به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از ساینس دیلی، مطالعه‌ای که نتایج آن در PNAS Nexus منتشر شده است، نخستین برآورد جهانی از آلودگی رودخانه‌ها به آنتی‌بیوتیک‌های انسانی را ارائه می‌کند، اگرچه غلظت این باقی‌مانده‌ها در بیشتر رودخانه‌ها بسیار کم است و شناسایی آن دشوار، اما تأثیر مزمن و تجمعی آن‌ها بر محیط زیست و سلامت انسان قابل‌چشم‌پوشی نیست. این مواد می‌توانند مقاومت میکروبی را تقویت کرده و زیستمندان آبزی را در معرض خطر قرار دهند.
محققان با استفاده از داده‌های بیش از ۸۹۰ نقطه نمونه‌برداری‌شده از رودخانه‌های سراسر جهان، مدل خود را اعتبارسنجی کردند. نتایج نشان می‌دهد که آموکسی‌سیلین، پُرکاربردترین آنتی‌بیوتیک جهانی، بیش از سایر ترکیبات در رودخانه‌ها با سطوح پرخطر یافت می‌شود؛ به‌ویژه در مناطقی مانند جنوب‌شرق آسیا که شیوع مصرف بالا و ضعف زیرساخت‌های تصفیه فاضلاب مشکل را تشدید می‌کند.
هلوئیسا یاالت ماسدو، پژوهشگر پسادکتری جغرافیا در مک‌گیل و نویسنده اول مقاله، می‌گوید: هدف ما اطلاع‌رسانی به مدیریت منابع آب نبود (ما به آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان نیاز داریم)، اما نتایج نشان می‌دهد اثرات ناخواسته‌ای بر محیط‌های آبی و مقاومت آنتی‌بیوتیکی وجود دارد که نیازمند راهکارهای کاهش و مدیریت است.
برنارد لنر، استاد هیدرولوژی جهانی در گروه جغرافیای مک‌گیل و یکی از نویسندگان مقاله، تأکید می‌کند که مطالعه صرفاً آلودگی منتسب به مصرف انسانی را بررسی کرده و دامپزشکی و صنایع داروسازی که سهم قابل‌توجهی در آلودگی دارند، در آن گنجانده نشده‌اند.
جیم نیکل، استاد مهندسی محیط زیست مک‌گیل، معتقد است: آلودگی رودخانه‌ها از مصرف انسانی به‌تنهایی یک بحران زیست‌محیطی است و در صورت افزودن منابع دامپزشکی یا صنعتی، وخامت بیشتری خواهد پیدا کرد. اجرای برنامه‌های نظارتی برای کشف آنتی‌بیوتیک‌ها و سایر آلاینده‌ها در آب‌ها ضروری است.
این مطالعه نشان می‌دهد که یک‌سوم آنتی‌بیوتیک‌های مصرف‌شده سالانه، پس از متابولیسم و تصفیه فاضلاب، بدون رفع کامل وارد محیط می‌شوند و یادآور ضرورت بازبینی استانداردهای تصفیه فاضلاب و افزایش ظرفیت پایش کیفیت آب است.
نظر شما