به گزارش خبرگزاری ایمنا، تجویز داروهای روانپزشکی یکی از روشهای مهم درمانی برای مدیریت اختلالات روانی و کاهش علائم آزاردهندهای است که ممکن است زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد و این داروها میتواند در بهبود عملکرد ذهنی، تنظیم خلق و خو و کاهش شدت علائم مانند اضطراب، افسردگی یا روانپریشی نقش کلیدی ایفا کند؛ هدف از استفاده این داروها، ایجاد تعادل شیمیایی در مغز و کمک به فرد برای بازگشت به سطح طبیعی از عملکرد روانی است، باید توجه داشت که تجویز داروها تنها بخشی از درمان محسوب میشود و اغلب همراه با روشهای رواندرمانی و تغییرات سبک زندگی مورد استفاده قرار میگیرد.
اهمیت همراهی بیمار در طول فرایند درمان غیرقابل انکار است و همکاری بیمار با پزشک معالج و رعایت توصیههای درمانی نقش تعیینکنندهای در میزان موفقیت داروها دارد، بیمار باید اطلاعات دقیق درباره تغییرات روانی و جسمی خود را به پزشک ارائه دهد تا امکان تنظیم دُز داروها و مدیریت بهتر روند درمان فراهم شود، همچنین پذیرش درمان و داشتن نگاه مثبت به فرایند بهبود، میتواند نتایج بهتری را به همراه داشته باشد و داشتن یک شبکه حمایتی، شامل خانواده و دوستان، میتواند تأثیر مثبتی بر روند درمان و تحمل بهتر عوارض جانبی داروها داشته باشد.
عوامل متعددی میتواند بر طول درمان دارویی تأثیر بگذارد و شدت و نوع اختلال روانی، ویژگیهای فردی، پاسخ بدن به داروها و میزان پایبندی به مصرف دارو، از جمله عواملی است که تعیینکننده مدت زمان درمان خواهد بود، در بعضی موارد، درمان دارویی کوتاهمدت است و پس از بهبود علائم، متوقف میشود، اما در موارد دیگر ممکن است نیاز به مصرف طولانیمدت باشد تا از بازگشت علائم جلوگیری شود و پزشکان به طور معمول بهصورت دورهای وضعیت بیمار را بررسی و بر اساس پاسخ به درمان، تصمیمات لازم درباره ادامه یا توقف مصرف دارو را اتخاذ میکند.
مدت زمان مصرف داروهای روانپزشکی بسته به نوع اختلال و شرایط فردی متفاوت خواهد بود؛ بعضی داروها برای مدت کوتاه و بهصورت دورهای تجویز میشود، در حالی که بعضی دیگر ممکن است سالها مورد استفاده قرار گیرد، برای اختلالات مزمن مانند افسردگی مقاوم یا اختلال دوقطبی، مصرف دارو ممکن است در بلندمدت ضروری باشد تا از عود بیماری جلوگیری شود، البته باید توجه داشت که همواره مصرف دارو باید تحت نظارت پزشک باشد و قطع یا تغییر آن بدون مشورت متخصص میتواند خطرات جدی به همراه داشته باشد.
تأثیر داروها بر درمان اختلالات روانپزشکی ثابت شده است / تشدید شدت علائم بیماری در صورت همراهی نکردن بیمار برای مصرف دارو
ویکتوریا عمرانی فرد، روانپزشک در گفتوگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به اهمیت مصرف دارو به منظور درمان اختلالات روان از جمله افسردگی و تأثیر آنها اظهار کرد: داروهای تجویزی بر بعضی از مواد شیمیایی مغز تأثیرگذار است و از طریق ایجاد تعادل در مواد شیمیایی مغز باعث میشود که فرد حال بهتری را تجربه کند.
وی با بیان اینکه همانگونه که بسیاری از بیماریهای جسمی درمانی مشخص دارد، بیماریهای روانپزشکی نیز درمانهای مشخصی دارد، افزود: تأثیر داروها بر درمان اختلالات روانپزشکی ثابت شده است و داروها پس از طی کردن مراحل بسیاری از نظر تحقیقات و سازمانهای بهداشتی و دارویی، وارد بازار میشود.
