به گزارش خبرگزاری ایمنا، در سومین دوره رقابت‌های سوپرلیگ فوتسال بانوان که همین چند هفته قبل برگزار شد، تیم فوتسال پالایش‌نفت آبادان توانست مقتدرانه عنوان قهرمانی این مسابقات را به‌دست آورد. در این بین حضور دروازه‌بان مطمئنی به‌اسم زهرا لطف‌آبادی و درخشش وی درون دروازه تأثیر فراوانی در این قهرمانی داشت. لطف‌آبادیِ ۳۰ ساله موفق شد با تنها ۹ گل خورده و نمایش‌های دیدنی، خود را دوباره به اهالی فوتسال نشان دهد.
زهرا لطف‌آبادی دو سال قبل در یک اتفاق تاریخی لژیونر شد و برای اولین‌بار در تاریخ فوتسال بانوان به لیگ اسپانیا رفت. وی فصل را با تی‌سالا ساراگوسای آغاز کرد که شرایط این تیم خوب نبود. در نیم‌فصل به تیم اتلتیکو تورکال ملحق شد و برای صعود جنگید و در آخر نیز موفق شد. لطف‌آبادی مسیر صعود را به ادامه دادن در مسیر سقوط ترجیح داد. با تورکال به دسته اول صعود کرد تا از قله نظاره‌گر سقوط تیم سابق خود به دسته دوم باشد و با تیم اتلتیکو تورکال در مسابقات پلی‌آف لیگ دسته دوم فوتسال بانوان اسپانیا، به لیگ دسته اول صعود کرد، اما ابتدای فصل ترجیح داد به لیگ ایران بازگردد و به پالایش‌نفت آبادان پیوست تا رویاهای خود را در کشورش دنبال کند.
به بهانه قهرمانی تیم فوتسال بانوان پالایش‌نفت آبادان در سوپرلیگ ایران به سراغ زهرا لطف‌آبادی، دروازه‌بان بهشری این تیم رفتیم و مصاحبه‌ای مفصل با وی انجام دادیم که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید:
ایمنا: ابتدا از شرایط سوپرلیگ امسال و حضور در تیم پالایش نفت آبادان بگویید که در نهایت به قهرمانی‌تان منجر شد.
لطف‌آبادی: بازی‌های سوپرلیگ قرار بود از شهریورماه سال گذشته آغاز شد و از اواسط مرداد اردوی پیش‌فصل تیم‌ها کلید خورد، اما به‌علت تعویق شروع مسابقات حدود دو ماه در تمرینات پیش‌فصل مانده بودیم و در نهایت سوپرلیگ آغاز شد که در هفته اول تیم ما شکست خورد، اما مسیری در ذهن‌مان تداعی کرده بودیم که باید قهرمانی را به‌دست بیاوریم؛ چرا که همه اهالی فوتسال معتقد بودند پالایش نفت زیبا بازی می‌کند و لیاقت قهرمانی در سوپرلیگ را دارد.
ایمنا: آیا برگزاری اردوهای تیم‌ملی علی‌رغم نبود تورنمنت برای تیم‌ها و بازیکنان سخت نبود؟
لطف‌آبادی: اینکه اردوهای ملی به‌علت نبود تورنمنت‌ها کاملاً متوقف شود، اشتباه است، اما در فصل جاری پس از مدت‌ها اردوهای با نظم ملی برگزار شد که این بسیار مثبت بود، اما به‌علت اینکه اردوهای ملی فشار زیادی روی بازیکنان می‌گذارد و بازی‌های سوپرلیگ پشت‌سر آن برگزار می‌شد خستگی بازیکنان زیاد بود. فکر می‌کنم قشنگ‌تر این بود که مانند کشورهای اروپایی پس از پایان اردوهای ملی، بازی‌های سوپرلیگ با وقفه‌ای کوتاه‌مدت به انجام می‌رسید، نه اینکه دو روز پس از پایان اردوی ملی بلافاصله بازی‌های باشگاهی برگزار شود.
