به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بازیافت امروزه بیش از هر زمان دیگری در مباحث مدیریت شهری اهمیت پیدا کرده است چراکه بحران‌هایی نظیر کمبود انرژی، رکود اقتصادی و مشکلات زیست‌محیطی گریبان‌گیر بسیاری از شهرهای بزرگ دنیا شده است. مدیران در بسیاری از مناطق برای غلبه بر چالش زباله، به انجام رویکردهای خلاق روی آورده‌اند که در ادامه به تعدادی از آنها اشاره خواهیم کرد.
پارک بازیافتی کاتوویتس
پارک جیبی «کاتوویتس» لهستان در میدان مرکزی شهری با همین نام قرار دارد و نکته جالب آن، ویژگی‌های خاص مبلمان شهری است که به جای استفاده از بتن یا چوب، ۹۵ درصد از لباس‌های قدیمی ساخته شده است. جنس مبلمان این پارک از یک ماده بادوام است که ظاهر چوب را تقلید می‌کند، اما از پارچه ساخته شده است. منبع این ماده، لباس‌های فرآوری شده است که دیگر برای پوشیدن مناسب نیستند.
به‌طور طبیعی برای دوام این ساختارهای جدید از مقداری مواد فلزی نیز استفاده شده است، اما ۵۰ درصد آن از مواد خام ثانویه (موادی که می‌توان آنها را بازیافت کرد و سپس به عنوان مواد خام جدید به اقتصاد بازگرداند) استفاده شده است.
سیستم ودیعه زباله در بروکسل
مقامات محلی شهر بروکسل برای تحقق اهداف زباله‌صفر، سیستم سامانه ودیعه‌گذاری و دریافت را برای بعضی ظروف یک‌بار مصرف مانند بطری‌های پلاستیکی و آلومینیوم معرفی کرده‌اند. ۶۰ درصد از شهرداری‌ها در بلژیک، این رویکرد را پیاده کرده‌اند و تاکنون توانسته‌اند موفقیت‌های خوبی را در این زمینه به دست آورند.
اساساً در یک سیستم ودیعه‌گذاری، مردم برای یک محصول مانند قوطی، اضافه‌بها می‌پردازند و پس از اینکه قوطی را بازگرداندند، می‌توانند این هزینه را پس بگیرند. همین کار ساده باعث شده است تا شهروندان بلژیکی تمایل زیادی به انجام عمل بازیافت داشته باشند.
بازیافت لباس و تهیه آسفالت از پلاستیک در بارسلونا
شهرداری بارسلونا خدمات جمع‌آوری منسوجات خانگی خود را با هدف ترویج بازیافت راه‌اندازی کرد. این طرح تا به حال باعث استفاده مجدد از چندین تن زباله بخش نساجی شده است که یکی از بزرگترین مصرف‌کنندگان منابع در جهان محسوب می‌شود. بارسلونا با این خدمات می‌خواهد گامی رو به جلو برای بهبود استفاده مجدد لباس بردارد. بر اساس این طرح، شهروندانی که می‌خواهند لباس، لوازم جانبی لباس، کفش، حوله، ملحفه یا پرده خود را دور بیندازند، تشویق می‌شوند تا با مراجعه به مراکز بازیافت، آنها تحویل دهند.
در اقدامی دیگر، محققان بارسلونایی توانسته‌اند نوعی روکش آسفالت از پلاستیک غیرقابل بازیافت تولید کنند که در صورت اثبات مؤثر بودن آن، برای سراسر خیابان‌های شهر مورد استفاده قرار می‌گیرد.
ساخت این روسازی جدید منجر به کاهش ۱۷ تنی CO2 در مقایسه با زمانی است که روسازی با استفاده از روش‌ها و مصالح سنتی ساخته می‌شود. برای ساخت مواد سطح جاده، سازندگان در مجموع از ۴۵۰۰ کیلوگرم پلاستیک استفاده کرده‌اند که قابل بازیافت نبود؛ این میزان رقمی معادل حدود سه هزار کیسه زباله خانگی پر از پلاستیک است. روکش جدید مقاومت بالاتری (در مقایسه با روسازی‌های معمولی) برای عبور منظم وسایل نقلیه سنگین مانند اتوبوس و کامیون دارد.
