به گزارش خبرگزاری ایمنا، هفته‌نامه اکونومیست در مقاله دسامبر سال ۲۰۲۳ خود به واقعه‌ای پرداخته است که از ۲۴ فوریه ۲۰۲۲ اروپا و جهان را درگیر کرده است. برای اولین بار از زمان شروع جنگ اوکراین، به نظر می‌رسد که ولادیمیر پوتین پیروز خواهد شد. رئیس جمهور روسیه کشورش را به سمت وضعیت جنگی وفق داده و قدرت خود را تقویت کرده است. او از کشورهای خارجی تدارکات نظامی تهیه می‌کند و به متحد کردن جنوب جهانی علیه آمریکا کمک کرده است. مهم‌تر از همه، او این اعتقاد را در غرب تضعیف کرده که اوکراین باید پس از جنگ به صورت یک دموکراسی پر رونق اروپایی بیرون بیاید.
اکونومیست معتقد است که غرب می‌تواند اقدامات بیشتری برای ناامید کردن پوتین انجام دهد. اگر بخواهد، می‌تواند منابع صنعتی و مالی عظیم خود را علیه روسیه به کار گیرد اما تقدیرگرایی، غفلت و فقدان بهت‌آور چشم‌انداز استراتژیک (به ویژه در اروپا) مانع آن شده است. غرب به خاطر خود و همچنین اوکراین، باید فوراً دست از تنبلی بردارد.
این نشریه دلیل امکان پیروزی پوتین را این می‌داند که مقصود از پیروزی استقامت است نه تصرف فیزیکی سرزمین. نه ارتش روسیه و نه اوکراین در موقعیتی نیستند که بتوانند دیگری را از اراضی که در حال حاضر کنترل می‌کنند بیرون برانند. ضد حمله اوکراین ناکام مانده است. روسیه هم روزانه تلفاتی را برای تصرف آودیوکا، شهری در منطقه دونباس، از دست می‌دهد. این یک جنگ دفاعی و فرسایشی است و می‌تواند سال‌ها طول بکشد.
اما در پایان میدان جنگ تعیین‌کننده سیاست است. شتاب پیروزی بر روحیه نیروها تأثیر می‌گذارد. به گفته اکونومیست، اگر اوکراین عقب نشینی کند، صداهای مخالف در کی‌یف بلندتر خواهد شد. همینطور صداهایی در غرب که می‌گویند ارسال پول و سلاح به اوکراین اتلاف هزینه است. حداقل در سال ۲۰۲۴، روسیه در موقعیت قوی‌تری برای جنگ قرار خواهد داشت، زیرا پهپادها و گلوله‌های توپخانه بیشتری خواهد داشت. ارتش این کشور همچنین تاکتیک‌های موفق جنگ الکترونیکی (جنگال) را علیه برخی از سلاح‌های اوکراینی توسعه داده است.
اکونومیست افزایش حمایت خارجی را یکی از عوامل برتری روسیه در میدان جنگ می‌داند. این نشریه مدعی است که روسیه از پهپادهای ایرانی و خمپاره‌های کره شمالی استفاده می‌کند. او همچنین تلاش کرده است تا بسیاری از کشورهای جنوب جهانی را متقاعد کند که منفعت بزرگی در اتفاقاتی که برای اوکراین می‌افتد ندارند. ترکیه و قزاقستان به کانالی برای کالاهای تحریمی تبدیل شده‌اند که ماشین جنگی روسیه را تغذیه می‌کنند.
یک طرح غربی برای محدود کردن درآمدهای نفتی روسیه از طریق تعیین سقف قیمت نفت خام به ازای هر بشکه ۶۰ دلار شکست خورد زیرا ساختار موازی تجاری دور از دسترس غرب به وجود آمد. قیمت نفت خام اورال روسیه ۶۴ دلار است که از ابتدای سال ۲۰۲۳ تقریباً ۱۰ درصد افزایش یافته است و به گفته اندیشکده کارنگی احتمال دارد در سال ۲۰۲۴ تا ۷۱ دلار نیز برسد.
اکونومیست دلیل دیگر پیروزی پوتین را تقویت موقعیت داخلی او می‌داند. پوتین معتقد است که روسیه درگیر مبارزه برای بقا در برابر غرب هستند. شهروندان عادی ممکن است جنگ را دوست نداشته باشند، اما به آن عادت کرده‌اند. نخبگان کشور کنترل خود را بر اقتصاد بیشتر کرده‌اند و پول زیادی به جیب می‌زنند. پوتین همچنین می‌تواند دستمزد یک عمر کار را به خانواده کسانی که می‌جنگنند و کشته می‌شوند، بپردازد.
این نشریه در ادامه نوشته است که در مواجهه با همه عوامل تغییردهنده موازنه، جای تعجب نیست که حال و هوای کی‌یف تاریک‌تر است. در اوکراین سیاست دوباره به صحنه بازگشته است، مردم برای نفوذ بیشتر تلاش می‌کنند. اختلاف نظر میان ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین و والری زالوژنی، ژنرال ارشد این کشور بالا گرفته است. نظرسنجی‌های داخلی نشان می‌دهند که رسوایی‌های فساد اقتصادی و نگرانی‌ها در مورد آینده اوکراین به جایگاه زلنسکی نزد رأی‌دهندگان آسیب زده است.