ایمنا: سطح سوپرلیگ فوتسال بانوان در سومین دوره را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
لطف‌آبادی: در فصلی که سپری شد به‌دلیل حضور هشت تیم در سوپرلیگ، شرایط به‌گونه‌ای بود که سطح هر بازی بالا و باکیفیت بود. به‌عنوان مثال در بازی‌های رفت و برگشتمان با یکی از تیم‌های پایین‌جدولی نتایج متفاوتی رقم خورد، چرا که هیچ‌کدام از دیدارها قابل پیش‌بینی نبود و هر تیمی که خوب بازی می‌کرد، پیروز می‌شد.
ایمنا: سال جاری شاهد حضور بازیکنان بزرگ در چند تیم بودیم، آیا این اتفاق به کیفیت سوپرلیگ کمک کرد؟
لطف‌آبادی: یکی از نقاط قوت سوپرلیگ امسال این بود که همه بازیکنان بزرگ و اسم‌دار در تیم‌های مختلف پخش شدند و برخلاف سال‌های قبل که همه بازیکنان بزرگ در دو یا سه تیم جمع می‌شدند، همه بچه‌ها در هشت تیم بازی کردند و این جذابیت سوپرلیگ را دوچندان کرده بود. پالایش نفت هم هر سال برای قهرمانی بسته می‌شود، اما از ابتدا در این فاز نبودیم و برای خوب بازی کردن به استقبال سوپرلیگ رفتیم.
ایمنا: آیا واقعاً پالایش‌نفت آبادان برای قهرمانی بسته شده بود؟
لطف‌آبادی: در دیدار اول شکست مقابل ملی‌حفاری برایمان سنگین بود، چرا که نتوانستیم از موقعیت‌هایمان استفاده کنیم و داغی بود که به دلمان نشست و منتظر ماندیم تا در بازی برگشت آن شکست را جبران کنیم. با این وجود چیزی که مهم بود علی‌رغم اینکه به‌حدی از آن ناکامی ناراحت شدیم، اما انگیزه باعث شد امید به قهرمانی در ما زنده شود.
ایمنا: آیا تفکر مدیریت باشگاه پالایش‌نفت از همان ابتدا رسیدن به جام قهرمانی بود؟
لطف‌آبادی: مسئولان باشگاه پالایش‌نفت هر فصل به‌دنبال قهرمانی هستند و باوجود اینکه فصل گذشته در این تیم نبودم اخبار آن‌ها را دنبال می‌کردم. فصل گذشته هم مهره‌های کلیدی بیشتری داشت و تا دو هفته پایانی صدرنشین بود، اما به علت دو شکست از قهرمانی جا ماند. نگاه من از ابتدا این بود که می‌خواهند این تیم به‌هر قیمتی که شده است قهرمان شود.
ایمنا: هدف شما از بازگشت به لیگ ایران چه بود؟
لطف‌آبادی: هدف من از بازگشت به فوتسال ایران دعوت‌شدن و بازی در تیم ملی بود، اما در تورنمنت کافا حضور نداشتم و به هدفی که داشتم نرسیدم، اما دو قهرمانی که توانستم در لیگ‌های اسپانیا و ایران کسب کنم برای من لذت‌بخش بود. کم‌ترین گل‌خورده را ثبت کردم و اینکه مشتاق هستم مراسم برترین‌های سوپرلیگ برگزار شود و بتوانم عنوان برترین دروازه‌بان را به‌دست بیاورم که برای من دلگرم‌کننده است.
اگر بازی‌های جام ملت‌های آسیا طبق شنیده‌ها برگزار نشود یا تیم ملی بازهم اردوهای چندانی برگزار نکند برای من حس خوشایندی ندارد و ته قلب خودم همچنان این احساس را دارم که چرا به ایران برگشتم، درحالی‌که می‌توانستم حداقل یک‌فصل دیگر در اسپانیا بمانم و برای بازی‌های جام‌جهانی بازگردم. اکنون هم این افکار در ذهن من وجود دارد که با آن سروکله می‌زنم که در لیگ ایران بمانم یا دوباره به اسپانیا بروم.
