به گزارش خبرنگار ایمنا، تاریخ روز جهانی پسر در تقویم شمسی مصادف با سه‌شنبه بیست‌وششم اردیبهشت‌ماه، در تاریخ قمری با روز بیست‌وپنجم شوال سال ١۴۴۴ و تاریخ روز جهانی پسر در تقویم میلادی با ۱۶ می ۲۰۲۳ برابر است.
از سال ۲۰۱۸ میلادی، ۱۶ می به عنوان روز جهانی پسر نام‌گذاری شده و شعار و هدف این روز تمرکز بر شادی و سلامتی پسران در خانواده و جامعه است؛ همچنین روزی برای تشویق خانواده‌ها به بیشتر وقت گذراندن با فرزند یا نوه پسر است تا از مشارکت در انجام کارهایی که دوست دارند لذت ببرند و خاطره‌سازی کنند.
اهمیت بعد فرهنگی نقش پسر در خانواده
مهدی هادیانی، روانشناس کودک و نوجوان در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، درباره نقش پسر در خانواده، اظهار می‌کند: نقش پسر در خانواده را می‌توان به ابعاد مختلف روانی، اجتماعی و فرهنگی و نیز بعد فیزیولوژیکی تقسیم کرد؛ اما آنچه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است بعد روانی، اجتماعی و فرهنگی است.
وی با اشاره به بعد روانی نقش پسر در خانواده، می‌افزاید: به صورت طبیعی نقش نوجوان پسر در زمان بلوغ و هویت‌یابی که در گروه هم‌سن‌وسالان خود پیدا می‌کند، همچنین نقش‌هایی که از بعد خانواده دریافت می‌کند و انتظاراتی که اعضای خانواده از فرزند پسر به ویژه فرزند اول دارند، بسیاری از بار روانی خانواده نسبت به فرزندان کوچک‌تر روی دوش آن‌ها است.
این روانشناس کودک و نوجوان تصریح می‌کند: گاهی فرزندان پسر که بزرگ‌تر نیز هستند و خواهر یا برادر دارند، تحت تأثیر شرایط خانواده قرار می‌گیرند و خستگی روانی در آن‌ها مشهود است؛ همچنین وابستگی‌های بیش از حد می‌تواند زندگی این پسر را با مشکل مواجه کند، لذا باید تلاش کرد تا فرزندان پسر در نهاد خانواده با نشاط و شور پرورش یابند.
وی با اشاره به بُعد اجتماعی نقش پسر در خانواده ادامه می‌دهد: بعد اجتماعی قالبی است که پسر در فضای دوستانه قرار می‌گیرد و نقش‌هایی را بر عهده دارد و در این شرایط مدیریت، اعتماد و عزت نفسی که والدین به این نوجوان تزریق می‌کنند، تأثیرگذار است.
هادیانی با اشاره به بُعد فرهنگی نقش پسر در خانواده که از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، خاطرنشان می‌کند: گاهی والدین به پسران نوجوان تنها به دید فرد کمک دست خانواده نگاه کرده و خانواده‌ها عنوان می‌کنند پسر داشته باشیم تا نان‌آور خانواده باشد؛ این دید نادرست باید تغییر کند و والدین نباید تفاوتی بین دختر و پسر در فضای خانواده قائل شوند.
وی می‌گوید: اینکه به نوجوان پسر به عنوان نان‌آور خانواده نگاه شود، باعث وابستگی می‌شود و فرد را مستقل بار نمی‌آورد و نداشتن استقلال باعث مشکلاتی در زندگی آینده فرد می‌شود.
این روانشناس کودک و نوجوان در پاسخ به این سوال که برخورد والدین با پسران چگونه باید باشد؟، می‌افزاید: در کنار تمام رفتارهایی که والدین با نوجوان پسر دارند، باید وابستگی‌ها مدیریت شود، یعنی نوجوان پسر باید ارتباطات فردی، اجتماعی و فرهنگی خود را مدیریت کند و در نهایت به تعادل و استقلال در زندگی خود دست یابد.
وی اضافه می‌کند: در کنار وابستگی‌هایی که بخشی از آن طبیعی است، تمایل نوجوان به استقلال از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، یعنی توازن بین استقلال و وابستگی و دلبستگی را باید رعایت و مدیریت کنند که این مهم باعث دلبستگی ایمن می‌شود و افرادی که دلبستگی ایمن دارند در آینده در زندگی موفق‌تر هستند.
