به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، پیش بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰ جمعیت جهان به ۹.۸ میلیارد نفر برسد. همچنین گفته می‌شود که نزدیک به ۷۰ درصد از این جمعیت رو به رشد یعنی ۶.۷ میلیارد نفر از آن‌ها ساکن مناطق شهری خواهند شد. این حجم عظیم از جمعیت در کنار پیشرفت‌های دنیای امروز به‌طور کلی چهره شهرها را متحول می‌کند. در این میان معماران و شهرسازان به فراگیری درس‌هایی از گذشته و پیش‌بینی چالش‌های آینده از اکوسیستم‌های اطراف گرفته تا فضاهای داخلی ساختمان، در پنج مقیاس، به طراحی شهرهای آینده پرداختند که از ۱۰ اصل کلیدی شامل اکولوژی، اقتصاد، زیرساخت‌ها، آب، پسماند، غذا، تردد، فرهنگ، انرژی و زیست‌پذیری پیروی می‌کند. در ادامه با این پنج مقیاس آشنا می‌شویم.
مقیاس اول؛ مراکز شهری (شهر اسفنجی، باغ‌بام، هیدروپونیک)
استفاده پایدار از زمین‌های داخل و خارج از مرزهای یک مرکز شهری توسعه‌یافته به مردم کمک می‌کند تا با تأمین آب، غذا و تفریح به شکوفایی برسند. ساماندهی حمل‌ونقل با ظرفیت بالا نیز در این مناطق در کنار کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، زمان تردد را سرعت می‌بخشد.
برنامه معماران برای مراکز شهری در آینده همچنین شامل شهرهای اسفنجی با باغ‌های سقفی، سیستم تصفیه آب باران و مزارعی با استفاده از فناوری‌های جدید می‌شود. بر این اساس در شهرهای آینده تمام پارک‌ها و زیرساخت‌ها امکان نفوذ آب را در خاک و در حالت کلی سطوح فراهم می‌آورند تا سطح آب تا میزان مشخصی حفظ شود.
در این شهرها استفاده از پنل‌های خورشیدی و باغ‌های سقفی در بالای پشت‌بام‌ها به‌منظور تأمین انرژی و کشاورزی پایدار در مقیاس کوچک پدیده‌ای رایج است و به‌جای ناودان‌های سنتی از باغ‌های جاذب و استخرهای جمع‌آوری آب باران برای تصفیه و استفاده مجدد از آن بهره گرفته می‌شود.
در جوامع شهری پیشرفته آینده ایستگاه‌های راه‌آهن سریع‌السیر منطقه‌ای به مراکز تجاری و فعالیت‌های اجتماعی تبدیل می‌شود و از فناوری پیشرفته هیدروپونیک برای کشاورزی شهری استفاده می‌شود.
مقیاس دوم؛ ساختمان‌های هوشمند (نماهای خورشیدی، ساختمان‌های مدولار)
ساختمان‌ها در شهرهای آینده با بهره‌گیری از مواد طبیعی ساخته می‌شوند و به‌طور عمده مدولار هستند. ساختمان‌های مدولار نوعی ساخت و ساز خارج از محل است که در آن اجزای ساختمان در محیط کارخانه ساخته می‌شود.
این امر به تولید سریع‌تر با ضایعات کمتر منجر می‌شود و به کمک آن فضاها می‌توانند به سرعت تغییر کنند تا نیازهای در حال تغییر مسکونی، صنعتی یا تجاری را برآورده کنند. در این ساختمان‌ها باغ‌های آسمانی و فضاهای سبز پراکنده باعث افزایش جریان هوای تازه و طبیعی می‌شود و در عین حال هوایی پاک و سایه برای مناطق اجتماعی فراهم می‌آورد.
کل نمای ساختمان‌ها نیز به پنل‌های خورشیدی مجهز است که با جذب انرژی خورشیدی به تولید انرژی پاک برای آن‌ها کمک می‌کند.
علاوه بر این ساختمان‌ها در شهرهای آینده کم‌ارتفاع ساخته خواهد شد تا نور کافی و هوای بیشتری به زمین برسد و سلامت و تندرستی ساکنان آن را ارتقا ببخشد. فیلتراسیون آب، نظارت بر محیط زیست و محوطه‌سازی‌های بومی نیز بخشی از مناظر خیابانی در شهرهای آینده هستند.
