تورج فتحی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، درباره تأثیرگذاری و تأثیرپذیری تغییرات اقلیم ناشی از انتشار گازهای گلخانه‌ای در کشور ایران در دهه‌های آینده، اظهار کرد: بر اساس مطالعات انجام شده پیش‌بینی اثرات تغییرات اقلیمی در ایران نشان می‌دهد که تا ۲۰ سال آینده یعنی سال ۲۰۴۰ میلادی چند ویژگی خاص اقلیم در کشور پدیدار خواهد شد.
وی افزود: افزایش دما یکی از پدیده‌های ویژه‌ای است که مناطق مختلف کشور افزایش دمایی بین یک تا سه درجه یا ۳.۵ درجه را تجربه خواهد کرد، از این رو چنین نوساناتی در دوران‌های خشکسالی تشدید می‌شود.
معاون دفتر آب و خاک سازمان حفاظت محیط‌زیست ایران با بیان اینکه بررسی‌ها نشان می‌دهد بارندگی در کشور تا سال ۲۰۴۰ میلادی نزدیک به ۲۰ درصد افزایش پیدا می‌کند، تصریح کرد: این موضوع به این معنا نیست که با افزایش بارش‌های متعارف و متعادل مواجه هستیم، بلکه مدل‌ها نشان می‌دهد که در کشور با «بارش‌های حدی» روبه‌رو خواهیم شد.
فتحی اضافه کرد: بارش‌های حدی، بارش‌هایی است که برخلاف بارندگی‌های متعارف، کوتاه مدت و با شدت بسیار زیادی اتفاق می‌افتد، درواقع ویژگی بارندگی‌های یک تا دو دهه آینده در ایران، بارش‌های سیلابی است، بر این اساس بارش‌هایی با حجم زیاد و مدت زمان کوتاهی رخ می‌دهد.
وی افزود: فرض کنید در نقاطی از استان کرمان همچون جیرفت و کهنوج یا نواحی سیستان بلوچستان به ویژه چابهار، راسک، نیک‌شهر و سراوان که مطابق آمارهای بلند مدت میانگین بارندگی آنها کمتر از ۱۵۰ میلی‌متر است، اگر نزدیک به ۲۰ میلی‌متر بارندگی اضافه شود، در بلند مدت با حدود ۱۷۰ میلی‌متر بارندگی مواجه خواهیم شد، همچنین طی یک تا دو مرحله بارش در بازه زمانی یک ساعت ممکن است با ۹۰ میلی‌متر یا ۱۰۰ میلی‌متر بارندگی مواجه شویم و به دنبال آن سیلاب‌های عظیم رخ دهد و خسارت زیادی را متحمل شویم.
معاون دفتر آب و خاک سازمان حفاظت محیط‌زیست ایران در پاسخ به اینکه راهکارهای مقابله با تغییرات اقلیم چیست؟ گفت: اگر تغییرات اقلیم را بر مبنای مطالعات انجام شده و بر اساس پدیده‌های طبیعی با ایجاد حداکثر سازگاری در بعضی از نقاط کشور بتوانیم با تبدیل پیامدهای ناگوار برای نمونه افزایش دما و خسارت‌های ناشی از آن را به انرژی تجدیدپذیر خورشیدی و الکتریسیته تبدیل کنیم، نه تنها زمینه‌های شغلی، اقتصادی و صنعت را رونق می‌دهیم، بلکه طی تبادل می‌توانیم از فناوری‌های نوین بهره‌مند شویم،
فتحی خاطرنشان کرد: برای تبدیل این تهدیدها به فرصت نیازمند برنامه‌ریزی علمی و اجرایی نهادها، دانشگاه‌ها و تمام دستگاه‌ها هستیم، بنابراین برای کنترل و مهار این پیامدها که در بیشتر دنیا نیز به صورت ناگوار خسارت‌های احتمالی در پی دارد، باید از بخشی‌نگری و مقطع‌نگری دوری کرده و به صورت تیم‌های مشارکتی و همکاری بخش‌های مختلف دولتی، زمینه‌ساز فرصت‌های اقتصادی و زیست محیطی در کشور باشیم.
نظر شما