زهرا مهدوی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه در عصر معاصر، معماری و شهرسازی تحت تأثیر انقلاب صنعتی دچار تحولات گسترده‌ای شده است، اظهار کرد: فناوری جدید معماری و شهرسازی دچار تغییرات بنیادی شده است و در بسیاری موارد اصول آن بدون توجه به فرهنگ و شیوه‌های زندگی شهروندان اجرا شده است، به ویژه در شهرهای جدید ایران که بیشتر نقش خوابگاهی به خود گرفته است و خشک و بی‌روح جلوه می‌کند.
وی افزود: شهرهای جدید قدمت چندانی ندارند و بیشتر ساکنان آن‌ها در مکان دیگری متولد شده‌اند؛ لذا ریشه خود را در جای دیگری جست‌وجو می‌کنند و دچار بحران هویت هستند.
این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: ایجاد فضاهای جدید در شهرهای تازه‌تأسیس باید با توجه به سلایق و علایق و فرهنگ غالب مردمی که در این شهرها زندگی می‌کنند، انجام شود اگرچه داشتن ترکیبی از فرهنگ‌های گوناگون در یک شهر دشوار است، اما تحقق آن به میزان کم نیز بهتر از ایجاد فضاهای خشک و بی‌روح است که در آن توجهی به انسان به عنوان یک عامل اصلی نمی‌شود.
مهدوی تصریح کرد: امروزه همه از شهرنشینی به مثابه پدیده‌ای ناخوشایند یاد می‌کنند، اما تحلیل دقیق از ویژگی‌ها و ساختار زندگی شهری روشن خواهد کرد که شهرنشینی به خودی خود ناخوشایند و نامطلوب نیست، بلکه آنچه زندگی در شهرهای امروزی را ناخوشایند کرده، توجه نکردن به ماهیت حقیقی شهر و شهرنشینی است.
وی اضافه کرد: شهرهای قدیمی با گذشت زمان جذابیت خود را از دست داده‌اند و با گسترش روزافزون زندگی مدرن کمتر اصول حاکم بر ساخت این شهرها کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
این کارشناس شهرسازی با اشاره به اهمیت وظایف شهرسازان و برنامه‌ریزان گفت: تنها وظیفه شهرسازان این نیست که انسان‌ها را در فضای اجتماعی و سه‌بعدی شهر کنار هم اسکان دهند، بدیهی است که شهر به وسیله انسان و برای انسان ساخته می‌شود؛ لذا نیم‌رخ شهر، رنگ‌های حاکم بر شهر، مقیاس و عظمت شهر، سنگ‌های محیط پیرامون شهر، نوع فعالیت و زندگی گذشته و حال شهر، عدد جمعیت و سایر ویژگی‌های آن از عوامل سازنده شخصیت جغرافیایی شهر است که باید مورد توجه قرار گیرد.
نظر شما