به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، بر اساس پیش‌بینی‌ها، تاکسی‌های هوایی دبی یا وسایل نقلیه به اصطلاح «جابه‌جایی هوایی شهری» (UAM) تا سال ۲۰۲۸ به ۶۰ هزار خلبان برای پرواز نیاز خواهد داشت. این رقم حدود ۱۷ درصد از خلبان‌های تجاری در سال ۲۰۱۸ را نشان می‌دهد. نیویورک و دبی از جمله شهرهایی در سراسر جهان هستند که این روش جابه‌جایی را در شرایط‌های مختلف سنجیده‌اند، اما هنوز اعتماد عمومی برای استفاده از آن به‌طور کامل وجود ندارد.
تاکسی‌های هوایی تا چند دهه پیش همیشه در فیلم‌های علمی‌تخیلی دیده می‌شدند و به نظر دور از ذهن می‌رسیدند، اما با پیشرفت علم و تکنولوژی، این مفهوم چندی است که رنگ واقعیت گرفته است و بیش از ۲۵۰ کسب‌وکار در هر شکل و اندازه در حال آماده‌سازی برای تولید، ساخت یا راه‌اندازی هرچه بیشتر این تاکسی‌های هوایی هستند.
خودروهای برقی پرنده چند «روتور» یا چند بال هستند که به‌صورت عمودی برمی‌خیزند و فرود می‌آیند، دو تا شش مسافر را در خود جای می‌دهند و بردی بین ۳۰ تا ۳۰۰ مایل دارند. آخرین برآوردها حاکی از آن است که وقتی این بازار جابه‌جایی هوایی شهری (UAM) به مقیاس و پتانسیل کامل خود برسد، فرصت جهانی برای آن در حدود صدها میلیارد دلار در سال خواهد بود.
UAM باید بر تعدادی از چالش‌ها غلبه کند؛ از فناوری و مقررات قانونی گرفته تا پذیرش عمومی، مدیریت ترافیک هوایی و زیرساخت‌های فیزیکی. این وسایل نقلیه در نهایت به‌صورت مستقل پرواز خواهد کرد، اما عملیاتی کردن و پذیرش چنین امری ممکن است یک دهه طول بکشد، زیرا مسائل مربوط به فناوری و نگرانی‌های نظارتی هنوز در این رابطه وجود دارد. تا زمانی که پرواز خودکار صدها یا هزاران وسیله نقلیه بر فراز شهرها در سراسر جهان به واقعیت تبدیل شود، این صنعت باید هزاران خلبان را استخدام، آموزش و مستقر کند، زیرا هنوز در این جابه‌جایی هوایی نبود راننده انسانی، امن در نظر گرفته نمی‌شود.
نظر شما