به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، پیشرفت تکنولوژی و افزایش قابلیت‌های هوش مصنوعی، ماشین یادگیری و کلان داده‌ها به ایجاد شهرهایی هوشمند در آینده منجر خواهد شد که افزایش جمعیت جهان تا سال ۲۰۵۰، بهره‌گیری از فناوری را برای مدیریت تمام جنبه‌های شهری به یک ضرورت تبدیل می‌کند. امروزه مدیریت هوشمند در اغلب شهرها به افزایش کارآمدی انرژی و زیرساخت‌ها محدود می‌شود و این در حالی است که مدیریت هوشمند آب می‌تواند مزایای بی‌شماری را برای شهرها و ساکنان آن‌ها به ارمغان بیاورد.
در واقع بهره‌گیری از فناوری برای مدیریت آب یکی از ضروری‌ترین رویکردهایی است که برنامه‌ریزان باید در مدیریت شهری مورد توجه قرار دهند، چراکه از یک‌سو برخورداری از یک سیستم آنلاین برای نظارت دائمی بر آب به بهبود چشمگیر کیفیت آب کمک می‌کند و از سوی دیگر، می‌تواند به وسیله سنسورهای نصب شده روی تجهیزات لوله‌کشی و کنتورها امکان چکه‌کردن آب در سیستم‌های لوله‌کشی آب را به حداقل برساند. در ادامه به معرفی بهترین شهرهای آب هوشمند دنیا و تدابیر هریک از آن‌ها برای بهره‌مندی از فناوری در مدیریت آب می‌پردازیم.
کیپ تاون، آفریقای جنوبی
برنامه‌ریزان کیپ تاون، پایتخت آفریقای جنوبی در سراسر دنیا به تلاش‌های بی‌وقفه برای مدیریت آب شهرت دارند و توانسته‌اند طی تنها ۱۵ سال گذشته، با وجود افزایش ۳۰ درصدی جمعیت، مصرف آب را در سراسر شهر به میزان ۳۰ درصد کاهش دهند. محققان موفقیت مدیران شهر را در این زمینه به اتخاذ دو رویکرد اصلی یعنی بهره‌گیری از فناوری برای مصرف کارآمد آب و تحمیل اجبار بر مردم برای کاهش مصرف آب نسبت داده‌اند.
گزارش‌ها حاکی از آن است که مدیران پایتخت آفریقای جنوبی از فناوری‌های روز دنیا برای تنظیم فشار آب، کاهش میزان آب هدررفته، جایگزینی لوله‌های فرسوده، کشف لوله‌های در حال چکه و ارتقای مدیریت کنتورهای آب بهره گرفته‌اند. به دنبال این اقدامات تنها در سال ۲۰۱۱ تعداد ۲۰ هزار و ۵۷۴ کنتور آب خراب با کنتورهای جدید و هوشمند تعویض شد و در همین بازه زمانی، ۱۰۰ نفر کارشناس برای نظارت بر آب ۶۰ مدرسه در سراسر شهر مورد آموزش قرار گرفتند و رویکردهای حفظ آب را به‌طور کامل یاد گرفتند که این اقدام، آبیاری کارآمد ۹۵ پارک و زمین بازی را نه با آب آشامیدنی به دنبال داشت.
مکه، عربستان سعودی
در عربستان سعودی که آب آشامیدنی یک منبع کمیاب است، شبکه‌ای از ثبت‌کننده‌های داده توسعه داده شده است که این سیستم به لطف تشخیص ارتعاشات با فرکانس بالا در شبکه توزیع آب، الگوهای مصرف را بدون نیاز به اتصال به شبکه آب برای نصب کنتور درون‌خطی کنترل می‌کند. نتیجه این است که مشتریان می‌توانند مصرف خود را کنترل و کاهش دهند. علاوه بر این، نوعی شبکه هوشمند در بسیاری از ساختمان‌های مکه تعبیه شده است که از حالت بازرسی برای شناسایی نشتی‌ها و اندازه‌گیری سطح آب مخزن استفاده می‌کند. سیستم پس از تشخیص هرگونه کمبود آب یا نقص در مکانیزم سیستم، مانند شکستگی شیرها، پمپ‌ها یا لوله‌ها، به طور خودکار بخش آسیب دیده را غیرفعال می‌کند و یک سیگنال اضطراری به مدیران ساختمان ارسال می‌کند. کیفیت آب نیز به‌طور منظم توسط این نوع سیستم کنترل می‌شود و اگر به زیر سطح قابل قبول برسد، سیگنال‌های هشداردهنده به مدیریت ساختمان ارسال شود.
بنگلور، هندوستان
بنگلور با حدود ۱۰ میلیون نفر ساکن، سومین شهر پرجمعیت جهان به‌شمار می‌رود و به همین دلیل، مدیریت آب در آن برای برنامه‌ریزان از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. این شهر میزبان ۴۵۰ دریاچه است که در سال ۲۰۱۰ تمام این منابع آبی مهم در معرض تهدید خصوصی‌سازی قرار گرفت و همین امر نگرانی‌های بسیاری را پیش روی مردمی قرار داد که در نتیجه این اتفاق، کمترین دسترسی را به آب پیدا می‌کردند. از آن‌جا که دریاچه‌ها، آب مورد نیاز چاه‌های سراسر شهر را که منبع مهم مورد استفاده شهروندان به حساب می‌آمد را تشکیل می‌داد، مدیران تصمیم گرفتند به روش‌های هوشمند مانع خصوصی‌سازی آن در سراسر شهر شوند و این در حالی بود که اداره حفاظت محیط زیست نیز به منظور افزایش آگاهی مردم در مورد اهمیت حفظ دریاچه‌ها برای حال و آینده، کارگاه‌های آموزشی مختلفی برگزار کردند. پس از پایان این کارگاه‌ها، مردم به شدت با زمین‌خواران (افرادی که قصد خصوصی‌سازی دریاچه‌ها را داشتند) به مخالفت پرداختند و مانع از وقوع این اتفاق شدند.
