به گزارش خبرگزاری ایمنا، شعبان‌المعظم نام و نشان ماهی است که شفاعت حضرت حق در آن مشهود است و میلاد انوار ولایت از جمله امام حسین (ع)، امام زین‌العابدین (ع)، حضرت ابوالفضل (ع)، حضرت علی‌اکبر (ع) و حضرت ولی‌عصر (عج) در این ماه واقع شده است؛ ما در صلوات قدسی شعبانیه می‌خوانیم: «وَ هَذَا شَهْرُ نَبِیِّکَ سَیِّدِ رُسُلِکَ شَعْبَانُ الَّذِی حَفَفْتَهُ مِنْکَ بِالرَّحْمَةِ وَ الرِّضْوَانِ الَّذِی کَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص یَدْأَبُ فِی صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ فِی لَیَالِیهِ وَ أَیَّامِهِ بُخُوعاً لَکَ فِی إِکْرَامِهِ وَ إِعْظَامِهِ إِلَی مَحَلِّ حِمَامِه».
صاحب تفسیر تسنیم آیت الله عبدالله جوادی آملی، در باب عظمت این ماه گفته‌اند که: «شعبان را باید ماهی آراسته به اخلاق نبوی تفسیر کرد، ماهی که در روایات به‌صراحت به نبیّ مکرم اسلام تعلق دارد.»
شعبان پس از رجب‌الخیر پربرکت، ماه رحمت و لطف الهی و فرصتی برای شست‌وشوی دل از زنگارهای هواپرستی و دنیازدگی است. پیامبر اسلام (ص) در مورد فضیلت ماه شعبان فرمود: ماه شعبان، ماه شریفی است، و ماه من است، و حاملان عرش آن را بزرگ می‌دارند و قدرش را می‌شناسند. این ماه و روزهای آن اعمال خاصی دارد که در پاسخ تفصیلی بیان شده است.
ماه شعبان ماهی است که روزی مؤمنان برای ماه مبارک رمضان افزون می‌شود و بهشت در این ماه زینت می‌شود، به‌دلیل آنکه روزی مؤمنان در این ماه برای ماه رمضان تقسیم می‌شود، نام این ماه را شعبان قرار داده‌اند.
شعبان ماهی است که به اعمال خوب انسان هفتاد برابر پاداش داده می‌شود و کارهای ناپسند انسان آمرزیده می‌شود و مورد مؤاخذه واقع نمی‌شود و عمل نیک پذیرفته می‌شود؛ خدا به بندگان نیک خود مباهات می‌کند و از عرش عظمت و قدرت خود به روزه‌داران و عبادتکنندگان نظر رحمت می‌افکند و به سبب ایشان به حاملان عرش خود مباهات می‌کند.
رسول خدا حضرت محمدمصطفی (ص) فرمودند: «رَجَبَ شَهْرُ اللهِ، وَشَعْبَانُ شَهْرِی، وَرَمَضَانُ شَهْرُ أُمَّتِی» به این معنا که رجب ماه خدا، شعبان ماه من و رمضان ماه امت من است، همچنین فرمودند: «شَعْبَانَ شَهْرِی رَحِمَ اللَّهُ مَنْ أَعَانَنِی عَلَی شَهرِی»؛ شعبان ماه من است خدا بیامرزد کسی که مرا به ماه من اعانت کند. و نیز در حدیثی دیگر پیامبر می‌فرماید: ماه شعبان ماهی است که اعمال انسان‌ها بالا می‌رود در حالی که مردم از آن غفلت می‌کنند. همینطور از امام علی (ع) گزارش شده است که فرمودند: ماه شعبان ماه رسول خدا است.
در فرازهایی از مناجات قدسی شعبانیه می‌خوانیم: «خدایا بشنو دعایم را هرگاه دعا کنم و صدای ناله‌ام را بشنو هنگامی که صدایت کنم و به من رو کن هنگامی که تو را مناجات کنم. خدا یا اگر مرا محروم کنی چه کسی به من روزی دهد و اگر تو مرا خوار کنی چه کسی مرا یاری کند. خدایا از خشم و غضبت به تو پناه می‌برم. خدایا اگر من شایسته رحمت تو نیستم پس تو بر اینکه بر من به فضل وسیعت جود کنی شایسته‌ای.
خدایا گناهان من را در دنیا می‌پوشانی ولی من به پوشاندن خطاها در آخرت نیازمندترم. زیرا در قیامت باید در حضور پیامبران، صلحا و شهدا پاسخ گوی اعمال خود باشم. چون در این دنیا همه مردم مثل خودم خطا کارند ولی در قیامت شرمندگی در حضور پیامبران و امامان معصوم را چگونه چاره‌جویی کنم؟
معبودا اگر مرا به جرمم مؤاخذه کنی تو را به عفوت مؤاخذه می‌کنم و اگر مرا به گناهم بازخواست کنی، تو را به مغفرتت بازخواست می‌کنم و اگر مرا داخل جهنم کنی به اهل جهنم اعلام می‌کنم که من خدا را دوست داشتم.
پروردگارا، عمری را در غفلت و بی‌خبری و فراموشی گذراندم و جوانی‌ام را در حال مستی و دوری از تو به پیری رساندم. خدایا غرور به کرمت مرا بیدار نکرد.
خدایا مرا از آنانی قرار ده که وقتی او را خواندی، پاسخت را داد. خدایا مرا از کسانی قرار ده که همواره به یاد تو هستند و پیمان تو را نمی‌شکنند. همواره شکرگزار تو هستند.
معبود من، مرا به نور عزت فروزنده‌ات پیوند ده تا تو را بهتر بشناسم و از غیر تو جدا شوم.
از جمله اعمالی که در ماه شعبان به آن سفارش شده تمرین سکوت است. روزی یاران در اطراف پیامبر بیدار و مشغول نماز و قرآن خواندن بودند دشمنان، مسلمانان را تیرباران کردند به واسطه تاریکی و ندیدن مسلمانان. نزدیک بود مسلمانان شهید شوند که ناگاه از دهان چند تن از یاران نورهایی ساطع شد که لشکرگاه مسلمانان را روشن کرده و سبب قوت و دلیری آن‌ها شد.
پس شمشیر کشیده و دشمنان را کشته و زخمدار و اسیر کردند. برگشتند و جریان را برای حضرت رسول (ص) نقل کردند فرمودند: این نورها به جهت اعمال برادران شما است و یک‌به‌یک آن‌ها را نام برد و می‌فرماید همه نیکبخت می‌شوند، جز کسانی که در امور دیگران سرکشی می‌کنند.
فیض و برکت شعبان منتهایی ندارد پس آنچه فرصت دارید از برکات و نورانیت این ماه بهره بگیرید و سعادت و عافیت را از خداوند قادر متعال طلب کنید.
نظر شما