ایمنا: با این تفاسیر تصمیم جدیدی برای فصل آینده خواهید گرفت؟ پیشنهادهایی از اسپانیا دارید که به آنجا برگردید؟
لطف‌آبادی: در حال حاضر نمی‌توانم تصمیم جدید بگیرم. ابتدای فصل چند پیشنهاد از تیم‌های لیگ اسپانیا داشتم که آن‌ها را رد کردم و اکنون آن تیم‌ها دروازه‌بانانی دارند، به‌همین دلیل شرایط پیوستن به این تیم‌ها را ندارم، اما با رزومه‌ای که دارم و دو فصل در اسپانیا بازی کردم می‌توانم به تیم جدیدی ملحق شوم. ضمن اینکه هم‌اکنون امکان انتقال فراهم نیست زیرا دو ماه تا پایان لیگ اسپانیا باقی‌مانده و برای فصل آینده شرایط بهتری خواهم داشت.
ایمنا: تا چه‌زمانی تصمیم قطعی‌تان را برای فصل آینده خواهید گرفت؟
لطف‌آبادی: لیگ اسپانیا از مرداد آغاز می‌شود که یک یا دو ماه زودتر از لیگ ایران است و اگر بخواهم تصمیم جدیدی بگیرم، همه‌چیز به اردوهای ملی برمی‌گردد که من دعوت شوم یا خیر. اگر اردوها برگزار شد و مجدد دعوت نشدم به احتمال فراوان دوباره به لیگ اسپانیا خواهم رفت.
ایمنا: آیا به‌خاطر دعوت نشدن به تیم ملی، گلایه و ناراحتی از سرمربی تیم ملی دارید؟
لطف‌آبادی: نمی‌توانم در حال حاضر از فروزان سلیمانی و کادر فنی تیم ملی گلایه‌ای داشته باشم، چرا که می‌دانم برای تورنمنت کافا بازیکنان محدود رفتند و دستشان کوتاه بوده است. فروزان سلیمانی بازی‌های من را دیده و اگر بحث فنی باشد باید تلاش خودم را بیشتر کنم و اگر بحث دیگری باشد به‌علت اینکه مربی نیستم، نمی‌توانم آن را درک کنم. نمی‌شود از کسی خرده گرفت، به هر حال انتخاب‌ها سلیقه‌ای است. من تلاش خودم را با توکل به خدا می‌کنم تا بیشتر دیده شوم.
ایمنا: آیا فکر می‌کنید می‌توانستید به‌عنوان یکی از دروازه‌بانان به اردوی تیم ملی دعوت شوید و به کافا بروید؟
لطف‌آبادی: فرزانه توسلی که به‌هرحال عقاب آسیاست و لیاقت حضور در تیم ملی را دارد، اما اینکه می‌توانستم به‌عنوان دروازه‌بان دوم به تیم ملی دعوت شوم به سبک‌وسیاق کادر فنی برمی‌گردد. هر چیز در زمان خاص خود اتفاق می‌افتد و شاید اکنون زمان درخشش من در ترکیب تیم ملی نبوده است.
ایمنا: قرارداد شما با پالایش‌نفت به اتمام رسیده است؟ آیا نحوه پرداخت دستمزدها نسبت به فصول گذشته بهتر شده است؟
لطف‌آبادی: قرارداد من با پالایش‌نفت آبادان به‌مدت یک فصل بود که به پایان رسیده است. در سال‌های گذشته که در ایران بازی می‌کردم پرداخت دستمزدها یک معضل بزرگ محسوب می‌شد که البته نقطه مقابل من پالایش‌نفت آبادان نیست. قراردادها در آبادان به‌خوبی و به حرفه‌ای‌ترین شکل منعقد شد و سفرها نیز خیلی خوب پیش می‌رفت که با هواپیما به شهرها می‌رفتیم، در حالی که کمتر تیمی از امکان بهره‌مند بود.
