زینب افراسیاب در گفت‌وگو به خبرنگار ایمنا، با بیان اینکه بهترین سن برای شروع آموزش فرهنگ محیط زیست به کودکان دوره پیش‌دبستانی است، اظهار کرد: در اغلب کشورهای دنیا دوره پیش‌دبستانی از سه سالگی تا شش سالگی را شامل می‌شود که کودکان از لحاظ ذهنی آمادگی یادگیری را دارند، بدون شک والدین باید از منابع به‌روز و صحیح در جهت پرورش کودکان استفاده کنند که این امر بسیار ضروری است.
وی افزود: آموزش فرهنگ محیط‌زیست می‌تواند آموزش نظم و انضباط داشتن در کارها باشد، برای مثال آموزش عملی خودداری از تولید پسماند و زباله اضافه مانند کاغذ، پارچه، چوب، شیشه و پلاستیک و حتی جدا کردن زباله‌های تر و خشک و قابل بازیافت و غیرقابل بازیافت باشد و کودکان به خوبی این موارد را یاد می‌گیرند و علاوه بر محیط خانه در بیرون از خانه هم اصول نظافت و مراقبت از محیط‌زیست و توجه به این نکات آموزش داده شده را رعایت می‌کنند.
این روانشناس کودک با بیان اینکه یکی از اصول اصلی پرورش کودکان هماهنگی بین والدین است، تصریح کرد: هنگامی که والدین در جریان آموزش‌هایی که کودک دیده است، قرار بگیرند، بهتر می‌توانند پشتیان و حمایت‌کننده هم در راه آموزش باشند و این هماهنگی باعث ثبات در رفتار کودک می‌شود.
وی اضافه کرد: اگر والدین هنگام آموزش بتوانند توجه و علاقه به محیط‌زیست را در کودک ایجاد کنند با تقویت روحیه همکاری و ارتباط با دیگران حس زیبایی‌شناسی را در کودک تقویت می‌کنند و می‌توانند احساس توجه و حمایت از محیط زیست را در کودک ایجاد کنند.
افراسیاب با اشاره به اینکه مسئولیت‌پذیری کودک نسبت به طبیعت؛ ارتباط مستقیمی با رفتار و آموزش والدین دارد، گفت: در آموزش‌ها باید به صورت عینی و عملی باشد، مشاهده و دیدن رفتار والدین مسئولیت‌پذیری را در کودک تقویت می‌کند، البته والدین این نکته را در نظر داشته باشند که در بحث آموزش فرهنگ محیط زیست بر مسئولیت‌پذیری تاکید و از خدشه‌دار کردن عواطف و احساسات کودک اجتناب کنند.
وی اظهار کرد: والدین آگاه و خلاق در اتفاق‌های روزمره آموزش‌ها را می‌گنجانند و کودک را در سنین پایین به صورت منظم با طبیعت آشنا می‌کنند، قدم زدن، ناهار خوردن در پارک و گردش رفتن، کودک را با چرخه طبیعت روبه‌رو می‌کند و صحبت کردن در مورد گیاهان، حیوانات و محیط اطراف با هدف تثبیت آموزش‌ها در کودکان می‌تواند مؤثر باشد، از نقش دوستان نباید غافل شد در سنین پیش از دبستان گروه همسالان برای کودک از اهمیت ویژه‌ای دارد، بنابراین همسالان می‌توانند در الگوگیری رفتاری از یکدیگر نقش مهمی داشته باشند.
وی با بیان اینکه رفتار مسئولانه والدین در مورد محیط زیست و آگاهی‌بخشی به کودک زمینه رشد اطلاعات و آموزش درست کودک را فراهم می‌کند، خاطرنشان کرد: زمانی که کودک به محیط زیست و طبیعت علاقه‌مند شود، غیرممکن است به محیط‌زیست آسیب بزند، البته اثر رفتار جامعه بر فرد را هم نباید نادیده گرفت، با این حال آموزش‌ها باید در کانون خانواده باشد و با تکرار آن‌ها را تثبیت کرد تا این فرهنگ در ذهن کودکان نهادینه شود، در جامعه‌ای که کودکان دغدغه طبیعت و محیط زیست را داشته باشند آلودگی جنگل‌ها، پارک‌ها، سواحل و دریاها نیز کمتر خواهد شد.
نظر شما