مجید نادرالاصلی در گفتوگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: برخی نگاهها به زایندهرود، گاهی غیرمنصفانه، غیرعلمی و غیرعادلانه است؛ زایندهرود را تنها یک منظر گردشگری، نماد زیبایی یا محل خوشگذرانی مردم اصفهان میبینند، در حالی که این رودخانه مایه حیات تاریخی، فرهنگی و تمدنی این شهر است، بهعنوان مثال بنابر بعضی روایتها، پل شهرستان ورودی تاریخی اصفهان است و قدمتی چندهزارساله دارد یا پل خواجو حدود ۴۵۰ سال پیش ساخته شده است، این آثار تاریخی بهواسطه وجود زایندهرود پدید آمدهاند و امروز با خشکشدن این رود، آنها نیز به خاموشی و فراموشی نزدیک شدهاند.
وی افزود: از سال ۱۳۷۸ در دولتهای مختلف وعدههایی به مردم داده شده، اما به نتیجه نرسیده است، در گفتوگو با مدیران مختلف چه در سطح استان و چه در سطح کشور همواره شنیدهایم که «خواستیم، اما نشد» و ما تاکنون نفهمیدهایم چرا نشد.
رئیس کمیسیون ویژه آب و مناطق کمبرخوردار شورای اسلامی شهر اصفهان تصریح کرد: ما در اصفهان معتقدیم که باید مدیریت منابع از بالادست کنترل شود، ظرفیتهای آبی اصفهان باید در قالب واحد یکپارچهای دیده شود و بر این اساس برنامهریزی صورت گیرد، اما این کارها انجام نمیشود.
نادرالاصلی تاکید کرد: بهعنوان کسی که تجربه مدیریت کشوری دارد، معتقدم احیای زایندهرود دور از انتظار نیست، اما نیازمند همتی جدی، تلاشی فراگیر و نگاهی فراتر از تنگنظریهای برخی مدیران کشوری است.
وی ادامه داد: اصفهان میتواند از ظرفیتهای دروناستانی خود منابع آبی جذب کند، حتی میتواند هزینههایی را در این مسیر متقبل شود، بهشرطی که این هزینهها برای خود استان و در راستای پیشینه تاریخی آن صرف شود نه جای دیگر.
نظر شما