ایمنا: آیا پالایش‌نفت نسبت به سایر تیم‌ها در پرداخت مبلغ قرارداد خوش‌قول بوده است؟
لطف‌آبادی: مدیران پالایش‌نفت تا هفته دوم نیم‌فصل دوم بود که ۷۰ درصد قرارداد را با ما تسویه کردند و ۳۰ درصد به‌همراه پاداش‌ها باقی ماند، اما می‌دانم دوستان من در تیم‌های دیگر بسیار نگران پرداخت دستمزدها هستند؛ چرا که درصد پرداختی‌ها به آن‌ها کم بوده است و اکثر تیم‌ها هنوز به‌صورت کامل با بازیکنان خوب تسویه نکرده‌اند.
ایمنا: شما در هر دو لیگ اسپانیا بازی کرده‌اید؛ آیا تفاوتی میان این دو لیگ وجود دارد؟
لطف‌آبادی: تفاوت سطح اول و سطح دوم لیگ اسپانیا خیلی ناچیز است. در لیگ دسته اول ۱۶ تیم حضور دارند که فشار و استرس خیلی بالاتر است که البته تا حدودی قابل کنترل است. در دسته دوم چهار گروه ۱۶ تیمی وجود دارد که از هر گروه یک قهرمان صعود می‌کند و چهار تیم نهایی برای صعود به دسته‌اول باهم تقابل می‌کنند و فقط سه تیم راهی لیگ بالاتر می‌شوند و نتیجه یک‌سال تلاش ممکن است برای یک تیم از بین برود، اما موضوعی که وجود دارد، تفاوت سطح دو لیگ فقط به سرعت بازی‌ها و ملی‌پوش بودن بازیکنان برمی‌گردد.
ایمنا: تفاوت لیگ اسپانیا با لیگ ایران در چیست؟
لطف‌آبادی: یکی از مشکلاتی که همه مربیان در ایران با آن درگیر هستند، این است که نمی‌توانند از تاکتیک‌های مختلفی استفاده کنند. بازیکنان ایرانی تکنیکی هستند و به‌دلیل اینکه نتوانستیم از کودکی تاکتیکی بازی‌کردن را یاد بگیریم از این لحاظ دچار مشکل هستیم که در همه فوتسالی‌ها وجود دارد. سال جاری خانم امامی سعی کرد تاکتیک‌های مختلفی در پالایش نفت آبادان پیدا کند و این موضوع باعث می‌شد همه تیم‌ها به سبک‌های تاکتیکی روی بیاورند. شاید بهتر باشد احساس خلاقیت و تکنیکی بازی‌کردن را کنار بگذاریم زیرا قرار است با تیم‌های بزرگ جهان بازی کنیم و می‌توانیم سطح بهتری از فوتسالمان را به‌عنوان بهترین تیم آسیا نشان دهیم.
ایمنا: فکر می‌کنید تیم ملی می‌تواند دستاوردهای بیشتری داشته باشد و اینکه از نظر زیرساخت چه تفاوتی با تیم‌های شرق آسیا دارد؟
لطف‌آبادی: در حال حاضر تیم ملی نسبت به چند سال قبل تغییرات زیادی داشته است و پتانسیل بهتر شدن را اگر اردوها به این صورت ادامه داشته باشد داریم و می‌توانیم به اهدافی که مدنظر داریم برسیم. ترکیب تیم ملی جوان است و می‌شود برای سومین قهرمانی در آسیا تلاش کرد، اما از طرفی تیم ملی ژاپن بسیاری از بازیکنان مسن خود را کنار گذاشته است و روی بازیکنان پایه سرمایه‌گذاری کرده که از این نظر شرایطشان با ما متفاوت است.
