سیاست‌های اقتصادی ترامپ چطور به محیط زیست آسیب می‌زند؟

در مقاله‌ای انتقادی از گاردین، به ارتباط بین فاجعه دیپ‌واوتر هورایون و سیاست‌های آسیب‌زننده مدیریت ترامپ پرداخته می‌شود؛ سیاست‌هایی که به تضعیف پایه‌های علم و محیط زیست انجامیده و پیامدهای عمیقی بر سلامت اکوسیستم و استمرار تحقیقات علمی داشته‌ است.

به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از گاردین، در یک مقاله تحلیلی منتشر شده در بخش دیدگاه آزاد، نویسنده درباره حملات دولت ترامپ به علم و تحقیقات محیط زیستی بحث می‌کند. نویسنده به حادثه بزرگی به نام فاجعه «دیپ‌واتر هاریزون» اشاره دارد که نمونه بارزی از شکست‌های زیست‌محیطی و مدیریتی در صنعت نفت به شمار می‌رود.

وی توضیح می‌دهد که پس از این فاجعه، دولت ترامپ تصمیماتی گرفت که بیشتر به نفع سودهای کوتاه‌مدت اقتصادی بود و به علم و محیط زیست توجهی نکرد.

نویسنده اشاره می‌کند که حملات به علم از طریق کاهش بودجه‌های پژوهشی، تضعیف قوانین حفاظتی و تغییر معیارهای علمی در تصمیم‌گیری‌ها آشکار شده است. این سیاست‌ها موجب کاهش نظارت بر فعالیت‌های صنعتی شده و احتمال تکرار اشتباهات گذشته (مانند آنچه در ماجرای دیپ‌واتر هاریزون رخ داد) را افزایش می‌دهد.

فاجعه دیپ‌واتر هورایزون مثالی از سو مدیریت در مبارزه با مشکلات محیط زیستی است، همچنین مقاله به نقش رسانه‌ها و فعالان محیط زیست در آشکار ساختن این سیاست‌ها می‌پردازد. باوجود شواهد و گزارشات متعدد، تلاشی برای کاهش اهمیت علم و کارشناسان صورت گرفته و بحث‌های علمی به حوزه سیاست کشیده شده‌اند. نویسنده بیان می‌کند که این اقدامات تنها به معنای انتقاد از قدرت نیست، بلکه تلاشی برای تضعیف علم و جلوگیری از ارائه راه‌حل‌های کامل برای بحران‌های زیست‌محیطی است.

نویسنده تأکید دارد که بی‌توجهی به علم نه‌تنها به ضرر محیط زیست است، بلکه آینده نسل‌های آینده را نیز به خطر می‌اندازد. با دوری از پشتیبانی علمی، جامعه نمی‌تواند راه‌حل‌های دقیقی برای مشکلات حیاتی همچون تغییرات اقلیمی و آلودگی هوا پیدا کند. مسئولان سیاسی باید به علم و تخصص احترام بگذارند و سیاست‌هایی ایجاد کنند که هم محافظت از محیط زیست و هم پایداری اقتصادی را تضمین کنند، تنها با همکاری دانشمندان، مسئولان و مردم می‌توان از تکرار اشتباهات گذشته جلوگیری کرده و آینده‌ای پایدار در حوزه محیط زیست و علم ایجاد کرد. این پیام به وضوح نشان دهنده چالش‌های پیش رو و نیاز به بازگشت به اصول علمی در سیاست‌گذاری است.

به گزارش ایمنا، دیپ‌واتر هاریزون (Deepwater Horizon) یک سکوی حفاری شناور با طول ۱۱۲ متر و ارتفاع ۹۷٫۴ متر بود که به سفارش شرکت سویسی ترانس اوشین در سال ۱۹۹۸ میلادی در کره جنوبی ساخته شد و در سال ۲۰۰۰ میلادی و پس از دو سال به اتمام رسیده و به آب انداخته شد و از سال ۲۰۰۱ الی ۲۰۱۳ به همراه کارکنان و مهندسین به شرکت بزرگ بی پی یا بریتیش پترولیوم اجاره داده شد.

عمیق‌ترین چاه نفت به طول ۱۰۶۸۵ متر و عمق ۱۰۶۸۲ متر در سال ۲۰۰۹ میلادی در نزدیکی سواحل جنوب شرقی آمریکا توسط این سکو حفاری شد، اما در در بیستم آوریل سال ۲۰۱۰ در خلیج مکزیک پس از اتمام عملیات حفاری و در حین انجام تست‌های نهایی با یک فوران غیرقابل کنترل دچار حادثه و به دنبال آن منفجر شد. در این حادثه ۱۱ نفر از کارکنان جان خود را از دست دادند. این حادثه بزرگترین حادثه نفتی فراساحل آمریکا تا امروز است که اثرات منفی و مخرب زیادی از جمله زیست‌محیطی به دنبال داشت. عملیات اطفای حریق چاه نفت که زبانه‌های آن همچون گوی آتشین تا شعاع بیش از ۶۵ کیلومتری قابل مشاهده بود، ۸۷ روز طول کشید و در این مدت چهار میلیون و نهصد هزار بشکه نفت به دریا نشت کرد.

کد خبر 859649

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.