مقیاس سوم؛ فضاهای اجتماعی داخلی
هدف از فعالیت‌های هر جامعه‌ای، تقویت حس تعلق و برابری اجتماعی است. فضاهای مشترک و امکانات رفاهی، تعاملات انسانی را افزایش می‌دهد و امکان ایجاد خانه‌های کوچک‌تر و بانشاط‌تر را فراهم می‌کند. در شهرهای آینده با وجود خودروهای کمتر و سرسبزی بیشتر، همچنین وجود گیاهان فراوان در فضای داخلی ساختمان‌ها کیفیت هوا بهبود و میزان ذرات معلق در هوا کاهش می‌یابد. از سوی دیگر خانه‌های باصفایی در آن‌ها ساخته خواهد شد که مورد علاقه و توجه هر رده سنی قرار دارد. دسترسی مناسب به خدمات و حمل‌ونقل امکان قرار گرفتن طیف وسیعی از جمعیت‌های بین‌نسلی را در یک ساختمان واحد برای برقراری ارتباطات مؤثرتر فراهم می‌آورد.
در طراحی این شهرها همچنین تمام اقشار یک جامعه مورد توجه قرار خواهند گرفت و تمام خدمات و امکانات برای توان‌خواهان در دسترسی خواهد بود. تمام ساکنان این شهرها دسترسی نامحدودی به کالاها و خدمات دارند. در شهرهای آینده همچنین بازیافت و استفاده مجدد مورد توجه ویژه‌ای قرار دارد.
مقیاس چهارم؛ محله‌های خودکفا
محله‌ها در شهرهای آینده برای تسهیل ملاقات و دسترسی و به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که اکثر نیازهای روزانه را در فاصله ۱۰ دقیقه پیاده‌روی برآورده کنند. در این محله‌ها انواع مختلفی از مسکن برای تمام اقشار جوامع با درآمد متفاوت وجود دارد و مردم از همه اقشار اقتصادی می‌توانند در نزدیکی محل کار خود زندگی کنند. در این شهرها همچنین تمام تالاب‌ها احیا، حفظ و نگهداری می‌شوند و نصب توربین‌های بادی بدون پره سبک‌تر و ارزان‌تر به کمک پنل‌های خورشیدی می‌آیند تا برای ساختمان‌ها نیروی تکمیلی فراهم می‌آورد.
همچنین پهبادهای کنترل از راه دور در این شهرها به‌نحوی برنامه‌ریزی شده‌اند که امکان حمل‌ونقل کالاها و حتی انسان‌ها را در مسافت‌های مشخص داشته باشند و طراحی ساختمان‌ها به‌گونه‌ای است که فضای مدولار داخلی آن‌ها را در پاسخ به نیازهای شرایط اقتصادی یا نوآوری‌های جدید تغییر داد.
در منازل و ادارات شهرهای آینده، کشاورزی به‌صورت زیرزمینی در مزارع هیدروپونیک، بدون خاک و با استفاده از لامپ‌های ال‌ای‌دی با راندمان بالا ارائه می‌شود و محوطه‌سازی‌های محیطی به‌صورت استراتژیک برنامه‌ریزی شده است تا در هر منطقه تنها از گیاهان بومی مقاوم نسبت به بی‌آبی و نیازمند آبیاری کم کاشته شود.
مقیاس پنجم؛ مناطق تاب‌آور (کشاورزی شهری، حمل‌ونقل یکپارچه)
شهرهای آینده از مجموعه‌ای از قطب‌های شهری تشکیل شده است که در آن‌ها توسعه‌های شهری متراکم با راه‌آهن‌های پرسرعت به هم متصل می‌شوند، اکولوژی منطقه‌ای تعیین می‌کند که مراکز شهری کجا و چگونه رشد کنند و مراکز شهرها با فاصله گرفتن از دریاها به سمت خشکی حرکت می‌کنند.
شهرسازی بیومورفیک از ویژگی‌های شهرهای آینده است که در آن از منطقه‌های شهری تا اتاق‌های خانه‌ها همه از یک ایده سرچشمه می‌گیرد، این‌که توسعه‌ها و زیرساخت‌های شهری مکمل یکدیگر هستند و با توجه به اکولوژی شکل می‌گیرند. این ساختارها به طبیعت امکان گسترده شدن و به جمعیت به‌سرعت در حال رشد انسانی اجازه پیشرفت و بازسازی جوامع خود را می‌دهند.
در این شهرها کشاورزی محلی در نزدیکی مراکز شهری توسعه می‌یابد تا از حجم حمل‌ونقل موتوری بکاهد و تردد در این مراکز به‌صورت ترکیبی از سیستم راه‌آهن محلی، خطوط اتوبوس‌رانی و قطارهای سریع‌السیر با سرعتی معادل ۶۰۰ مایل در ساعت امکان‌پذیر می‌شود.
مراکز شهری همچنین بسیار نزدیک بهم ایجاد می‌شوند تا پراکندگی در شهرها به حداقل میزان ممکن برسد و مراکز اشتغال در نزدیکی یکدیگر قرار گیرند. در این شهرها تا ۵۰ درصد از اکوسیستم و آب‌های محیط زیست حفاظت می‌شود.
نظر شما