به گزارش خبرنگار ایمنا، اندیشکده بروکینگز در یادداشتی به مهمترین مسائل محور سخنرانی‌ها و گفتگوها اشاره کرده است. تعیین اهداف توسعه پایدار قابل‌اجرا (برخلاف روی کاغذ) و چالش‌های اقلیمی قطعاً در نشست «اهداف توسعه پایدار» (SDG) مورد بحث قرار خواهند گرفت. دبیرکل سازمان ملل اخیراً اعلام کرده بود که لازم به «طرح نجات» برای بازگشت به این اهداف است که ابتدا در سال ۲۰۱۵ تعیین شده و هدف بوده تا ۲۰۳۰ به آنها برسند.
به گفته این اندیشکده، نشست‌های سازمان ملل می‌توانند محرک‌های مهمی برای جلب توجه مردم به مسائل روز و بحث باشند، اما آزمون مهم‌تر این است که چگونه آنها اقدامات بعدی را انجام می‌دهند. اما محدودیت‌های موجود در ساختار مالی جهانی برای توسعه پایدار در کنار خواسته‌ی اصلاحات توسط اقتصادهای نوظهور و در حال توسعه در بسیاری از اختلاف‌ها نقش اساسی داشته است. بحث‌های مربوط به بانک‌های توسعه همزمان در نهادهای چندجانبه دیگر مانند نشست گروه ۲۰ میان کشورها نیز انجام می‌شود که برای رسیدن به اتفاق نظر بر سر چالش‌های تغییرات اقلیمی و خطرات مرتبط با آن ضروری است.
از نظر بروکینگز تا آن زمان اما مقامات سازمان ملل یک سری از «ابتکارات با تاثیرگذاری بالا» را پیشنهاد کرده‌اند که بر موضوعاتی مانند انرژی، غذا، آموزش، تنوع زیستی، حفاظت اجتماعی، خشونت علیه زنان و زیرساخت‌های عمومی دیجیتال متمرکز است. اگر اینها مورد حمایت اکثریت قرار بگیرند، می‌توانند پیشرفت‌های مفیدی را دور از تنش‌های ژئوپلیتیک رقم بزنند.
بروکینگز همچنین به علاقه آمریکا در مشارکت بیشتر در نشست «اهداف توسعه پایدار» اشاره کرده است زیرا از زمان شروع کار آن به سازمان ملل گزارش کار از پیشرفت کشورش در این راستا ارائه نکرده است اما دولت بایدن تصمیم دارد این روند را تغییر دهد.
بر اساس تحلیل این سازمان آمریکایی، این اجلاس می‌تواند فرصتی باشد تا ایالات متحده با به دست گرفتن رهبری آن و با توجه اولویت‌های سیاسی‌اش، از مشارکت‌ها و اقدامات جدید به عنوان اهرم استفاده کند. در این راستا ابتدا می‌تواند متعهد به یک بررسی ملی داوطلبانه شامل اندازه‌گیری پیشرفت داخلی آن در زمینه دستیابی اهداف توسعه پایدار شود و همچنین افزایش تعهدات رسمی برای تقویت حمایت خود از شرکا در جنوب جهانی قبول کند.
در خصوص افزایش فضای تحرک برای کشورهای جنوب جهانی که نقش بیشتری در سیاست بین‌الملل چندقطبی در حال ظهور دارند این گزارش نوشته است که گرچه مسائل مرسوم مانند تغییرات اقلیمی، توسعه پایدار، سلامتی، بدهی، امنیت غذایی، و عواقب جنگ اوکراین پوشش داده خواهند شد اما مهمترین مسئله تلاش این کشورها برای عاملیت بیشتر در نظم جهانی است.
سیاست‌مداران غربی دوست دارند بگویند که جهان توسط یک «نظم قانون‌محور» اداره می‌شود و کمتر مایلند درباره این صحبت کنند که این قوانین را چه کسانی نوشته‌اند و چه کسانی از آن سود می‌برند. ظهور چین گرچه برای آمریکا خطر تلقی می‌شود برای دیگران یک مزیت و فرصت است.
این کشورها مدت‌هاست که درگیر سیستمی بوده‌اند که در آن چشم‌اندازهای اقتصادی، بهداشتی و زیست‌محیطی آنها به شدت توسط چارچوب‌های خارج از کنترل آنها و نهادهایی خارج از دسترس آنها شکل گرفته است. هر طرف بخواهد منافع این کشورها را تضمین کند تا آنها را جذب چشم‌انداز خود برای آینده کند باید در این دو مورد به آنها کمک کند: یک) تامین مالی واقعی، نه وعده‌های توخالی، برای سازگاری با چالش تغییرات آب و هوا، فقر انرژی، و کاهش بدهی، دو) صندلی رزرو شده پشت میز تصمیم‌گیری، به ویژه در موسسات مالی جهانی و بانک‌های چندجانبه که شانس موفقیت اقتصادی بسیاری از کشورهای غیرغربی را تعیین می‌کنند.
