به گزارش خبرگزاری ایمنا، گردشگری عرفانی، پدیده گردشگری است که در سالهای اخیر بسیار مورد استقبال قرار گرفته و شهرهایی مانند قونیه (مزار مولانا)، عشق آباد، خجند، سمرقند، بخارا و… میزبان گردشگران زیادی هستند که به عشق گردشگری عرفانی سفر میکنند؛ این نوع گردشگری نه تنها راهی برای تعامل و شناخت فرهنگهای مختلف است بلکه به گردشگری فرهنگی نیز کمک شایانی میکند.
در واقع گردشگری معرفتی شاخهای از گردشگری فرهنگی است که ارتباط مستقیم با عرفان دارد؛ بطوری که گردشگر سفر خود را برای کسب معرفت یا دیدار از اشخاص و مکانهای مقدس عارفانه آغاز میکند؛ با توجه به اینکه جغرافیا، علم فضا است و بررسی هر نوع فضایی در این علم، دارای پیوند سایر علوم ادبیات، معماری و عرفان است، میتوان گفت فضاها و مکانهای عارفانه، نقطه اتصال و ارتباط نزدیک میان، فرهنگهای ملل است. این اتفاق به ویژه در خاورمیانه دوچندان است. در ایران نیز مزار عارفان بزرگ زیادی وجود دارد که شناخت آنها خالی از لطف نیست؛ آنچه در ادامه میخوانید، مزار عارفانی است که تنها در شهر سمنان آرمیدهاند.
بایزید بسطامی
بایزید بسطامی، یکی از بزرگترین عرفای ایرانی در قرن دوم هجری بود. وی در بسطام به دنیا آمد و از خانوادهای زاهد و متقی برخاسته بود. بایزید در تصوف هیچ استاد مشخصی نداشت و خود را از ظواهر علم و تظاهر به آگاهی دور میکرد. او به بیان آرا بدیع و تجربیات باطنی خود پرداخته و در حقیقت از بزرگترین صوفیان اسلام به شمار میرود. بسیاری از آموزههای بایزید، از جمله شطحیات وی، در تاریخ تصوف تأثیرگذار بوده است.
ابن یمین فرومدی
ابن یمین فرومدی، شاعر و ادیب قرن هشتم هجری از روستای فرومد در خراسان بود. وی به دلیل اشعار پرمعنا و طعنآمیز خود شهرت یافت. اشعار او در موضوعات مختلف از جمله اندرز و طنز شناخته میشود و دیوانش از قصیده، غزل، و رباعیها تشکیل شده است؛ برخی شعر معروف《آن کس که نداند و نداند که نداند / در جهل مرکب، ابدالدهر بماند》را به او نسبت میدهند.
ابوالحسن خرقانی
ابوالحسن خرقانی یکی از بزرگترین عرفای ایران در قرن چهارم هجری بود که در خرقان (نزدیک شاهرود) زندگی میکرد. وی در مقام معنوی خود بسیار مورد احترام بود و شاگردان بزرگی چون خواجه عبدالله انصاری از او کسب فیض کردند. شیخ ابوالحسن با زندگی ساده و ترک دنیوی، تأثیر زیادی در توسعه تصوف در ایران داشت و بسیاری از بزرگان زمان خود، از جمله ابوالخیر و ابو علی سینا، به مقام معنوی او ارادت داشتند.
علاء الدوله سمنانی
علاءالدوله سمنانی، یکی از بزرگترین عرفای ایرانی در قرن هفتم هجری، در سمنان به دنیا آمد و در ابتدا در دستگاه ایلخانیان مشغول به کار بود. اما پس از مدتی از زندگی دیوانی کنارهگیری کرد و به تصوف روی آورد. وی در خانقاه سکاکیه، ۲۷۰ اربعین به پایان رساند و شهرت زیادی در جامعه عرفانی زمان خود یافت. علاءالدوله به عنوان یک شخصیت کرامتی و معنوی، در تاریخ عرفان ایران جایگاه ویژهای دارد.
این شخصیتهای بزرگ نشاندهنده اهمیت استان سمنان در تاریخ عرفان اسلامی هستند و آرامگاههای آنان، مقاصدی جذاب برای گردشگران و محققان عرفانی به شمار میروند.
نظر شما