سیاست تشویقی با کاهش مالیات در شیبنیک
شهرداری شیبنیک کرواسی سیاست جدیدی را در پیش گرفته است که هدف آن ترغیب بیشتر شهروندان به بازیافت زباله‌ها است. با مقررات جدید مدیریت زباله، افرادی که به طور منظم زباله‌های خود را بازیافت می‌کنند، مالیات جمع‌آوری زباله کمتری خواهند داشت.
مقامات محلی اعلام کرده‌اند که این اقدام، سنگ بنای «سیاست شهر سبز» است و به کاهش آلودگی و انتشار گازهای گلخانه‌ای از طریق زباله‌هایی که به صورت غیرضروری در محل‌های دفن زباله دفن می‌شوند، کمک خواهد کرد.
کاهش مالیات می‌تواند برای صنعتگران و مشاغل کوچک نیز اعمال شود و منجر به کاهش مالیات پسماند حدود ۳۰ تا ۵۰ درصد شود. با این کار، مقامات محلی سعی در ایجاد انگیزه‌های مالی روشن برای تقویت بازیافت دارند.
سیستم مادون قرمز نزدیک برای کاهش زباله‌سوزی پلاستیک در استکهلم سوئد
تأسیسات پسا-سورتینگ (بعد از تفکیک) در استکهلم سوئد، یک فناوری پیشگام را راه‌اندازی کرده است تا اطمینان حاصل کند که پلاستیک بیشتری به جای سوزاندن، بازیافت می‌شود. این تأسیسات بر پایه تکنولوژی مادون قرمز نزدیک (NIT) است که به‌طور گسترده در زمینه پزشکی و تشخیص استفاده می‌شود.
در مجموع سالانه ۱۱ هزار تن پلاستیک و ۲۵۰۰ تن فلز در این تأسیسات طبقه‌بندی می‌شود. این به آن معنی است که دستورالعمل‌های اتحادیه اروپا در مورد بازیافت برآورده می‌شود و راه‌حلی پایدار را برای طولانی کردن چرخه عمر مواد به استکهلم ارائه می‌دهد. اقدامات این کارخانه، به کاهش ۷۵ درصدی انتشار CO2 ناشی از سوزاندن پلاستیک و فلز کمک می‌کند.
تبدیل زباله‌های زیستی به انرژی در مادرید
اسکالیبر (SCALIBUR) پروژه‌ای با پوشش مالی و تحت نظارت برنامه تحقیقاتی «افق ۲۰۲۰ کمیسیون اروپا» است که با هدف توسعه فناوری‌های جدید برای بهبود مدیریت زباله‌های زیستی، از نوامبر ۲۰۱۸ تا اکتبر ۲۰۲۲ در سه شهر آزمایشی مادرید (اسپانیا)، آلبانو (ایتالیا) و کوزانی (یونان) اجرا شد.
مادرید یکی از سه شهر آزمایشی موفق بود که بر اساس پروژه اسکالیبر به راه‌اندازی تاسیساتی در پارک فناوری والدمینگوم (PTV) خود اقدام کرد که در آن بیوگاز مواد آلی به بیومتان تبدیل می‌شود. این تأسیسات که شامل دو مجتمع هضم بی‌هوازی است، ۶۵۰۰ مترمکعب در ساعت بیومتان به شبکه گاز شهر تزریق می‌کند. مجتمع بیومتان مادرید نمونه خوبی از مدیریت بازیافت زباله است و اهمیت اقتصاد دایره‌ای را نشان می‌دهد. یکی از نیروگاه‌های این تأسیسات توانایی پردازش ۲۱۸ هزار تن بیوگاز در سال را دارد و به تولید ۱۶۱ هزار تن بیومتان اختصاص دارد. نیروگاه دیگر نیز با پردازش ۱۵۱ هزار تن بیوگاز در سال، ۱۰۸ هزار و ۱۷۵ تن بیومتان تولید می‌کند.
نظر شما