به گزارش خبرنگار ایمنا، روزنامه هاآرتص در گزارشی به تحولات چند هفته اخیر در منطقه قره‌باغ کوهستانی قفقاز جنوبی واکنش نشان داده است و تلاش در رونمایی و باز کردن ابعاد مشارکت اسرائیل در عملیات آذربایجان کرده است. هاآرتص در این گزارش مدعی شده است که پیش از شروع مجدد نزاع در نوزدهم سپتامبر، که اکنون به جنگ سوم قره‌باغ (و امیدواریم آخرین جنگ) معروف است، رسانه‌های رصدکننده مسیرهای پروازی از افزایش تعداد پروازهای مستقیم ترابری از جمهوری آذربایجان به اسرائیل گزارش داده بودند که برخی را از افزایش احتمال جرقه‌ای مجدد قانع کرده بود.
در هر صورت دولت خودمختار ارمنی در قره‌باغ یک روز از پس حمله آذربایجان آتش‌بسی را با وساطت روسیه پذیرفت و اعلام کرد که تا یکم ژانویه ۲۰۲۴ این دولت منحل خواهد شد که منجر به موج عظیمی از مهاجرت به سمت کشور ارمنستان شده است. به گزارش اکثر منابع بیش از ۷۰ درصد (۱۰۰ هزار نفر) از جمعیت این منطقه خارج شده‌اند.
به گفته هاآرتص، اسرائیل بهترین و پیشرفته‌ترین تسلیحات را در اختیار ارتش جمهوری آذربایجان قرار داد که عملیات پاکسازی را امکان‌پذیر ساخت. این تسلیحات شامل موشک‌های زمین به زمین، پهپادهای تهاجمی، موشک‌های هدایت‌شونده، سیستم‌های دفاع هوایی، توپخانه، خمپاره، تجهیزات ارتقا تانک، تفنگ‌های تهاجمی، شناورهای نیروی دریایی، موشک‌های ضد تانک و ابزارهای سایبری و جاسوسی می‌شود. هارآتص پیش‌تر گزارش داده است که چگونه خبرنگاران و فعالین ضدجنگ در جمهوری آذربایجان با استفاده از بدافزار اسرائیلی ان اس او زیر نظر بوده‌اند.
هاآرتص همچنین در یادداشتی تحلیلی به زنده شدن خاطرات واقعه نکبت (اخراج خشونت‌آمیز فلسطینیان در ۱۹۴۸) هنگام تماشای تصاویر خروج ارامنه از قره‌باغ اشاره کرده است، اما تاکید کرده است که این دقیقاً مشابه روز نکبت نیست زیرا برخلاف فلسطینی‌ها، ارمنی‌ها دارای یک کشور هستند و نباید بدون وطن یتیم و بی‌تابعیت شوند؛ با این حال شباهت‌های بصری آن آزاردهنده است.
طبق گزارش ششم مارس هاآرتص، اسرائیل به ۹۲ هواپیما اجازه پرواز از پایگاه هوایی «عوودا» به جمهوری آذربایجان داد تا مقادیر زیادی تسلیحات و مهمات را در مسیر خود به سمت جبهه قره‌باغ حمل کند. برخلاف دیگر مشتریان صنایع تسلیحاتی اسرائیل که مایلند معاملات خود را با اسرائیل مخفی نگه دارند، الهام علی‌اف، حاکم آذربایجان از بالیدن به سیستم‌های تسلیحاتی به رنگ آبی و سفید خود لذت می‌برد.
این روزنامه اسرائیلی خطاب به مسئولین و حامیان تجارت اسلحه پرسیده است حالا که نتایج معاملات میلیارد دلاری با علی‌اف نمایان شده است، وقتی خانواده‌های ارمنی را می‌بینید که برای حفظ جان خود می‌دوند، با وحشت در چشمان کودکان و تصاویر کمپ‌های جدید پناهندگان در ارمنستان روبه‌رو می‌شوید، چه احساسی دارید؟
این روزنامه در ادامه نوشته است، آیا مایکل فدرمن (البیت سیستمز)، یووال اشتاینیتز (سیستم‌های دفاع پیشرفته رافائل) و امیر پرتز (صنایع هوافضای اسرائیل) پاکسازی قومی و جنایات جنگی وحشتناک را می‌بینند یا فقط مسئولیت سود نهایی نصیب شرکت‌هایشان را می‌پذیرند؟ آیا آنها نسبت به قربانیان احساس همدلی می‌کنند یا فقط درگیر سود سهام‌داران، حق امتیاز پرداخت شده به دولت و پاداش‌های خودشان هستند؟ راشل کلاین، مدیر آژانس کنترل صادرات دفاعی، که اصلاحاتی را انجام داد که چنین صادراتی را ممکن ساخته اکنون چه در سرش می‌گذرد؟
به گفته هاآرتص، علی‌اف اولین حاکمی نیست که ارتش آن با سلاح‌های اسرائیلی مجهز شده است. پیش از او سران رژیم آپارتاید در آفریقای جنوبی، حکومت ژنرال‌ها در آرژانتین، پینوشه در شیلی، کشور چین و شاه پهلوی ایران در جمع دریافت‌کنندگان تسلیحات بودند. این روزنامه تاکید کرده است که آذربایجان به اسرائیل نفت صادر می‌کند و در تقابل با ایران به رژیم صهیونیستی کمک می‌کند. در ادامه همچنین خواستار بازبینی در سیاست صادرات تسلیحات نظامی برای اهداف تهاجمی شده و توصیه به کمک مالی به ارمنستان برای جذب پناهجویان قره‌باغ کرده است.
به گفته هاآرتص، از دهه دوم قرن بیست‌ویکم، اسرائیل به آذربایجان در ارتکاب جنایات جنگی و شکست ارامنه در قره‌باغ کوهستانی کمک کرده است. اسرائیل همچنین رابطه راهبردی با جمهوری آذربایجان دارد که شامل معاملات تسلیحاتی به ارزش میلیاردها دلار می‌شود. قبل‌ها این رابطه مخفیانه انجام می‌شد، اما در سال‌های اخیر، آذربایجان با افتخار از تسلیحات اسرائیلی در رژه‌های نظامی خود رونمایی می‌کند، همچنین فاش کرده است که کارخانه تولید پهپادهای انتحاری اسرائیلی در خاک جمهوری آذربایجان وجود دارد.
هاآرتص مدعی شده است که در طول این مدت، اسرائیل فقط به جمهوری آذربایجان کمک تسلیحاتی نکرده است بلکه در تحریف تاریخ نیز مشارکت داشته است. در طی مراحل قانونی در سال ۲۰۲۰، وزارت خارجه رژیم صهیونیستی اعتراف کرد که امتناع اسرائیل از به رسمیت شناختن نسل‌کشی ارامنه _که آن را صرفاً به عنوان یک «تراژدی» تعریف می‌کند_ تا حدی ناشی از رابطه آن با دولت جمهوری آذربایجان است.
این روزنامه در پایان نتیجه‌گیری کرده است که آنچه در قره‌باغ رخ داد، اولین مورد پاکسازی قومی نیست که ردپای خونین اسرائیل در کنار آن قابل مشاهده است. آزار و شکنجه مسلمانان روهینگیاها در میانمار و مسلمانان در طول جنگ بوسنی تنها دو نمونه از موارد بسیار است. ترکیب انبوهی از تسلیحات با اختلافات تاریخی، دستورالعملی برای فاجعه است.
نظر شما