روانپزشک با بیان اینکه تأثیر داروها بر بهبود حال فرد و بهبود اختلالات روانپزشکی ثابت شده است، تصریح کرد: در صورتی که فرد در صورت تجویز دارو برای درمان و بهبود علائم مشکلات روانپزشکی، همراهی لازم را نداشته باشد، شدت علائم بیشتر خواهد شد.
مصرف دارو تعادل بعضی مواد شیمیایی مغز را برقرار میکند / مدت زمان طولانی مصرف دارو به معنای وابستگی نیست
عمرانی فرد با بیان اینکه تجویز دارو منجر میشود که تعادل از دست رفته مواد شیمیایی در مغز، مجدد برقرار شود، ادامه داد: داروها تنها به همین منظور تجویز میشود و قرار نیست اقدام دیگری انجام دهد، به همین دلیل مصرف داروهای تجویزی برای بهبود علائم اختلالات روانپزشکی، به معنای وابستگی به دارو نخواهد بود.
وی با بیان اینکه در بیشتر اوقات، طول درمان بیماری از ابتدا برای فرد بیان میشود و مدت زمان لازم مصرف دارو برای بسیاری افراد قابلیت تخمین زدن دارد، گفت: مدت زمان مصرف دارو و طول درمان اختلالات روانپزشکی به عوامل متعددی بستگی دارد و در صورتی که مشکل فرد بیشتر از یک بار عود کرده باشد، زمان بیشتری برای درمان نیاز دارد.
روانپزشک با بیان اینکه طولانی بودن مدت زمان مصرف دارو نباید عاملی برای قطع دوره درمان باشد، اضافه کرد: در واقع طولانی بودن مصرف داروهای تجویزی، منجر به وابستگی نخواهد شد و تنها طول درمان یک اختلال که به عوامل متعددی بستگی دارد، مشخص کننده مدت زمان مصرف دارو خواهد بود.
یکی از نگرانیهای رایج درباره داروهای روانپزشکی، احتمال وابستگی به آنها است و برخلاف بعضی داروهای مخدر یا آرامبخش که ممکن است باعث وابستگی شود، بسیاری از داروهای روانپزشکی بهویژه داروهای ضدافسردگی و ضدروانپریشی، اثر وابستگیزا ندارد، این داروها عملکرد مغز را تنظیم میکند و هدف آنها ایجاد یک تعادل پایدار در فعالیتهای عصبی است، البته بعضی داروهای ضداضطراب مانند بنزودیازپینها ممکن است در صورت مصرف طولانیمدت موجب وابستگی شود، اما پزشک با تنظیم دقیق دُز و مدت مصرف، این خطر را مدیریت میکند.
علاوه بر مصرف دارو، سبک زندگی بیمار نیز نقش قابلتوجهی در موفقیت درمان دارد و تغییراتی مانند بهبود و تصحیح رژیم غذایی، داشتن فعالیت بدنی منظم، مدیریت استرس و بهبود کیفیت خواب میتواند اثربخشی داروها را افزایش دهند و در کنار این موارد، بهرهمندی از رواندرمانی، مشاوره و حمایت اجتماعی نیز میتواند به کاهش علائم و بهبود وضعیت روانی بیمار کمک کند و تلفیق روشهای مختلف درمانی باعث ایجاد یک روند مناسب برای مدیریت بهتر اختلالات روانی خواهد شد.
به طور کلی، تجویز داروهای روانپزشکی یک ابزار مهم در فرایند درمان اختلالات روانی است که باید با دقت و نظارت پزشک انجام شود، هر بیمار دارای شرایط منحصربهفردی است و نیازهای درمانی او نیز متفاوت خواهد بود، از همین رو رویکرد درمانی باید شخصیسازی شود و توجه به توصیههای متخصصان، همراهی بیمار و ایجاد تغییرات مثبت در سبک زندگی، میتواند نتایج درمان را بهبود ببخشد و کیفیت زندگی بیمار را ارتقا دهد.
نظر شما