خبرگزاری ایمنا؛ محمد حسین امینی هرندی سردبیر خبرگزاری ایمنا در یادداشتی نوشت: رِسانه که گاهی به اشتباه رَسانه تلفظ می‌شود، جهان روایت رویدادهاست و راویانی که عهده‌دار این وظیفه شده‌اند، خبرنگارانی هستند که هفده مرداد در تقویم کشور به نامشان ثبت شده است.
در عصر ارتباطات، این رسانه‌ها هستند که تعیین می‌کنند ما از هر مفهوم، چه انگاره‌ای در ذهن داشته باشیم و همین ویژگی باعث شده رسانه‌ها در پیشانی نبرد جنگ روایت‌ها عرصه قدرت جنگ نرم دولت‌ها باشند.
همان جنگ بدون خونریزی که صاحبان رسانه‌ها با هدف کنترل افکار و اذهان عمومی مردم، ملت‌ها را تحت شدیدترین بمباران خبری قرار می‌دهند با علم به این واقعیت که رسانه‌ها صرفاً در چارچوب منافع اقتصادی و سیاسی خود گام برداشته و بر اساس اهداف و خط مشی خود، تنها بخشی از واقعیت‌ها را که در چارچوب سیستم رسانه‌ای آن هاست، پوشش می‌دهند.
می‌توان از این نبرد سخت به سلامت عبور کرد؛ اما عمده تلفات مربوط به زمانی است که مصرف کننده محتوای رسانه، این مهم را در نظر نگیرد که هر رسانه‌ای قواعد مخصوص به خود را برای تولید پیام دارد و بر این مبنا یک پیام واحد را به صورت‌های مختلفی ارائه می‌کنند.
کشور ما سال هاست در وسط مهلکه این جنگ بدون خونریزی ایستاده، حداقل از پاییز ۱۴۰۱ به این سو کمتر کسی در برساختی که یک شبکه تلویزیونی و یا حتی یک سلبریتی (در نقش رسانه) می‌تواند در اذهان شکل دهد، تردید دارد؛ روزهایی که تعداد هشتگ‌ها بسیاری از مخاطبان رسانه را متقاعد می‌کرد انقلابی در کوی و برزن درجریان است اما قاطبه مردم در کوچه و بازار زندگی روزمره خود را ادامه می‌دادند.
با توجه به اثربخشی رسانه‌ها در وقایع سال گذشته دور از انتظار نیست که بار دیگر از همین حربه استفاده شود، سوال مطرح شده اینجاست، راهکار چیست؟ برای پاسخ به این سوال باز نگاهی بیندازیم به نقطه شروع حوادث سال گذشته، راهکار دست برتر داشتن در روایت اول است که از دو بال آن یکی در اختیار رسانه و دیگری در قبضه حاکمیت است.
در بحث حاکمیت می‌توان بلوغ بخش‌های مختلف را در خصوص فهم رسانه حس کرد هرچند هنوز هم رسانه‌گریزی بخشی از بدنه مدیران را رها نکرده است.
در سوی دیگر رسانه و اهلش قرار دارند، سربازان خط مقدم جنگ امروز که پیروزی در این میدان مستلزم تربیت خبرنگاران حرفه‌ای و توانمند است که انصاف را پیشه خود کرده و حفظ مصالح کشور را سر لوحه کارشان قرار دهند.
نظر شما