جالب است بدانید که موضوع خصوصی‌سازی دریاچه‌های بنگلور حتی به دادگاه نیز کشیده شد و در نهایت، قاضی حکم ممنوعیت این اتفاق را صادر کرد و نهادهایی دولتی برای نظارت دائمی بر این امر تشکیل شد.
سوروکابا، برزیل
مردم سوروکابا از سال ۲۰۱۵ عزم خود را جزم کرده‌اند تا با همکاری یکدیگر رودخانه‌های شهر را که به‌طور وحشتناکی به وسیله معدن، فاضلاب، کارخانه‌ها و صنایع مختلف آلوده شده است، پاک کنند. این اقدام در تنها یک روز و همان ابتدای آغاز کار، به جمع‌آوری ۲۲۸ کیلوگرم زباله از سطح رودخانه سوروکابا منجر شد و تغییر قابل‌توجهی در چشم‌انداز کلی آب به وجود آورد.
امروزه کارکنان شهرداری هر ماه موظف به زدودن ۱۰ تن ضایعات شامل گرد و خاک، برگ‌ها و شاخه‌های درختان، پسماندهای قابل بازیافت و سایر آلاینده‌های آب از سطح رودخانه هستند، ضمن این‌که مردم نیز به طور داوطلبانه به پاکسازی آب کمک می‌کنند. جالب است بدانید که مدیران سوروکابا در تلاش هستند از این رودخانه، فضایی زیبا برای افزایش نشاط شهروندان و تبدیل آن به یک مرکز گردشگری به وجود بیاورند که در این راستا، پارک‌های خطی متعددی در حال گسترش است، ضمن این‌که قرار است درختانی در سراسر رودخانه کاشته شود تا سکونتگاه‌هایی امن را برای حیات وحش شهر به وجود بیاورد.
بریا، موزامبیک
بریا، دومین شهر بزرگ موزامبیک، بندری در رودخانه پونگوه و در مرز تلاقی رودخانه با اقیانوس هند محسوب می‌شود. مدیران این شهر با حمایت دولت هلند طرح بلندپروازانه توسعه «بریا ۲۰۳۵» را در سر پرورانده‌اند و در نظر دارند با تحقق آن، مشکلات اصلی آب شهر را که به‌طور مکرر وقوع سیل را در آن به دنبال داشته است، حل کنند و از این طریق بهبود کیفیت زیرساخت‌ها و سلامت را برای شهروندان به ارمغان بیاورند.
طرح «بریا ۲۰۳۵» قرار است به روش کاملاً هوشمند اجرا شود و توسعه شهری را نیز در بر گیرد، چراکه افزایش جمعیت شهر، احداث خانه‌های مسکونی و فضاهای عمومی بیشتر را می‌طلبد، ضمن این‌که به دنبال بیشتر شدن ساکنان شهر، حفظ زیرساخت‌های شهری نیز از اهمیت بالاتر برخوردار خواهد بود. در حال حاضر حدود ۳۰۰ سرمایه‌گذار بزرگ برای مشارکت در پیاده‌سازی طرح «بریا ۲۰۳۵» اعلام آمادگی کرده‌اند و در نظر دارند سرمایه‌های کلانی را صرف بهبود بندر از طریق توسعه مسکن مقرون‌به‌صرفه، ایجاد صنایع محلی، ارتقای سیستم‌های حمل‌ونقل شهری و بهبود خدمات آب در شهر کنند.
لیما، پرو
لیما، پایتخت پرو، شهری بیابانی با کمترین میزان بارش باران به‌حساب می‌آید که همه ساله میانگین میزان بارش در آن به کمی بیش از یک سانتیمتر می‌رسد و این مقدار برای جمعیت هشت میلیون نفری شهر بسیار ناچیز است. مردم لیما برای دسترسی به آب تا حد زیادی وابسته به آب ذوب شده از کوه‌های یخی آند هستند که بسیاری از محققان از امکان تأمین آب از آن‌ها تنها تا ۴۰ سال آینده خبر داده‌اند.
مدیران لیما در سال ۲۰۰۷ تصمیم گرفتند مشکل کمبود آب را رفع کنند که برای این کار، سهیم‌سازی شهروندان را بسیار حائز اهمیت دانستند. از سوی دیگر، وزیر مسکن و خانه‌سازی شهر تصمیم گرفت از طریق پیاده‌سازی طرح آب و فاضلاب بانک جهانی، رویکرد ذخیره آب را در سراسر شهر ترویج دهد، ضمن این‌که پرداخت مناسب هزینه آب توسط شهروندان را در رأس اهداف خود قرار داد تا از این طریق، مردم را به مشارکت در کاهش مصرف آب سوق دهد. برگزاری رقابت میان دانش‌آموزان مدارس از طریق تشویق آن‌ها به نقل داستان‌هایی در رابطه با مصرف آب از دیگر اقدامات مدیران بود که انتشار ۵۰ داستان برتر را در یک مجموعه داستان به نام «افسانه‌های آب در پرو» را در روز جهانی آب در سال ۲۰۱۴ به دنبال داشت.
نظر شما