به گزارش خبرنگار ایمنا، در نود و ششمین جلسه از پاتوق فیلم کوتاه انجمن سینمای اصفهان که با حضور احسان عبدی پور، مهمان ویژه و مجتی اسپنانی، کارشناس برگزار شد؛ سه فیلم بانام‌های barrowed time(زمان قرضی) ساخته Andrew coast. Lou hamou، an Irish goodbye (خداحافظی به سبک ایرلندی) ساخته ross white. Tom Berkeley و «موناکو» ساخته آرمان خوانساریان به نمایش درآمد.
گریزی به رابطه انگلیس و ایرلند در فیلمی که قرار بود داستانی باشد
مجتبی اسپنانی، کارشناس این نشست اظهار کرد: همه ما داستان‌هایی داریم که در برهه از زندگی درگیر آن‌ها شده‌ایم و برای همیشه آن‌ها را به یاد داریم. سه فیلمی که در این جلسه دیدیم هرکدام به‌نوعی برایمان داستان‌پردازی را روایت می‌کند که بر پایه زندگی واقعی و تجربیات ما است.
وی درباره فیلم (خداحافظی به سبک ایرلندی) اظهار کرد: این فیلم را نه‌فقط برای جایزه‌های مهمش مانند بفتا و اسکار بلکه برای زیرساخت قوی آن، خوبی می‌دانم. فیلم‌ساز در این فیلم برای ما ایده خود را به داستان تبدیل می‌کند و سپس آن را به تصویر می‌کشد. بااینکه فیلم بیشتر تلاش می‌کند بر داستان‌گویی خود استوار باشد اما در قسمت‌هایی به‌صورت حاشیه‌ای اشاره‌ای هم به رابطه ملتهب ایرلند و انگلیس می‌کند.
کمی هم رحم و شفقت در فیلم‌هایمان نشان دهیم؛ بد نیست!
کارشناس نود و ششمین جلسه از پاتوق فیلم کوتاه انجمن سینمای جوان اصفهان درباره فیلم «موناکو» تصریح کرد: «موناکو» داستان شخصیتی است که در برهه از زندگی خود گیر افتاده است. چیزی که ما در این فیلم می‌بینیم تکرار مانیفست اجتماعی (بیانیه‌ای که یک گروه از آن برای بیان اصول، عقاید و اهداف خود خطاب به مردم استفاده می‌کنند) است که در جامعه‌هایی بسته‌تر به‌صورت سازمان‌یافته از بالا به پایین به کار گرفته می‌شود. یعنی در یک جامعه رده‌های بالا رده‌های پایین‌تر را تحقیر می‌کنند و رده‌های پایین‌تر هم‌رده‌های پایین‌تر از خودشان را تحقیر می‌کنند و این چرخه ادامه پیدا می‌کند. بااین‌حال به نظرم این وظیفه فیلم‌ساز است که پنجره‌ای جدید را به روی شخصیت داستان باز کند؛ تخیل را چاشنی داستان قرار دهد و کمی مکانیزم خوبی کردن مردم در جامعه را به نمایش بگذارد.
اسپانی ادامه داد: البته نشان دادن ایثار و گذشت در فیلم، به معنای این نیست که همیشه پایان خوشی را برای فیلم رقم بزنیم بلکه به معنی چندلایه کردن و داشتن زیر متن‌های بیشتر در فیلم است. برای مثال، در «موناکو» می‌بینیم شخصیت اصلی عقده اعمال قدرت بر دیگران را دارد. وقتی با موقعیت‌هایی مواجه می‌شود که نه بر مردها و نه زن‌های داستان می‌تواند غلبه کند؛ به یک نوجوان برمی‌خورد و سعی می‌کند آن چرخه تحقیر را بر او پیاده کند. درصحنه رویارویی شخصیت اصلی، کریم و نوجوان، با خشونت بسیار زیاد از طرف او مواجه می‌شویم. درصورتی‌که به نظرم در اوج لحظات عجز نوجوان اگر کمی دلرحمی کریم نشان داده می‌شد؛ فیلم‌ساز می‌توانست شخصیتی چندوجهی از یک انسان را به‌خوبی به تصویر بکشد.
دیالوگ‌های غایب، یک تردستی به سبک سینما
احسان عبدی پور، فیلمنامه نویس، کارگردان و مهمان ویژه این جلسه اظهار کرد: یکی از نکاتی که در فیلم‌نامه‌نویسی بسیار به آن علاقه دارم، موضوع «دیالوگ‌های غایب» است. دوست دارم بازیگر در لحظاتی بدون دیالوگ مفهوم داستان را به مخاطب برساند. کار فیلمنامه نویس، گنجاندن بیشترین معنی در کمترین کلمات است و همین او را با یک مخاطب عادی که داستانی را می‌نویسد؛ جدا می‌کند.
