خانه‌ام که چیزی نیست، زندگی‌ام فدای ایران + فیلم

به گزارش خبرگزاری ایمنا، کیوان ساکت، آهنگساز ایرانی که بخش عمده‌ی زندگی هنری‌اش را وقف صلح، دوستی و عشق به ایران کرده در پی این حادثه با صدایی آرام اما دلی سرشار از آتش گفت: «من سیاست‌مدار نیستم. من برای عشق، صلح و دوستی همیشه کوشش کردم… خانه‌ام که چیزی نیست، زندگی‌ام فدای ایران.»

وی که موسیقی‌اش همیشه از جنس عشق به وطن و مردم بوده، در حالی که شعری کهنه اما پرغرور را زمزمه می‌کرد، افزود:
دلا دیدی که خورشید شب سرد
چو خاکستر، سر از آتش برآورد

خانه او نه‌تنها بنایی فیزیکی، که مأمن خاطرات نابی از حضور شاعران، هنرمندان، نویسندگان و فرهنگ‌دوستان این دیار بود؛ جایگاهی که از نَفَس موسیقی، عطرافشان شده بود.

این موسیقی‌دان در حالی که ویرانه‌های خانه‌اش را نظاره کرد، با بغضی که در لایه‌های صدایش جاری بود، گفت:
به جز غم تو چه دارم، ای ایران؟

ساکت تأکید کرد: من جنگ را زشت‌ترین چیزی می‌دانم که یک انسان می‌تواند بر دیگری تحمیل کند. اما دفاع، ناگزیر است. ایران و مردم ایران بسیار قوی‌اند که با یاد و یاور آرش کمانگیر و دلاوری‌های آن، ما می‌توانیم بر همه اهریمنان فائق بیاییم.

خانه کیوان ساکت، در دل خود ستون‌هایی از فرهنگ، ادب، خاطره و عشق به این خاک داشت.
وی گفت: آن‌چه که می‌گذارم اینجا، خاطراتم است. بسیاری از هنرمندان، بزرگان، و عاشقان شعر و موسیقی پا به این خانه گذاشته‌اند. این خانه، خانه همه آنانی بود که ایران را دوست دارند.

در پایان، این استاد موسیقی، در حالی که بر ویرانه‌های خاطره‌هایش ایستاده بود، گفت:
درود و مهر بر ایران بزرگ…