هادیانی با بیان اینکه عدم توازن بین استقلال و دلبستگی می‌تواند باعث به وجود آمدن دلبستگی ناایمن شود، می‌گوید: خانواده‌ها باید سعی کنند در دوران بلوغ نوجوان را از راه دور به صورت محتاطانه، دقیق و اصولی مدیریت کنند و بیشتر نقش راهنما و حمایت‌گری داشته باشند.
وی اظهار می‌کند: اگر والدین کمتر از کلماتی مانند باید و نباید استفاده کنند، فرزند آن‌ها به سمت دلبستگی ایمن پیش می‌رود که در هر موقعیت و جایگاهی قرار می‌گیرد، می‌تواند نقش خود را به خوبی ایفا کند؛ اما زمانی که بایدها و نبایدها از سمت خانواده بیش از حد زیاد می‌شود، کیفیت رفتاری مدنظر در نوجوان دیده نمی‌شود و بیشتر خستگی روانی جایگزین آن می‌شود، همچنین لازم است خانواده‌ها مدیریت داشته و بتوانند با اصول تربیتی صحیح، نوجوانان را تربیت کنند.
تأثیر نقش پدر بر پسر در نهاد خانواده
میترا نوری، روانکاو و روان درمان‌گر تحلیلی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، درباره نقش پسر در خانواده، اظهار می‌کند: احساس قدرت در جنس مذکر بیشتر است، مردان بیشتر دارای ذهنیت قدرتمند و همه‌توانی هستند، این در حالی است که آسیب‌پذیری پسران به مراتب بیشتر از دختران است.
وی می‌افزاید: به طور معمول در خانواده‌ها، پسران آسیب‌پذیری بیشتری دارند، زیرا از بدو تولد مانند دختران نیاز دارند که در آغوش مادر باشند، اما تا یک مرحله‌ای این موضوع وجود دارد و از یک سنی با توجه به اینکه باید با نقش پدر همانندسازی کنند و شبیه پدر شوند از مادر فاصله می‌گیرد، به همین دلیل اولین فقدان را در زندگی خود تجربه می‌کند.
این روانکاو اضافه می‌کند: دختر نیازی ندارد از مادر جدا شود، دختران از همان بدو تولد احساس می‌کنند شبیه مادر هستند، اما پسر باید از یک سنی به بعد از عشق به مادر خود فاصله گیرد، از این رو آسیب‌پذیری با این فقدان ایجاد می‌شود، در این صورت مادر باید همکاری کرده و پسر را به سمت پدر سوق دهد.
وی می‌گوید: پدری که با پسر در ارتباط است باید نقش مردانه را به خوبی ایفا کند تا پسر با آن نقش‌ها همانندسازی کند، اگر پدر جایگاه و نقش خود را به درستی ایفا نکند، پسر آسیب‌های جدی می‌بیند، لذا ایجاد ارتباط عمیق و دوستانه بین پدر و پسر بسیار مهم است.
نوری با بیان اینکه پسران به لحاظ روانی در معرض آسیب بیشتری قرار دارند، تصریح می‌کند: از زمان کودکی نقش‌هایی به پسران محول می‌شود یا به گونه‌ای با احساسات آن‌ها برخورد می‌شود و عنوان می‌کنند "مرد گریه نمی‌کند" و "تو دیگر بزرگ شدی" از این رو سرکوب احساسات در پسران بیشتر دیده می‌شود، لذا باید این رفتارها تصحیح شود تا بتوان در آینده شاهد تغییر جایگاه پسران به پدرانی موفق باشیم.
وی با اشاره به برخورد پدران و مادران با پسران، اضافه می‌کند: چه برای دختران و چه پسران، مادر باید نسبتاً خوب و کافی باشد؛ همچنین پسر باید احساس کند که همه جوانب از سمت مادر حمایت و از احساسات وی مراقبت می‌شود و مادر و پدر وی را می‌فهمند و درک می‌کنند.
گزارش از اکرم کیانی، خبرنگار سرویس جامعه ایمنا
نظر شما