وی درباره انیمیشن (زمان قرضی) بیان کرد: زمان قرضی درباره بیان یک رخداد است. پسری خودش را در مرگ پدرش مقصر می‌داند و سرزنش می‌کند. که البته به نظرم سرزنش بیهوده‌ای است! سپس بعد از سال‌ها به محل مرگ پدر می‌رود و لحظه‌ای قصد خودکشی دارد که در یک آن، متوقف می‌شود. در این انیمیشن به نکات ریزی برخورد می‌کنیم که نقششان در داستان جالب است. مانند ساعت و ازکارافتادن آن و استخوان‌هایی که پسر پس از سال‌ها در محل حادثه می‌بیند.
فیلم‌ساز محترم، مرعوب بازیگر ستاره فیلمت نشو!
مهمان ویژه این جلسه از پاتوق درباره فیلم «موناکو» تصریح کرد: در این فیلم اتفاقات خارج از کادر دوربین یعنی همان دیالوگ و شخصیت‌های غایب را دوست دارم. اما به نظرم نویسنده فیلم خیلی بر اوضاع مسلط نیست. این نویسنده هنوز گرامر سینما در دستش سفت است. چراکه می‌توانست خیلی بیشتر از شخصیت‌های چندوجهی و مرکب استفاده کند. بااین‌حال یکی از ویژگی‌های مثبت فیلم‌ساز این است که از ستاره فیلمش، بابک کریمی، استفاده بیش‌ازحد نکرده است. خیلی از فیلم‌سازان وقتی از بازیگر مطرحی استفاده می‌کنند، مرعوب آن بازیگر می‌شوند و فکر می‌کنند هر چه بیشتر از او نماهای بسته بگیرند؛ ادای دِین به او است. اما «موناکو» به‌خوبی از این کار پرهیزکرده است.
عبدی پور ادامه داد: در فیلم شخصیتی داریم که پسر یک مسئول رده‌بالا است و برای شخصیت اصلی فیلم دردسر زیادی درست می‌کند. درصحنه‌اید از فیلم، رویارویی کریم، شخصیت اصلی، با او را در یک کادر می‌بینیم. اگر این صحنه حذف می‌شد و شخصیت پسر مسئول، همچنان برای ما گنگ می‌ماند می‌توانست برای مخاطب بسیار جذاب‌تر باشد.
وی اظهار کرد: اگر تعداد پلان‌های یک فیلم‌هالیوودی را بشماریم از هزار هم بیشتر است. بعضی از فیلم‌ها، ابزار زده‌اند. یعنی فیلم‌ساز می‌خواسته هرچه نکته و تکنیک سینمایی بوده را در فیلم بگنجاند و آن را به یک ویترین سینمایی تبدیل کند تا فیلم سینمایی! استغنا در ادبیات فیلم واجب است. برای مثال یکی از دوستانم می‌خواست داستانی از شهری تعریف کند که جرم و جنایت در آن فراگیر شده بود. او می‌توانست یک ساعت دراین‌باره حرف بزند و به من بفهماند که مقصودش چیست اما در یک جمله گفت: در این شهر هر چه به ۱۱۰ زنگ می‌زنی اشغال است!
این کارگردان و فیلمنامه نویس در پایان اظهار کرد: برای بیان مفاهیم در سینما باید پرده از کلیشه‌ها کنار بزنیم. جمله معروفی است که می‌گوید همه حرف‌ها را بقیه زده‌اند. اینکه ما آن را طور دیگری بیان کنیم مسئله است!
به گزارش ایمنا، پاتوق فیلم کوتاه انجمن سینمای جوان اصفهان به مدت سه ماه، یکشنبه هر هفته در سالن شماره شش پردیس سینمایی سیتی‌سنتر اصفهان برگزار می‌شود. علاقه‌مندان به کسب اطلاعات بیشتر، می‌توانند به صفحه مجازی پاتوق در اینستاگرام به نشانی esfahanshortfilmclub مراجعه کنند؛ همچنین مخاطبان می‌توانند با استفاده از کد تخفیف PATOQ40 از ۴۰ درصد تخفیف اسنپ برای شش بار رفت‌وآمد به پاتوق فیلم کوتاه انجمن سینمای جوان اصفهان بهره‌مند شوند.
نظر شما