به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، خوشه‌های کروی منظومه‌ای از ستارگان بسیار باستانی هستند که از نظر گرانشی به یک ساختار منفرد با وسعت حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰ سال نوری متصل شده‌اند. آنها حاوی ده‌ها هزار تا میلیون‌ها عضو هستند و در همه انواع کهکشان‌ها یافت می‌شوند. جرم بزرگ موجود در مرکز ستاره‌ای غنی یک خوشه کروی، ستارگان را به سمت داخل می‌کشد تا توپی از ستاره‌ها را تشکیل دهد که نام این خوشه‌ها از همین امر گرفته شده است.
خوشه‌های کروی از قدیمی‌ترین اجرام شناخته‌شده در کیهان محسوب می‌شوند و یادگاری از نخستین دوره‌های شکل‌گیری کهکشان‌ها هستند. از ۱۵۰ خوشه کروی متعلق به کهکشان راه شیری، حدود ۷۰ خوشه در فاصله ۱۳ هزار سال نوری از مرکز کهکشانی آن قرار دارند که چگالی آنها در آن به اوج خود می‌رسد.
خوشه‌های کروی به‌عنوان آزمایشگاه‌های طبیعی برای اخترشناسانی عمل می‌کنند که فرآیند تشکیل ستاره‌ها را مورد مطالعه قرار می‌دهد، چراکه ستارگان تشکیل‌دهنده این خوشه‌ها در یک زمان و با ترکیب اولیه مشابه شکل می‌گیرند. به این ترتیب اخترشناسان می‌توانند از آنها برای تنظیم دقیق نظریه‌های خود در مورد چگونگی تکامل ستارگان استفاده کنند. یکی از این خوشه‌ها NGC 6325 است.
خوشه کروی فشرده NGC 6325، گروهی متمرکز از ستارگان است در فاصله ۲۶ هزار سال نوری از زمین در صورت فلکی مارافسای قرار دارد. این خوشه که با نام‌های ESO 519-11 یا GCl 58 نیز شناخته می‌شود در بیست‌وچهارم می ۱۸۳۵ توسط اخترشناس بریتانیایی جان هرشل کشف شد و کلاس غلظت آن IV است، یعنی در دسته غلظت غنی متوسط قرار دارد.
این طرح طبقه‌بندی که بیشتر برای خوشه‌های کروی استفاده می‌شود توسط هارلو شپلی و هلن بی ساویر هاگ در دهه ۱۹۲۰ ایجاد شد. آنها کلاس‌های تمرکز را معرفی کردند که به آن Shapley-Sawyer گفته می‌شود و با اعداد از یک تا ۱۲ نام‌گذاری می‌شود. این نام‌گذاری با استفاده از اعداد رومی I تا XII صورت می‌گیرد و در آن I (یک) نشان‌دهنده بالاترین غلظت یا متراکم‌ترین حجم ستاره‌ای و XII (12) به معنای کمترین تمرکز است.
NGC 6325، منظره‌ای خیره‌کننده از فضا
اخترشناسان NGC 6325 را نه تنها برای درک چگونگی شکل‌گیری ستاره‌ها، بلکه برای جستجوی یک هیولای پنهان مورد بررسی قرار داده‌اند، زیرا هرچند این خوشه خاص آرام به نظر می‌رسد احتمال آن می‌رود که حاوی سیاه‌چاله‌ای با جرم متوسط باشد که حرکت ستارگان اطراف خود را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
تحقیقات قبلی نشان داد که توزیع ستارگان در تعدادی از خوشه‌های کروی بسیار متراکم که در آنها ستارگان پیوندها و نسبت‌های مستحکمی با یکدیگر دارند، کمی متفاوت‌تر از آن چیزی است پیش از این انتظار می‌رفت. این اختلاف نشان می‌دهد که حداقل بعضی از این خوشه‌های کروی متراکم از جمله NGC 6325 می‌توانند میزبان سیاه‌چاله‌ای در مرکز خود باشند.
اخترشناسان به‌منظور بررسی بیشتر این فرضیه از دوربین میدان وسیع سه هابل بهره بردند تا نمونه بزرگ‌تری از خوشه‌های کروی پرجمعیت را رصد کنند که این نمونه بزرگ شامل یک بخش پرستاره از NGC 6325 نیز می‌شد.
دوربین میدان وسیع سه هابل
دوربین میدان وسیع سه (WFC3) که توسط فضانوردان در طول مأموریت سرویس چهار هابل در سال ۲۰۰۹ نصب شد، با وجود پیشرفت‌های حیاتی که سفرهای اکتشافی تلسکوپ را گسترش می‌دهد، همچنان پیشگام دوربین‌های قبلی هابل است. این دوربین طیف متنوعی از اجرام و پدیده‌ها از کهکشان‌های جوان و بسیار دور تا منظومه‌های ستاره‌ای نزدیک‌تر، اجرام منظومه شمسی و سیارات فراخورشیدی را مطالعه می‌کند و ویژگی کلیدی آن توانایی بالایی محسوب می‌شود که در گسترش طیف الکترومغناطیسی اشعه ماوراءبنفش دارد و توانایی هابل را نه تنها با ارائه دیدی عمیق‌تر از کیهان بلکه با ارائه تصاویر در سه ناحیه وسیع طیف فرابنفش-نورمرئی-فروسرخ گسترش می‌دهد.
پوشش گسترده پانکروماتیک دوربین میدان وسیع سه هابل مکمل دوربین پیشرفته این تلسکوپ برای مشاهدات نور مرئی (ACS) است و تصاویر بسیار خوبی را در نمای مرئی فراهم می‌آورد، اما مهم‌تر از همه شکاف موجود میان میدان گسترده اشعه ماوراءبنفش و مادون قرمز نزدیک را پر می‌کند. در اصل این دو دوربین در کنار هم عصر طلایی جدیدی از تصویربرداری برای هابل ایجاد و آن را به پله‌ای برای تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا تبدیل کردند.
NGC 6325، خوشه‌ای حاوی سیاه‌چاله
تلسکوپ فضایی جیمزوب ناسا در طول سال گذشته به‌طور رسمی به سلطنت تلسکوپ محبوب هابل پایان داد، با این وجود این تلسکوپ خلع‌شده از مقام همچنان در حال شگفت‌زده کردن بشر است و با قدرت به فعالیت خود ادامه می‌دهد، تاجایی برخی کارشناسان معتقدند هابل گاهی بسیار قوی‌تر از جیمزوب عمل می‌کند و تصاویر بی‌نظیرتری ارائه می‌دهد. تصاویر اخیر این تلسکوپ قدرتمند نشان‌دهنده خوشه کروی کم‌نظیر NGC 6325 از چشم‌انداز زیبای ستاره‌ای است. مطالعات قبلی این تلسکوپ روی چندین خوشه کروی متمرکز، یک الگوی توزیع شگفت‌انگیز را به دست داد که نشان می‌دهد بعضی از خوشه‌های کروی فشرده هم‌چون NGC 6325 حاوی سیاه‌چاله‌هایی مرموز هستند.
نظر شما