این هفته‌نامه نوشته است که دولت‌های غربی اصرار دارند که مثل همیشه به حمایت از اوکراین متعهد هستند. اما نظرسنجی‌ها در سراسر جهان نشان می‌دهند که بسیاری در آن تردید دارند. در آمریکا، دولت بایدن بر سر تصویب بودجه ۶۰ میلیارد دلاری برای اوکراین با کنگره به مشکل برخورده است. کارزار انتخاباتی سال آینده آمریکا نیز در راه خواهد بود. اگر دونالد ترامپ با وعده صلح در زمانی کوتاه به عنوان رئیس جمهور انتخاب شود، آمریکا ممکن است به طور ناگهانی عرضه تسلیحات به اوکراین را متوقف کند.
این نشریه معتقد است که اروپا باید برای این احتمال وخیم خود را آماده کند، فارغ از اینکه چه کسی در آمریکا رئیس جمهور شود یا کمک‌های آمریکا کاهش پیدا کنند. در عوض، رهبران اروپایی به گونه‌ای به کار خود ادامه می‌دهند که گویی جو بایدن بزرگ همیشه در رأس کار خواهد بود. اتحادیه اروپا ۵۰ میلیارد یورو (معادل ۵۶ میلیارد دلار) به اوکراین وعده داده است، اما مجارستان و احتمالاً به یک آشفتگی بودجه در آلمان جلوی تحویل این پول را گرفته است. در ماه دسامبر، اتحادیه اروپا باید نشان دهد که آماده آغاز مذاکرات برای عضویت اوکراین است.
به گفته این نشریه بسیاری بر این باورند که روند عضویت اوکراین در اتحادیه اروپا عمداً به طول انجامیده است زیرا افزایش تعداد اعضا دشوار است و منافع شخصی دولت‌های عضو را تهدید می‌کند. نخست وزیر ایتالیا، جورجیا ملونی، طی یک تماس تلفنی ضبط شده توسط یک کمدین روسی که خود را جای مقام آفریقایی زده بود گفت که اروپا خسته است. شاید با خودتان فکر کنید که ریاست جمهوری ترامپ باعث افزایش حمایت اروپا از اوکراین می‌شود، زیرا اروپا مسئولیت دفاع از خود را بر عهده خواهد گرفت. یکی از رهبران کشورهای اروپایی اما به طور خصوصی پیش‌بینی کرده که در واقع حمایت از اوکراین کمتر نیز خواهد شد.
چنین اتفاقی فاجعه‌بار خواهد بود. اکونومیست پیش‌بینی می‌کند تا سال ۲۰۲۵ فشار ادامه جنگ ممکن است به روسیه نیز برسد. روس‌ها ممکن است به طور فزاینده‌ای از بسیج اجباری، تورم و کاهش هزینه‌های اجتماعی به ازای نظامی عصبانی شوند. با این حال، صرف امیدواری به فروپاشی دولت روسیه منطقی نیست. پوتین می‌تواند سال‌ها در قدرت بماند اما اکونومیست مدعی است که ادامه جنگ منجر به انزوای روسیه از اروپا، فرار نخبگان کارآفرین به خارج شده است و به همین خاطر روسیه ممکن است انگیزه‌ای برای پایان نامطلوب جنگ نداشته باشد.
اکونومیست معتقد است اروپا باید به نحوی برنامه‌ریزی کند که پوتین تهدید بلندمدت اصلی برای امنیت اروپا باشد. روسیه دوباره مسلح خواهد شد. تجربه رزمی از جنگ اخیر خواهد داشت. برنامه‌ریزی برای دفاع از اروپا باید به گونه‌ای طراحی شود که از ضعف جناح بیرونی اروپا جلوگیری کند زیرا این نشریه معتقد است که در صورت نبود رغبت از سوی دونالد ترامپ برای دفاع از یک عضو ناتو، روسیه ممکن است از فرصت استفاده کند.
اکونومیست در پایان نوشته است که بهترین راه برای ایجاد بازدارندگی در مقابل روسیه این است که اروپا عزم خود را با نشان دادن تعهد کامل خود به اوکراینی شکوفا، دموکراتیک و غربگرا نشان دهد. تسلیحات، به ویژه پدافند هوایی و موشک‌های دوربرد برای حمله به خطوط تدارکاتی روسیه مهم است، به همین دلیل حمایت فعلی آمریکا ضروری است. زیرا زرادخانه‌های اروپا در حال حاضر خالی شده‌اند، باید کار بیشتری برای افزایش ظرفیت تولیدکنندگان تسلیحات غربی انجام شود. تحریم‌ها نیز می‌توانند به طور موثرتری اعمال شوند تا بین دولت و نخبگان جامعه شکاف ایجاد کند.
کنش سیاسی در اروپا نیز ضروری است. اروپا باید تلاش‌های خود را برای اطمینان از پیشرفت اوکراین، با وعده پول و الحاق به اتحادیه اروپا، مضاعف کند. رهبران اروپایی به دشواریِ این وظیفه اشاره‌ای نمی‌کنند و حتی به نظر می‌رسد که تعداد زیادی از آنها تلاش دارند از زیر بار مسئولیت شانه خالی کنند. این حماقت است. آنها باید به این جمله لئون تروتسکی توجه کنند: «ممکن است به جنگ علاقه نداشته باشند، اما جنگ به آنها علاقه دارد.»
نظر شما