چرا مخاطبان پای سریال های ایرانی نمی نشینند؟

با آغاز پاییز هرسال سریال های تلویزیون هم رنگ و بوی دیگری به خود می گرفت. خانواده ها در کنار هم سریال هایی با رنگ و بوی ایرانی را تماشا می کردند و انگار غریبه ای در میانمان نبود.اما یکی دو سالی هست که مخاطبان ایرانی دیگر پای سریال های ایرانی نمی نشینند و شخصیت های ترکی جای بازیگران ایرانی را گرفته اند.
پیش از این منتقدان می گفتند که سریال های ساخت ایران بی کیفیتند اما در حال حاضر با مقایسه ای ساده بین سریال های ما و آنها حتی یک بچه دبستانی هم می فهمد که سریال های ما با کیفیت ترند.اما سوال اینجاست که چرا مخاطب ندارند؟؟
چرا کلاه پهلوی با ابن همه بازیگر و نام بزرگ کارگردان و فیلمنامه جذابش با وجود پخش چند قسمت نخست هنوز مخاطب چندانی ندارد؟ سریال دیوار با این موضوع جذاب و فیلمنامه قوی نیز در مقابل سریال های ساده و پیش پا افتاده آن طرف آبی کم آورده است.این بار دیگر نمی توان انگشت اشاره را به سمت صدا و سیما نشانه گرفت.سریال های تلویزیون ما از نظر محتوا و کارگردانی خیلی بهتر از آن فیلمنامه های کلیشه ای و مثلث عشق و خیانت ماهواره ای هستند.باید اعتراف کرد که این سطح سلیقه مخاطبان ایرانی است که چندپله سقوط کرده و به جای محتوا و معنا، جذب زرق و برق خانه ها و سریال های ترکی شده اند. کارمان به جایی رسیده که باید برای تماشای داستان زندگی یکی از پادشاهان ترکیه که با کلی تحریف تاریخی همراه است سر و دست بشکنیم اما از روایت زیبای کلاه پهلوی از دوره معاصر خودمان غافل بمانیم.زمانی می گفتیم سریال های ایرانی پر از خشونت و ناراحت کننده هستند به همین دلیل مخاطب ندارند اما به من بگویید که کدام یک از این سریال های ترکی در هر قسمت صحنه یا ردی از خشونت و خیانت و رذالت ندارند؟
هنوز هم دیر نشده است.پیش از اینکه فرهنگی بیگانه این بار از نوع شرقی اش به خانه ها و کودکانمان مسلط شود، تنها کافی است با یک اشاره دست کانال را عوض کنیم.فکر می کنم تماشای بازی آتیلا پسیانی، امین حیایی،نیوشا ضیغمی،پوریا پورسرخ، مرجانه گلچین، رویا تیموریان، لعیا زنگنه و حتی مهدی سلوکی و دیگر بازیگرانی که از اوایل و اواسط پاییز با سریالهایشان روی آنتن می روند خیلی بهتر از تماشای بازیگران ناشناس ترکی با آن بازی های ناشیانه و اداهای غلو شده باشد.