ایمنا: با توجه به افتخاراتی که به‌دست آوردید و تجربه لژیونر شدن در اسپانیا، مهم‌ترین هدفی که اکنون به‌دنبال آن هستید چیست؟
لطف‌آبادی: فکر می‌کنم تنها هدف بلندمدتی که در حال حاضر دارم کسب عنوان برترین دروازه‌بان جهان است و روی آن متمرکز هستم. می‌دانم این اتفاق به‌زودی رقم نمی‌خورد، اما یک‌بار برای همیشه باید این رؤیا را زندگی کنم. دو دلیل وجود داشت که توانستم به تیم‌های مورد علاقه‌ام در لیگ اسپانیا بازی کنم. اولی فکر کردن به خواسته‌ها و تصویرسازی و باور داشتن به آن‌ها بود و دومی اینکه خدا همیشه وقتی یک مسیر سخت را برای من در نظر گرفته اتفاق بهتری برای من رقم زده است. در آخرین فصل حضورم در لیگ ایران کنار بازیکنانی بازی کردم که جوان بودند و در تیمی که تازه به لیگ برتر صعود کرده بود، یک تجربه جدید رقم خورد و باعث شد من نادیده گرفته شوم، اما شاید اگر آن اتفاق نمی‌افتاد، هیچ‌وقت به اسپانیا نمی‌رفتم.
ایمنا: خانم کلین‌شیت سوپرلیگ شدید، آیا این دستاورد دلچسب بود؟
لطف‌آبادی: انتظار داشتم سوپرلیگ امسال را با هشت گل خورده تمام کنم و یک اتفاق تاریخی ثبت شود، اما متأسفانه با وجود اینکه در کل فصل فقط پنج گل دریافت کردم در بازی پایانی اتفاقاتی رقم خورد که چهار گل دریافت کردم و این آمار به عدد ۹ رسید که درک آن برای من سخت است، اما می‌دانم که همین اتفاق نیز جبران می‌شود.
ایمنا: جام‌جهانی قرار است برگزار شود و فکر می‌کنید ایران می‌تواند شگفتی‌سازی کند؟
لطف‌آبادی: جام‌جهانی ۱۰۰ درصد برگزار می‌شود؛ چرا که یک کمپین برای آن ایجاد شده بود که به سرانجام رسید و تا جایی که می‌دانم همه در اسپانیا از این اتفاق مطمئن هستم. تیم ملی ایران می‌تواند در جام‌جهانی موفق شود، چرا که این مسابقات سال ۲۰۲۵ برگزار می‌شود و تا آن زمان دو تورنمنت پیش رو داریم که موجب می‌شود به تجربه لازم برسیم و در برابر تیم‌های بزرگ جهان نمایش خوبی ارائه دهیم.
ایمنا: همه کارشناسان مدعی‌اند سطح تورنمنت کافا پایین است و با این تفاسیر محک خوبی برای تیم ملی محسوب می‌شود؟
لطف‌آبادی: هر بازی می‌تواند برای تیم ملی مهم باشد و با پنج یا شش جلسه تمرین برابری می‌کند. درست است که سطح مسابقات کافا پایین است و بچه‌ها می‌توانند با غلبه بر همه تیم‌ها قهرمان شوند، اما اینکه بازیکنان جوان میدان ببیند و استرس‌شان کاهش یابد واقعاً در این تورنمنت مفید است.
ایمنا: چه خواسته و انتظاراتی که از مسئولان فدراسیون دارید؟
لطف‌آبادی: اینکه امسال بازی‌هایمان به‌صورت مستقیم از شبکه‌اینترنتی پخش شد و باشگاه‌ها همکاری می‌کردند مثبت بود و باعث می‌شود اسپانسرهای خوبی به فوتسال زنان بیایند؛ امیدوارم این روند ادامه‌دار باشد و برای همه باشگاه‌ها تداوم پیدا کند. تنها خواسته‌ای که داریم این است در مورد سطح قراردادها بازنگری صورت گیرد.
