به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، اقدامات انسانی تأثیر گسترده و به میزان چشمگیری مخرب بر طبیعت داشته و در بسیاری از موارد با نابودی و تخریب آن همراه بوده است. در ادامه با بعضی از پیامدهای ناشی از تأثیر انسان بر طبیعت آشنا میشویم.
دریای آرال، قزاقستان
دریای آرال در اتحاد جماهیر شوروی سابق زمانی چهارمین دریاچه بزرگ جهان بود و آب آن از سواحل هر پنج جمهوری آسیای مرکزی قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ترکمنستان و ازبکستان عبور میکرد. این رودخانه که توسط رودخانههای سیردریا و آمودریا تغذیه میشود، مساحت خیرهکننده ۶۸ هزار کیلومتر مربع را پوشش میدهد. در سال ۱۹۶۰، دولت شوروی رودخانهها را برای آبیاری مزارع پنبه در سراسر دشتهای خشک آسیای مرکزی تغییر جهت داد و دریای آرال بهطور چشمگیری کوچک شد. در اصل هرچند آبیاری با شکوفایی کویر همراه بود، دریای آرال را ویران کرد.
دریاچه کوچک شد و کشتیها در محلی رها شدند که زمانی پهلو میگرفتند. صنعت ماهیگیری آن سقوط کرد و آبشور بهطور فزایندهای با کود و آفتکشها آلوده شد. گردوغبار از بستر دریاچه آلوده به مواد شیمیایی کشاورزی به یک خطر برای سلامت عمومی تبدیل شد. یک پروژه ۸۶ میلیون دلاری که توسط دولت قزاقستان و بانک جهانی تأمین شده است، به بازیابی بخشهایی از دریای آرال شمالی کمک کرد، اما بسیاری از خسارتهای وارده هنوز جبران نشده است.
دیوار مرجانی بزرگ، کوئینزلند، استرالیا
دیواره مرجانی بزرگ سواحل شمال شرقی استرالیا با مساحت ۳۴۸ هزار کیلومتر مربع گستردهترین اکوسیستم صخرههای مرجانی جهان است و بیش از ۱۵۰۰ گونه ماهی، حدود ۴۰۰ گونه مرجان، چهار هزار گونه نرمتن و حدود ۲۴۰ گونه پرنده را در خود جای داده است. این منظره با توصیف «بخشی از دیدنیترین مناظر دریایی در جهان» به ثبت یونسکو رسید، بااینحال گرم شدن کره زمین موجب شده است که این شگفتی پویای زیر آبی، بخش زیادی از زیبایی خود را از دست بدهد. افزایش دمای اقیانوسها در این دیوار، جلبکهای میکروسکوپی بخشهای وسیعی از این مرجانها را از بین برده و اسکلتهای سفید آنها را آشکار کرده است. این امر مرجانها را در معرض خطر گرسنگی و بیماری قرار میدهد. کاهش دما میتواند شرایط را به حالت عادی بازگرداند، اما با توجه به اینکه این دیوار پنجمین رویداد سفید شدن خود را در هشت سال گذشته در سال ۲۰۲۴ تجربه میکند، بهبودی کامل آن بعید به نظر میرسد.
کوه تیبل، کیپ تاون، آفریقای جنوبی
منظره کوه تیبل همیشه الهامبخش بوده و برای ملوانانی که در قرن هجدهم و نوزدهم دماغه امیدنیک را دور میزدند، نشانه این بود که آذوقههای تازه و یکی دو شب استراحت در راه است. برای نلسون ماندلا و دیگر زندانیان جزیره روبن، این کوه بهنوعی چراغ امید و یادآور سرزمین اصلی بود که روزی به آن باز خواهند گشت. قله تخت این کوه عظیم از گذشته تاکنون بهعنوان یک منطقه حفاظتشده تغییری نداشته، اما دامنه آن متحول شده و شاهد توسعه کیپتاون طی سالیان گذشته بوده است. بلندترین ساختمان این شهر اکنون ۱۳۶.۴ متر ارتفاع دارد و جمعیت آن حدود پنج میلیون نفر است، البته کوه همچنان وسیع، ناشناخته و بکر باقی مانده است.
سفر به قطب جنوب
قطب جنوب آخرین قارهای بود که کشف شد و اکتشاف اولیه آن در آغاز قرن بیستم مملو از خطر بود. کشتیهای بادبانی چوبی آن زمان در خطر له شدن توسط یخ دریا بودند. لباس ملوانان ابتدایی و از خز و پشم بود و هنگامی که ذخیره غذای سفر آنها تمام میشد، مجبور میشدند پنگوئن، فوک و جلبک دریایی بخورند. امروزه کشتیهای تفریحی لوکس همان سفر را انجام میدهند، اما یخ دریا هیچ تهدیدی برای بدنه فولادی تقویتشده آنها ایجاد نمیکند و اعزامیهای امروزی با غذاهایی همچون ماهی قزلآلا و سالاد تغذیه میشوند. آنها با قایقهای زودیاک موتوری که جدیدترین تجهیزات پیشرفته را دارند به ساحل منتقل میشوند و حتی امکان شیرجه زدن در آبهای یخزده قطب جنوب را دارند که میتوانست منجر به مرگ حتمی کاشفان اولیه شود.
مر د گلاس، فرانسه
یخچال معروف مر د گلاس (Mer de Glace) در فرانسه در سال ۱۸۹۳ از دامنههای مونت بلان تا کف دره شامونی (Chamonix) امتداد داشت و مردم را از سراسر اروپا برای بازدید از این «دریای شیشهای» به خود جذب میکرد. این زیبایی هنوز هم بزرگترین یخچال طبیعی فرانسه محسوب میشود، اما با سرعت نگرانکنندهای در حال از بین رفتن است. دانشمندان تخمین میزنند مر د گلاس با سرعتی در حدود ۴۰ متر در سال در حال ذوب شدن و تنها طی ۲۰ سال ۸۰ متر از عمق خود را از دست داده است.
نظر شما