به گزارش خبرگزاری ایمنا از هرمزگان، هوا هنوز گرگومیش بود که صدای بوق موتورهایی در جاده اهواز – سوسنگرد پیچید، جوانهایی با شالهای سبز و اسلحههای روی دوش با بنزین دستی و چشمهایی بیخواب از تهران آمده بودند.
پشت سرشان، مردی ایستاده بود با پیراهن نظامی بدون درجه، دستی روی کمر، نگاهی دقیق و سکوتی که بیشتر از فریاد، فرمان میداد، اسمش «مصطفی چمران» بود، فیزیکدان، مبارز، فرمانده جنگهای نامنظم اما اینها عناوینی بود که فقط روی کاغذ معنا داشت، در جبهه، او فقط یک چیز بود: «کسی که بلد بود جنگ را ساماندهی کند»
در روزهای اول جنگ، کشور شوکه بود، ارتش هنوز از بازسازی بعد از انقلاب بیرون نیامده بود، سپاه تازه شکل گرفته بود، بسیج درحال تولد بود و دشمن آمده بود؛ عراق با تانکهای شوروی و چراغ سبز غرب.
چمران نه منتظر جلسه ماند، نه مصوبه خواست، از تهران تا خوزستان را با گروهی از داوطلبان مردمی و موتورسوارها آمد تا از پیشروی دشمن جلوگیری کند، او با تربیت و سازماندهی آنان، ستاد جنگهای نامنظم را در اهواز تشکیل داد، گروهی که به تدریج انسجام گرفت و منشأ خدمات زیادی شد.
ایجاد واحد مهندسی فعال برای ستاد جنگهای نامنظم یکی از این برنامهها بود که به کمک آن جادههای نظامی به سرعت و در نقاط مختلف ساخته شد و با نصب پمپهای آب در کنار رود کارون و احداث یک کانال به طول حدود ۲۰ کیلومتر و عرض ۱۰۰ متر در مدتی کوتاه، آب کارون را به طرف تانکهای دشمن روانه ساخت، بهطوری که آنها مجبور شدند چند کیلومتری عقب نشینی کنند و سدی عظیم مقابل خود بسازند، این عمل فکر تسخیر اهواز را برای همیشه از سردشمنان به دور کرد.
وقتی مکتب شهید چمران، نیاز حیاتی امروز جامعه میشود
حالا ۴۴ سال از زمانی که چمران در دهلاویه شهادت را در آغوش کشید، میگذرد و برای نخستینبار بعد از جنگ تحمیلی، آسمان ایران شاهد موشکها و پهپادهایی بود که خاک ایران را هدف گرفتند تا نشان دهند دشمنان قسم خورده این سرزمین، مقاومت ایرانیان را تاب نمیآورند.
حالا دشمن دیگر با تانک نمیآید، با پهپاد میآید با سایبر با رسانه با جنگ شناختی با عملیات فریب و پرسش اینجاست که در چنین شرایطی، آیا مکتب چمران هنوز کاربرد دارد؟ پاسخ این است: نه تنها دارد، بلکه تنها راه واکنش مؤثر است.
تفکر چمران یعنی سازماندهی پاسخ مردمی فناورانه چابک، چمران داوطلبها را نه با شعار، بلکه با آموزش تجهیز کرد، امروز هم باید همانگونه عمل کرد؛ تقویت بسیج فناور، رسانهای، زیستی، سایبری.
مقاومت فقط بهمعنای اسلحه نیست، امروز هر متخصص امنیت سایبری، هر مهندس هوش مصنوعی، هر خبرنگار آگاه، یک «چمران» بالقوه است.
ما امروز به چمرانها نیاز داریم، به مهندسی چمرانوار در حوزههای استراتژیک، به خبرنگاری چمرانوار، به سیاستمداری چمرانوار و به مردمی که در هنگامه خطر سیل همدلی راه بیندازند، همانطور که در روزهای گذشته شاهد آن در سرتاسر کشور بودیم.
گزارش از سمیه مصور
نظر شما