به گزارش خبرگزاری ایمنا از چهارمحال وبختیاری، پدیده سگگردانی در سالهای اخیر در معابر عمومی، پارکها و فضاهای شهری بهطرز چشمگیری افزایش پیدا کرده است، موضوعی که از یک رفتار شخصی و سلیقهای فراتر رفته و به یکی از دغدغههای اجتماعی و فرهنگی شهروندان و مسئولان بدل شده است.
سگگردانی بهویژه در فضاهای عمومی، گاه با مسائل بهداشتی، امنیتی و حتی اختلافنظرهای فرهنگی و مذهبی همراه بوده و واکنشهای متفاوتی در سطح جامعه به دنبال داشته است.
افزایش تمایل برخی از خانوادهها به نگهداری حیوانات خانگی، تغییر سبک زندگی شهری، تأثیرات رسانههای اجتماعی و گسترش فرهنگ حیواندوستی از جمله دلایلی است که در تشدید این پدیده نقش داشتهاند، با این حال، نبود قانونگذاری مشخص، ضعف نظارت و خلاءهای اجرایی از سوی دستگاههای متولی موجب شده است که مدیریت این موضوع با چالشهایی روبهرو شود.
در روزهای اخیر مراجع قضائی سگ گردانی در شهرهای مختلف از جمله کرمانشاه، قم، خرمآباد، همدان، بروجرد، تبریز و زنجان را ممنوع اعلام کرده است، این در حالی است که مسئولان قضائی شهرکرد در این رابطه تصمیمی نگرفتهاند.
نظرات موافقان و مخالفان سگگردانی در شهرکرد
در میان شهروندان، پدیده سگگردانی موافقان و مخالفان پرشماری دارد، دو دیدگاه متفاوت که ریشه در نوع نگاه به زندگی شهری، حقوق فردی و الزامات اجتماعی دارد.
موافقان این پدیده معتقدند نگهداری از حیوانات خانگی، بهویژه سگ، بخشی از سبک زندگی مدرن است و سگگردانی نهتنها نوعی تفریح و ورزش برای حیوان محسوب میشود، بلکه به سلامت روحی صاحبان آنها نیز کمک میکند. آنها بر این باور هستند که تا زمانی که قوانین بهداشتی و ایمنی رعایت شود، کسی حق ندارد مانع این فعالیت شود.
یکی از شهروندان به خبرنگار ایمنا میگوید: سگ من عضوی از خانوادهام است، من هنگام بیرون بردن او قلاده، کیسه جمعآوری مدفوع و همه نکات را رعایت میکنم، نمیفهمم چرا بعضیها ما را تهدید میکنند!
اما در سوی دیگر ماجرا، مخالفانی قرار دارند که از این روند ابراز نگرانی میکنند، آنها معتقدند سگگردانی در پارکها و معابر عمومی بهویژه در حضور کودکان و سالمندان، موجب ترس، نگرانی و حتی خطر میشود، برخی نیز نگران بهداشت عمومی، سروصدا و نبود نظارت کافی هستند.
یکی از مخالفان پدیده سگگردانی به خبرنگار ایمنا میگوید: بارها دیدم که صاحبان سگ بدون قلاده در پارک راه میروند و اصلاً توجهی به ترس بچهها ندارند، ما برای استراحت به پارک میرویم، نه برای اضطراب و نگرانی.
در این میان، برخی نیز دیدگاهی میانهرو دارند، آنها نه مخالف نگهداری حیوانات هستند و نه خواهان حذف سگگردانی، بلکه خواستار قانونمندی، ساماندهی و رعایت حقوق عمومی در این حوزه هستند.
این تضارب آرا بار دیگر لزوم ورود قانونگذار و نهادهای شهری برای تدوین ضوابط روشن، ایجاد فضاهای مشخص برای سگگردانی و برقراری تعادل میان حقوق فردی و منافع عمومی را برجسته میکند.
شهرداری و شورای اسلامی شهر باید در مدیریت سگگردانی فعال باشند
ماشاالله ایزدی، رئیس کمیسیون فرهنگی، اجتماعی، ورزشی، ایثارگران و بانوان شورای اسلامی شهرکرد در این ارتباط به خبرنگار ایمنا میگوید: سگگردانی به عنوان یک معضل فرهنگی در جامعه شناخته میشود که به تظاهر به شیوههای زندگی غربی مرتبط است و برخی آسیبهای اجتماعی را به همراه دارد. نگهداری از سگ موجب افسردگی و انزوا در افراد میشود و روابط عاطفی میان انسانها را تحت تأثیر قرار میدهد.
وی میافزاید: ارتباط با سگ نمیتواند به آموزش و رشد فکری انسان کمک کند، بنابراین افرادی که به نگهداری از حیوانات رو میآورند، ممکن است دچار پسرفت فکری شوند. این وضعیت، محیط خانواده را خشک و بیروح میکند و انگیزه برای پیشرفت و ابتکار را کاهش میدهد.
