به گزارش خبرگزاری ایمنا، گوگرد بهعنوان یک عنصر شیمیایی پرکاربرد در صنایع مختلف، میتواند از طریق سه مسیر اصلی تنفسی، پوستی و گوارشی وارد بدن شود و عوارض جدی سلامت ایجاد کند، استنشاق گازهای گوگردی همچون H₂S بیدرنگ با علائمی نظیر سوزش گلو، بینی، همچون آسم و برونشیت شده و در تماس طولانیمدت، خطر ابتلاء به آمفیزم ریه را افزایش میدهند. در محیطهای بسته با غلظت بالای گوگرد، کاهش اکسیژنرسانی به مغز و حتی خفگی گزارش شده است.
گاز SO₂ با اختلال در انتقال اکسیژن، میتواند به سلولهای مغزی آسیبزده و عملکرد عصبی را مختل کند، از سوی دیگر، تماس پوست با ترکیبات گوگردی بهویژه در حالت مذاب، موجب قرمزی، سوزش، تاول و زخمهای عمیق میشود، در حالی که تماس چشمی با این مواد، تاری دید و آسیب قرنیه را بهدنبال دارد؛ موارد نادر بلعیدن گوگرد نیز با تحریک دستگاه گوارش، علائمی همچون تهوع، استفراغ، درد شکم و اسهال ایجاد میکند، گاز سمی H₂S بهعنوان یکی از خطرناکترین ترکیبات گوگردی، عوارض عصبی شدیدی همچون سردرد، سرگیجه، کاهش هوشیاری، تشنج و در موارد حاد، کما یا مرگ را رقم میزند.
گروههای خاصی نظیر کودکان، سالمندان و افراد مبتلا به بیماریهای تنفسی، بهدلیل ویژگیهای فیزیولوژیکی یا ضعف سیستم ایمنی، در برابر عوارض گوگرد آسیبپذیرترند، کودکان با نرخ تنفس بالاتر و قد کوتاهتر، غلظت بیشتری از گازهای نزدیک به زمین را استنشاق میکنند.
کارگران صنایعی همچون معادن، پالایشگاهها و واحدهای تولید مواد شیمیایی نیز بهدلیل رویارویی مداوم با ترکیبات گوگردی، در معرض خطرات مزمنی همچون اختلالات تنفسی و عصبی قرار دارند؛ برای پیشگیری استفاده از ماسکهای فیلتردار استاندارد (همچون N95)، شستوشوی فوری پوست و چشم با آب در تماس با گوگرد و اجتناب از حضور در محیطهای بسته آلوده ضروری است.
کاهش مصرف سوختهای فسیلی پرگوگرد و نظارت بر استانداردهای ایمنی در محیطهای صنعتی نیز نقش کلیدی در کنترل این معضل دارد، در موارد مسمومیت حاد، انتقال سریع فرد به هوای پاک، مراجعه به مراکز درمانی و انجام اقدامات حمایتی همچون اکسیژنرسانی میتواند جان بیمار را نجات دهد، آگاهیبخشی به جامعه و آموزش کارگران درباره خطرات گوگرد، گام مهمی در کاهش آمار مسمومیتهای مرتبط با این ماده شیمیایی است.
نظر شما