دو تروریست مسلح هدف گلوله قرار گرفت و به شهادت رسید؛ احمدی مقدس با وجود تهدیدهای مکرر، هرگز از مسیر عدالت عقبنشینی نکرد و تا آخرین لحظه، با صلابت در برابر قانونگریزان ایستاد.
شهید موسی نوری قلعهنو
شهید نوری، متولد ۱۳۵۵ در زاهدان، از قضات جوان و پرتلاش شرق کشور بود که در خط مقدم مبارزه با قاچاق، ناامنی و تروریسم در سیستان و بلوچستان فعالیت میکرد، او با رتبه شش کنکور وارد رشته حقوق و پس از طی مراحل دادیاری، به عنوان دادستان زابل منصوب شد.
این قاضی شهید، در تاریخ پانزدهم آبان ۱۳۹۲، هنگام عزیمت به محل کار، توسط عوامل مسلح ترور شد؛ نوری قلعهنو به «سردار عدالت» شهرت یافت و با شجاعت، صداقت و دلسوزی، پرچم عدالت را برافراشته نگاه داشته بود.
شهید حجتالاسلام علی رازینی
آیتالله رازینی، متولد ۱۳۳۲ در همدان، از قضات برجسته و باسابقه نظام قضائی بود که مسئولیتهایی همچون دادستان انقلاب تهران، رئیس سازمان قضائی نیروهای مسلح، رئیس دیوان عدالت اداری و معاون حقوقی قوه قضائیه را بر عهده داشت.
او در دهه ۶۰، در مقابله با گروهکهای تروریستی و جاسوسان نقش کلیدی داشت و بارها هدف ترور قرار گرفت و سرانجام در بیستونهم دی ۱۴۰۳، در کاخ دادگستری تهران به همراه شهید مقیسه ترور شد و به شهادت رسید.
شهید حجتالاسلام محمد مقیسه
شهید مقیسه، متولد ۱۳۳۵ در سبزوار، از قضات باسابقه دادگاه انقلاب و دیوان عالی کشور بود و در مقابله با گروههای تروریستی و پروندههای امنیتی نقشآفرین بود و پس از انتخابات ۱۳۸۸، قضاوت بسیاری از پروندههای حساس را بر عهده داشت.
در بیستونهم دی ۱۴۰۳، در کنار شهید رازینی، در یک اقدام تروریستی به شهادت رسید و شهید مقیسه نماد قاطعیت در برابر اغتشاش و قانونگریزی بود و در سختترین پروندهها، جانب حق را گرفت.
نظر شما