رئیس کمیسیون فرهنگی، اجتماعی، ورزشی، ایثارگران و بانوان شورای اسلامی شهرکرد اظهار میکند: شهرداری و شورای اسلامی شهر باید در مدیریت سگگردانی فعال باشند و با ارائه آموزشهای لازم، مردم را از پیامدهای بهداشتی و اجتماعی این موضوع آگاه سازند، ایجاد مراکز آموزشی برای نگهداری از حیوانات و اطلاعرسانی درباره خطرات بهداشتی ناشی از سگگردانی ضروری است تا از بروز مشکلات بیشتر در جامعه جلوگیری شود.
ایزدی ادامه میدهد: سگها معمولاً عمر کوتاهی دارند و پس از مرگ، صاحبان آنها دچار احساس تنهایی و افسردگی میشوند و ممکن است به شیوهای عاطفی به متلاشی شدن ارتباط خود با این حیوان واکنش نشان دهند.
وی تصریح میکند: اسلام بر اهمیت صله رحم تأکید دارد و پیشنهاد میکند که ارتباطات انسانی تقویت شود تا افراد از انزوا و آسیبهای روحی دور بمانند، سگ به عنوان یک حیوان وفادار و مفید شناخته میشود و در مواردی همچون نگهبانی و کمک به نیروهای انتظامی نقش مهمی دارد، باید در کنار این فواید، مشکلات آن نیز مدنظر قرار بگیرد.
خلأ قانونی در زمینه سگگردانی وجود دارد
مرتضی عسگری، معاون فرهنگی اجتماعی فرمانده انتظامی چهارمحالوبختیاری درباره موضوع سگگردانی نیز به خبرنگار ایمنا میگوید: بررسی نگهداری سگ در خانهها به عنوان یک موضوع فرهنگی و اجتماعی ضرورت دارد، این مسئله به دلیل تغییر سبک زندگی ایرانی اسلامی باید مورد توجه دستگاههای فرهنگی قرار بگیرد.
وی میافزاید: نگهداری سگ در خانهها دلایل متعددی دارد که باید بررسی شود، این رفتار ناشی از نقصهای فرهنگی یا اجتماعی است که به تغییر سبک زندگی منجر شده است.
معاون فرهنگی اجتماعی فرمانده انتظامی چهارمحالوبختیاری اظهار میکند: طبق قوانین جاری، نگهداری سگ به خودی خود جرم نیست، اما اگر باعث خدشهدار شدن عفت عمومی یا سلب آسایش مردم شود، میتوان با آن برخورد کرد، رفتارهای غیرمسئولانه نظیر سر و صدا، رعایت نکردن اصول بهداشتی و در نظر نگرفتن فوبیای برخی افراد نیز میتواند در این زمینه به مشکل تبدیل شود.
عسگری ادامه میدهد: پلیس باید آسایش و امنیت عمومی را تأمین کند اما وقتی قانون به وضوح در مورد سگ گردانی پیشبینی نکرده، پلیس نمیتواند مداخله کند، بنابراین نیاز به قانونگذاری در این زمینه احساس میشود.
وی تصریح میکند: سازمانها میتوانند با پیشنهاد مکانهای مشخص برای نگهداری سگها و محدود کردن فعالیتهای آنها در محیطهای عمومی به ساماندهی این موضوع کمک کنند.
معاون فرهنگی اجتماعی فرمانده انتظامی چهارمحالوبختیاری بیان میکند: وظیفه نمایندگان مجلس تصویب قوانینی برای آرامش و آسایش مردم است، اگر قانونگذاری مناسبی در این زمینه انجام شود، پلیس با هماهنگی مقامات قضائی میتواند به اجرای آن بپردازد.
عسگری عنوان میکند: نیاز است که مقامات، به موضوع نگهداری سگها توجه بیشتری داشته باشند و قوانین مناسبی برای آن وضع کنند تا آسایش و امنیت عمومی حفظ شود.
به گزارش ایمنا، سگگردانی در فضای عمومی، میان حقوق فردی و منافع جمعی در نوسان است؛ مسئلهای که نه با نفی کامل آن حل میشود و نه با بیتوجهی به دغدغههای اجتماعی. امروز بیش از هر زمان دیگری، شهرها نیازمند قوانین شفاف، نظارتهای هدفمند و فضایی برای گفتوگوی مؤثر میان طرفداران و مخالفان این پدیدهاند، تا زمانی که این تعادل برقرار نشود، نه صاحبان حیوانات احساس امنیت خواهند کرد و نه مخالفان آن آرامش پیدا خواهند کرد.
نظر شما