به گزارش خبرنگار ایمنا، نقاشی‌نویسی می‌تواند گاه ترکیب هر خط و رنگی باشد و گاه نه، گاه می‌توان در یک تابلو شعری بلند را مشق کرد و گاه یک کلمه. اهمیت اصلی در فضای نقاشی‌نویسی از آنجا شروع می‌شود که بتوان بعدهای دیگر کلمات و احساسات را با رنگ و هر ابزاری روی بوم یا هر صفحه‌ای آمیخته کرد تا مخاطب بار سنگینی یا سبکی کلمات پیش رویش را با نوع دیگری نسبت به تجربه زیست گذشته‌اش حس کند.
حال اینجا پدیدارشناسی یک فلسفه بنیاداندیشانه و بدون پیش‌فرض است، بنابراین در آغاز باید از رویکرد طبیعی زندگی متعارف که آکنده از انواع عقاید به‌لحاظ فلسفی سطحی و پیش‌فرض‌های ناسنجیده و نااندیشیده‌ای است که بین رویکرد معرفت‌شناختی دانشمندان علوم مختلف و رویکرد عمل‌گرایانه و مصلحت‌اندیشانه مردم عادی در زندگی متعارف مشترک است، گذر کند و در حقیقت همه این پیش‌فرض‌ها را به حالت تعلیق دربیاورد. به‌نظر هوسرل، «تفاوت در این است که هنرمند، برخلاف فیلسوف، سعی نمی‌کند «معنای» پدیدار جهان را دریابد و آن را در قالب مفاهیم درک کند؛ بلکه هدف او فقط از آنِ خودکردن شهودی پدیدار جهان است تا مطالب بسیاری برای آفرینش انواع [اشکال] زیبایی‌شناختی گرد آورد و اینجا سعی بر این شده است که بعدهای دیگری از حس کلمات را به تصویر بکشیم.
عبارت بالا بخشی از بیانیه نمایشگاه نقاشی‌نویسی امیر رجایی است که به‌تازگی در اصفهان برپا شده است، نمایشگاهی که با رویکرد هنر نقاشی‌نویسی برگزار و زیبایی و ظرافت این رشته هنری را به تصویر کشیده است. خبرگزاری ایمنا به مناسبت برپایی این نمایشگاه در اصفهان گفت‌وگویی را با امیر رجایی، معمار، طراح و هنرمند نقاشی‌نویس انجام داده است که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید.
ایمنا: بفرمائید چگونه باهنر نقاشی‌نویسی آشنا شدید و این علاقه‌مندی از چه زمانی در شما ایجاد شد؟
رجایی: اولین مواجهه من با خط، زمانی آغاز شد که پدرم در برخورد با بدخطی من، راهکاری را در همراهی خود برای بهتر نوشتن مشق‌های مدرسه‌ام دید و این‌گونه بود که سال‌ها خوشنویسی، صرفاً برایم یک تجربه اجباری به‌ویژه در زمان گذران دوران تحصیل و فخرفروشی در کلاس درس هنر بود تا اینکه خط از یک فضای تحمیلی به فضای تنهایی‌ام ورود پیدا کرد و به یک زبان بیان شخصی تبدیل شد.
این موضوع مصادف با تحصیل در رشته معماری در دانشگاه و تجربیات بعد از آن و حضور در فضای حرفه‌ای کار معماری و در کنار آن گاه‌گاهی نقاشی‌های دیواری بود. بعد از این بود که خط، معماری و نقاشی دیواری ارتباطات نزدیکی را به من نشان دادند، به‌طوری که خط، آن حالت ظریف و شکننده خود را برایم از دست داد و حالا دیوارهای نامحدود این اجازه را می‌داد تا خط‌ها قدرتمندتر و خارج از قاعده همیشگی بر بستری بزرگ نوشته شوند.
ایمنا: چرا هنر نقاشی‌نویسی را ادامه دادید؟
رجایی: نقاشی‌نویسی واژه‌ای بود که در گذشته برای کارهایی که خلق می‌کردم از ذهنم می‌گذشت و نقاشی‌هایی که دور از تعاریف آکادمیک نقاشی و خوشنویسی، روی کلاف‌های پارچه‌ای یکی‌یکی نوشته می‌شد. تمام این تجربه‌ها و این فرصت را به من می‌داد تا مفاهیم روزمرگی زندگانی را واژه‌واژه به چالش بکشم. همان‌گونه که تاکنون، مفاهیم را تجربه کرده‌ام.
ایمنا: سبک و فضای هنری شما در آثارتان چیست؟
رجایی: برای درک بهتر و درک احساسات مخاطب سعی بر خلق فضایی چندبعدی و نقاشی‌گونه دارم.