در پایان، سایر مسائل مورد توجه در نشست‌های دیگر عبارت‌اند از تعهد به ایجاد صندوق پول لازم برای کشورهای در حال توسعه که سهم کمتری در ایجاد تغییرات اقلیمی دارند اما بیشترین عواقب آن را متحمل می‌شوند، تحول آموزش که پس از همه‌گیری کرونا شکاف تحصیلات را به دلیل عدم دسترسی بیشتر کرد و همچنین طرح‌هایی برای پایان گرسنگی و بدست آوردن امنیت غذایی که اوضاع آن به دلیل کووید -۱۹، افزایش قیمت کود، شوک‌های ناشی از حوادث طبیعی اقلیمی – و عوامل پیچیده‌تر مربوط به سیاست‌های کلان اقتصادی و زیرساخت– نسبت به وضعیت سال ۲۰۰۵ برگشته است.
خبرگزاری آسوشیتدپرس نیز در گزارشی به اولویت‌های این نشست پرداخته است که در خطرناک‌ترین دوران کره زمین از زمان جنگ سرد تشکیل می‌شود. احتمال می‌رود جنگ اوکراین در کانون توجه قرار بگیرد، اما کشورهای در حال توسعه نیز خواهان تلاش برای اقدام سریع‌تر در مورد فقر و نابرابری در اولین نشست کامل رهبران جهان پس از همه‌گیری کرونا هستند.
به گفته این خبرگزاری، برای کشورهای در حال توسعه، اولویت اصلی اجلاس دو روزه سازمان ملل اقدام رهبران جهان برای دستیابی به ۱۷ هدف گسترده است که از برنامه‌ریزی خود برای سال ۲۰۳۰ بسیار عقب مانده است. علاوه بر پایان دادن به فقر شدید و گرسنگی، اهداف شامل تضمین آموزش متوسطه با کیفیت برای همه کودکان و اقدام فوری برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی است که با پیشرفت فعلی، حتی یک مورد نیز محقق نخواهد شد. جلسات سطح بالا هم در مورد مسائلی از جمله پیشگیری از بیماری همه‌گیر و مراقبت‌های بهداشتی همگانی برگزار خواهد شد.
اما جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا، تنها نماینده از ۵ عضو دارای حق وتو (روسیه، چین، فرانسه، انگلستان، آمریکا) خواهد بود که به صورت حضوری در اجلاس شرکت خواهد کرد و بقیه اعضا نمایندگان خود را ارسال کرده‌اند. این امر منجر به گلگی کشورهای در حال توسعه شده که سایر اعضا به جدیتِ خواسته‌های آنها و شرایط پی نبرده‌اند.
دبیر کل سازمان ملل، آنتونیو گوترش، در این خصوص گفته است که بنظرش حضور رهبر یک کشور اهمیت چندانی ندارد، آنچه مهم است تعهد آن کشور به انجام اهداف توافق‌شده در سازمان ملل است. او همچنین در سخنرانی خود خواهد گفت که «اکنون زمان موضع‌گیری سخت یا بی‌تفاوتی یا بلاتکلیفی نیست. این زمان برای گرد هم آمدن برای راه حل‌های واقعی و عملی است، زمان سازش برای فردای بهتر است. جنگ اوکراین اختلافات را تشدید کرده است و تغییر نظم جهان به دنیای چندقطبی نمی‌تواند مشکلات بی شمار این سیاره را حل کند.»
با این حال او از خواسته‌های کشورهای در حال توسعه برای اصلاح نهادهای بین‌المللی حمایت کرد و افزود: «نهادهای چندجانبه تأسیس شده پس از جنگ جهانی دوم - سازمان ملل متحد و شورای امنیت، بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول - منسوخ شده‌اند و نیاز به اصلاح دارند تا آنها را منصفانه‌تر و عادلانه‌تر و نماینده جهان امروزی کنند. تحقیقات اخیر صندوق بین‌المللی پول نشان می‌دهد که اگر جهان به سیستم‌های مختلف اقتصادی، مالی و تجاری تقسیم شود، زیان سالانه آن حدود ۷ تریلیون دلار است که داشتن یک اقتصاد جهانی و توافق در مورد نحوه اداره فناوری‌های مخرب مانند هوش مصنوعی دشوار می‌کند.»
نظر شما