ام‌البنین علی‌اصغری در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: امروزه برنامه‌های توسعه شهری در کشورمان در گسستی عمیق با گذشته خود، خودرومحور و بر مبنای تسهیل هرچه بیشتر حرکت سواره است، آنچنان که به فضاهای شهری جهت ایجاد سرزندگی، پویایی شهری و ارتقای کیفیت‌های محیطی توجه نمی‌شود.
وی افزود: ارتقای قرارگاه‌های رفتاری به عنوان یکی از مولفه‌هایی که برای تعاملات اجتماعی افراد در این‌گونه فضاها مؤثر واقع می‌شود، مورد توجه قرار نمی‌گیرد؛ لذا ارائه راهکارهای علمی و عملی جهت ارتقای سرزندگی فضایی در فضاهای شهری ضروری است.
این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: فضاهای باز نقش حیاتی در افزایش کیفیت محیط دارد، بهبود وضعیت کیفیت زیستی بشر از طریق افزایش سرزندگی در فضا انجام می‌شود؛ بنابراین می‌توان سرزندگی را جزئی جدایی‌ناپذیر از یک فضای مطلوب دانست که درصدد انتقال حس نشاط به مخاطبان است.
علی‌اصغری تاکید کرد: واکاوی حوزه نظری پژوهش‌های انجام شده در قلمرو به تحلیل عوامل سرزندگی محیطی در فضای باز می‌پردازد، با توجه به اینکه سرزندگی در فضاها، فرهنگ‌ها و جوامع مختلف می‌تواند معانی و عوامل متفاوتی داشته باشد، تلاش شده است که جمع‌بندی نظری در حوزه عوامل با توجه به انواع مختلف فضاهای باز در تحلیل‌ها انجام شود.
وی تصریح کرد: ایمنی و امنیت بیشترین تأثیر را بر سرزندگی محیطی دارد، در درجه دوم مشارکت و تعاملات اجتماعی مؤثرترین عامل بر نشاط شهروندان است و متغیر کالبد و فرم بنا کمترین تأثیر را بر سرزندگی محیطی دارد.
این کارشناس شهرسازی اضافه کرد: مجموعه‌های زیستی کانونی مناسب برای ظهور تنوع رفتاری است، تراز موفقیت در هر فضای زیستی را می‌توان از میزان استمرار حضور افراد در آن فضا مورد سنجش قرار داد، از آنجا که میزان سرزندگی افراد با بهبود کیفیت زندگی آن‌ها رابطه مستقیمی دارد، پرداختن به این موضوع از اهمیت زیادی برخوردار است.
علی‌اصغری گفت: با توجه به نظر متخصصان، حضور پررنگ انسان‌ها در هر مکان بیانگر حس سرزندگی و نشاط آن فضا به‌شمار می‌رود؛ بنابراین سه مؤلفه کالبدی، اجتماعی و زیست‌محیطی از عوامل جذب‌کننده مخاطبان به فضاهای زیستی است.
نظر شما