به گزارش خبرنگار ایمنا، هم‌رزمانش هرگاه می‌خواهند از او یاد کنند به روضه جان‌سوزی که برای فرمانده خط‌شکن لشکر ۱۴ امام حسین (ع) خواند، اشاره می‌کنند، روضه‌ای که به درخواست حسین خرازی و در بحبوحه عملیات بر زبان فرمانده گردان یا زهرای این لشکر جاری شد.
علاقه خاص و بی‌حدوحصر شهید محمدرضا تورجی‌زاده به حضرت زهرا (س) زبانزد همه کسانی که او را می‌شناختند، شهیدی که حالا هم عبارت «یا زهرا» بر سنگ مزارش نقش بسته است.
او که بیست‌وسوم تیرماه سال ۱۳۴۶ در اصفهان چشم به این دنیای خاکی گشوده بود، در پنجم اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۶۶ و در جریان عملیات کربلای ۱۰ در منطقه عملیاتی بانه به فیض شهادت نائل شد، شهادتی که خودش به دوستانش وعده داده بود.
در بخشی از کتاب «یا زهرا» به ماجرای شهادت او اشاره شده است: «سوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۶۶ گردان یا زهرا (س) به فرماندهی محمدرضا تورجی‌زاده وارد عملیات شدند. رمز عملیات یا زهرا (س) بود.
محمد گفته بود: من در عملیاتی شهید می‌شوم که رمز آن یا زهرا (س) است. من هم فرمانده گردان یا زهرا (س) هستم...
صبح پنجم اردیبهشت‌ماه، یک‌دفعه صدای انفجار خمپاره آمد. گلوله دقیق داخل سنگر فرماندهی خورده بود. محمد را از سنگر بیرون آوردند، شکاف عمیقی در پهلوی چپ او بود، بازوی راست او هم غرق خون بود.
یکی از دوستانش از شهادت محمد بسیار ناراحت بود. شب در خواب او را دید در حالی که خوشحال و با نشاط بود. لباس فرم سپاه هم بر تنش بود. چهره‌اش خیلی نورانی‌تر شده بود.
از محمد پرسید: محمد! این همه در دنیا از آقا خواندی، توانستی او را ببینی؟
محمدرضا تورجی‌زاده در حالی که می‌خندید، گفت: من حتی آقا امام زمان (عج) را در آغوش گرفتم…»
نظر شما