ایمنا: به نظر شما چرا هنرمندان ما بیشتر تمایل به اجرای کارهای هنری به شیوه غربی دارند؟
رجایی: زیرا هنر غرب، اجرای بسیار راحت‌تر و پیچیدگی کمتری نسبت به هنر شرق دارد و نسبت به دورانی که در آن قرار داریم، سبک‌های غربی به دلیل اینکه ساده‌تر بوده و جزئیات کمتری دارند، بیشتر مورد اقبال عموم قرار می‌گیرند، این در حالی است که من سعی کردم پیوند مشترکی در بین این دو بخش ایجاد کنم.
ایمنا: چشم‌انداز و آینده هنر نقاشی‌نویسی را چگونه می‌بینید؟
رجایی: فضایی است که امروزه بسیار در بین مردم جا باز کرده است و در آینده باید تلاش بر ابداع تکنیک‌های جدید داشت.
ایمنا: آیا افرادی که به هنر نقاشی‌نویسی ورود می‌کنند باید در عرصه خوشنویسی سنتی نیز تبحر داشته باشند یا خیر؟ خوشنویسی سنتی چه تأثیری در هنر نقاشی‌نویسی می‌تواند داشته باشد؟
رجایی: لزوماً نیازی به داشتن مهارت خوشنویسی در اینجا نیست. چون شخص من، نگاه ابزاری به خط داشته‌ام و شاید در این امر هنرمند دیگری به‌جای خط از تکنیک‌های نقاشی، به‌عنوان ابزار در فضای هنری‌اش به کار ببرد.
ایمنا: رشته نقاشی‌نویسی در شهر اصفهان و کشور با چه چالش‌هایی مواجه است؟
رجایی: این هنر نوپا، در سال‌های اخیر توانسته است جای خود بین مردم را باز کند، اگرچه بیشتر هنردوستان از این هنر به چشم موادگونه استفاده می‌کنند و با توجه به اینکه نمی‌توانند از خوشنویسی واقعی استفاده کنند، خطوط لیزر شده و لیبل‌های چسبی را جایگزین خوشنویسی می‌کنند تا آنجا که این هنر، بیشتر تبدیل به نقاشی‌های ساختمانی شده است.
ایمنا: نمایشگاه نقاشی‌نویسی «صفر، یک» قرار است به چه موضوعی بپردازد و چه مفهومی را به مخاطب می‌رساند؟
رجایی: نقاشی‌نویسی در فهم پس کلمات و مفهوم کلمات تأثیرگذار است، چراکه هنر، زمانی تأثیرگذار است که هنر زمان خودش باشد. من سعی کردم در این هنر به زبان خواص جامعه آثارم را ارائه کنم تا مخاطب، ارتباط بیشتری با آثارم برقرار کند.
ایمنا: نمایشگاه صفر، یک، چندمین نمایشگاهی است که برگزار کرده‌اید؟
رجایی: نمایشگاه «صفر، یک» دومین نمایشگاهی است که در شهر اصفهان برگزار کرده‌ام که در این نمایشگاه ۱۳ اثر به نمایش گذاشته شده است که به یُمن جایگاه این عدد در ایران باستان بر این تصمیم مصمم شدم. به‌طوری‌که در زمان ایرانیان باستان، عمر جهان هستی را ۱۲ هزار سال می‌دانستند، از همین‌رو عدد ۱۳ به‌عنوان نمادی نو و شروع دورانی جدید مطرح بوده است. دلیل اینکه در نوروز ۱۲ روز را جشن می‌گرفتند و حسن ختامش که روز سیزدهم بوده است را با عنوان سیزده‌بدر در طبیعت می‌گذراندند، همین بوده است. ۱۳ اثر را به نمایش گذاشتم و این آثار نیز قابل‌فروش است.
ایمنا: چرا نمایشگاه را «صفر، یک» نام‌گذاری کرده‌اید؟
رجایی: دلیل انتخاب اسم نمایشگاه، این است که من در این هنر از صفر شروع کردم و روی نقاشی‌نویسی سرمایه‌گذاری می‌کنم.
ایمنا: این نمایشگاه از چه تاریخی و در کجا برگزار می‌شود؟
رجایی: نمایشگاه نقاشی‌نویسی «صفر، یک» از بیستم تا بیست‌وپنجم مردادماه جاری در گالری اکنون واقع در خیابان مارنان برگزار می‌شود و علاقه‌مندان می‌توانند از ساعت ۱۶ تا ۲۰ از این نمایشگاه دیدن کنند.
نظر شما