ایمنا: انحلال قهرمان و نایب‌قهرمان سوپرلیگ را در چه چیزهایی می‌بینید؟ واقعاً ناراحت‌کننده و نگران‌کننده نیست؟
لطف‌آبادی: اینکه پیکان به‌عنوان قهرمان و نصرفردیس به‌عنوان نایب‌قهرمان منحل می‌شوند همه این‌ها به مشکل اقتصاد و بودجه‌ای که باشگاه‌ها در نظر می‌گیرند برمی‌گردد. طبق چیزی که می‌دانم بازیکنان دستمزدهای بیشتری خواسته بودند و باشگاه‌ها نیز اعلام کردند بودجه چندانی ندارند. از طرفی حق داشتند؛ چرا که انتظار دارند اگر روی فوتسال زنان سرمایه‌گذاری می‌کنند دیده شوند، اما جام باشگاه‌های آسیا برگزار نمی‌شود و رسانه‌ها علی‌رغم اینکه به دیده شدن تیم‌ها کمک می‌کنند پخش‌زنده نداشتیم و به‌همین دلیل کنار کشیدند.
ایمنا: فکر می‌کنید چه عواملی موجب پیشرفت فوتسال بانوان و جلوگیری از انحلال تیم‌ها و البته حضور اسپانسرها می‌شود؟
لطف‌آبادی: اگر پخش‌زنده مسابقات ادامه‌دار باشد طبیعتاً باشگاه‌هایی همچون پیکان که ریشه‌دار هم هستند در ورزش بانوان سرمایه‌گذاری می‌کنند. زمانی‌که والیبال بانوان این باشگاه به جام ملت‌های آسیا می‌رود، اما فوتسال بانوان نمی‌رود تصمیم می‌گیرند که از فوتسال کنار بکشند. اگر مسابقات فراتر از ایران برود خیلی از باشگاه‌ها راغب خواهند شد که در فوتسال بانوان تیم‌داری کنند.
ایمنا: شما عنوان کرده‌اید طرفدار پرسپولیس هستید؛ چقدر به حضور این باشگاه در فوتسال بانوان خوش‌بین هستید؟
لطف‌آبادی: پرسپولیس باشگاه بزرگی است و همان‌طور که در فوتبال حضور دارند و لیگ را جذاب می‌کنند مطمئناً اگر به فوتسال بانوان هم ورود کنند جذابیت خاصی به فوتسال بانوان می‌آید در ادامه نیز هواداران و رسانه‌ها را به سمت فوتسال بانوان روی آوردند که باعث بیشتر دیده شدن بازیکنان خواهد شد.
ایمنا: مقصد بعدی‌تان را با چه معیارهایی انتخاب می‌کنید؟
لطف‌آبادی: در حال حاضر تنها چیزی که من را به آرامش می‌رساند بازگشت احتمالی به لیگ اسپانیا است، اما اگر قرار باشد به تیم ملی دعوت نشوم و از آنجا که سن هم ملاک است ترجیح می‌دهم در لیگ‌های عربی بازی کنم که به ایران نیز نزدیک باشد و بتوانم در اردوهای ملی و کنار خانواده‌ام حضور داشته باشم.
ایمنا: اینکه برای ملی‌پوش شدن قید لژیونر بودن را زدید واقعاً عجیب است؛ نظر خودتان چیست؟
لطف‌آبادی: طبق تجربه‌ای که دو فصل از بازی در اسپانیا کسب کرده‌ام، به‌علت شرایط اینترنت و بازی‌هایی که از طریق یوتیوب پخش می‌شد، دیده نشدم و نه‌تنها در دو مسابقه کافا، بلکه در هیچ‌کدام از اردوهای ملی حضور نداشتم. همیشه تصور کردم به‌خاطر هزینه‌ها و بلیت فدراسیون تصمیم گرفته من به تیم ملی دعوت نشوم و همین باعث شد به لیگ ایران برگردم تا در دسترس باشم و دیده شوم؛ همه تلاش می‌کنند لژیونر شوند تا به تیم ملی دعوت شوند، اما من برخلاف این عمل کردم که برای من یک حسرت است.
گفت‌وگو از: علی کریمی، خبرنگار ایمنا
نظر شما