فریدون بابایی‌اقدم در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: در شهرسازی سنتی گذشته، محله‌ها را داشته‌ایم و در اندیشه‌های شهرسازی نیز محله‌ها مورد ثابتی بوده است.
وی افزود: فرم سنتی محله‌های ایرانی این‌گونه است که یک مرکز محله وجود دارد که بخش قابل توجهی از نیازهای شهروندان ساکن آن را تأمین می‌کند و خرده‌فروشی‌ها با محوریت مسجد شکل می‌گیرد.
نایب رئیس مجمع رؤسای کمیسیون شهرسازی کلان‌شهرها و مراکز استان‌های کشور خاطرنشان کرد: در شهرسازی مدرن، واژه جایگزین محله «Neighbourhood یا واحد همسایگی» است که رکن آن دبستان است تا کودک با حداکثر ۸۰۰ متر پیادهروی به آن برسد.
وی ادامه داد: بین عناصر سیمای شهری شامل راه، لبه، نشانه، گره و محله، عنصر پنجم با عنوان محله مشمول اولویت و ضرورت است، لذا نباید چیزی که از تاریخ به نسل فعلی رسیده است را به حال خود رها کنیم و در طراحی‌های جدید و شهرک‌سازی‌ها این مبنا را قرار دهیم که جمعیت را در فقط قالب محلات توزیع کنیم.
بابایی‌اقدم تصریح کرد: نباید فقط بازآفرینی بافت‌های فرسوده در دستور کار باشد، زیرا معتقدم بافت‌های تاریخی گاهی به کاربری تجاری و انباری تبدیل می‌شود که این موضوع در کلان‌شهرها بیشتر مشاهده می‌شود؛ در واقع بسیاری از محله‌ها، کارکرد اصلی خود یعنی سکونت را از دست داده‌اند و به مرور زمان شاهد تغییر کاربری در نوع استفاده از املاک و زمین هستیم که لازم است بازآفرینی شهری با محوریت هویت محله در این قبیل محله‌ها شکل گیرد.
وی ادامه داد: برخلاف اینکه هویت محله برای ساکنان در گذشته بسیار حائز اهمیت بوده است و شهروندان نسبت به محله خود احساس تعلق داشتند، در حال حاضر این روال سنتی از هم پاشیده است.
نایب رئیس مجمع رؤسای کمیسیون شهرسازی کلان‌شهرها و مراکز استان‌های کشور اضافه کرد: به‌عنوان مثال برای برگزاری مراسم مذهبی در شهر تبریز، دسته‌های عزاداری با عناوینی مانند «هیئت یکی از روستاهای مقیم تبریز» حضور دارند و این به آن معنا است کسی که حدود ۵۰ سال از روستای خود خارج شده است، هنوز هم تعلق خاطر را احساس می‌کند.
بابایی‌اقدم با بیان اینکه شهر یزد توانسته است بافت سنتی محلات خود را حفظ کند و حتی پس از ثبت جهانی آثار تاریخی، تعریض معابر و مداخله در این بافت را کنار گذاشته است، تصریح کرد: زمانی دولت ناگزیر شد در هزینه‌های خود صرفه‌جویی داشته باشد که یکی از نخستین موارد، قطع حمایت‌های دولتی از مجموعه مدیریت شهری بود، لذا شهرها مجبور شدند به‌صورت نهادهای عمومی و خودکفا اداره شوند؛ لذا نتوانستیم آنگونه که باید، محلات را حفظ کنیم.
وی با بیان اینکه معاصرسازی فضای شهری با توجه به تنوعی که بین نیازهای شهروندان حال و سده گذشته وجود دارد، باید انجام شود، زیرا طی این صد سال زیرساخت‌هایی وارد شهر شده است که شهروند باید ناگزیر از آن استفاده کند، گفت: بافت شهری محلات دیروز که با مرکزیتی همچون مسجد تشکیل می‌شد، پاسخگوی این نیازها نیست و باید با معاصرسازی فضای شهری، تغییراتی در کالبد محله‌ها شکل دهیم و در زمان بازآفرینی و ایجاد محله‌ها و شهرک‌های جدید، به هویت شهری توجه کنیم.
نظر شما