به گزارش ایمنا، سیدوحید نبوی‌زاده درباره دستاوردهای سیاست خارجی دولت سیزدهم در یک‌سال گذشته اظهار کرد: دولت سیزدهم پایه اصلی سیاست خارجی را بر مبنای بازگشت به اصول سیاست خارجی نظام اسلامی بنا نهاد و بر تقویت دو اصل توازن‌گرایی در سیاست خارجی در ارتباط با کشورها و سیاست همسایگی تاکید کرد.
وی افزود: دولت سیزدهم همواره تلاش و برنامه‌ریزی می‌کرد که روابط با کشورهای منطقه را توسعه دهد و طرح‌ریزی کند و سوء‌تفاهم را برطرف کند.
این کارشناس مسائل آمریکا خاطرنشان کرد: دولت سیزدهم دولت سیزدهم در چارچوب سفرهایی که شخص رئیس‌جمهور به کشورهای منطقه و همسایه داشته، همواره سعی کرده است سیاست توازن‌گرایی را تقویت کند که در سفر به روسیه نیز به توافقات مهمی از جمله همکاری‌های حوزه بالادستی نفت، گاز ترانزیت دست پیدا کردند. همچنین در سفر به تاجیکستان، موضوع عضویت دائم جمهوری اسلامی ایران در سازمان همکاری شانگهای مطرح و در سفر به ترکمنستان قرارداد سواپ‌گازی شد.
نبوی‌زاده تصریح کرد: اجلاس سه‌جانبه رؤسای ایران، روسیه و ترکیه، سفر به قطر و هدف‌گذاری همکاری دوجانبه‌ای که در ابعاد مختلف امنیتی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی بسیار حائز اهمیت بود، البته این را باید بگوییم که مردم عادی جامعه برنامه‌ای جدی در ارتباط با موضوع دیپلماسی اقتصادی را مشاهده نکردند.
وی خاطرنشان کرد: اینکه دولت سیزدهم در بحث سیاست خارجی تلاش کرده است که موضوع برجام و مذاکرات احیای آن را به معیشت و اقتصاد مردم گره نزند، اقدام هوشمندانه‌ای بوده است.
نبوی‌زاده درباره لزوم گسترش روابط با آفریقا و آمریکای لاتین گفت: در تنظیم روابط خارجی هر کشور درک و تبیین درست و همه‌جانبه از قدرت و توان ملی به‌خصوص در سیاست خارجی بسیار مهم است. ما باید مقتضیات و شاخصه‌های محیط خارجی و قاعده حاکم بر محیط منطقه را بدانیم و شناخت فرصت‌ها و آسیب‌پذیری‌های محیطی را درک کنیم.
این کارشناس سیاست خارجی افزود: یکی از نقاط پراهمیت، آفریقا و کشورهای آمریکای لاتین است. قاره آفریقا برخی ویژگی‌های اقتصادی، فرهنگی جغرافیایی منحصربه‌فرد به‌خصوص بعد از جنگ سرد دارد و این منطقه به‌ویژه آفریقای جنوبی را تبدیل به منطقه‌ای تأثیرگذار کرده است، بنابراین گسترش روابط منطقه‌ای با کشورهای در حال ظهور مانند آفریقای جنوبی اهمیت زیادی است.
نبوی‌زاده گفت: کشور قدرتمندی مانند چین در سه، چهار دهه گذشته به عنوان یکی از قدرت‌های جهانی و از بازیگران پیشرو در سیاست بین‌الملل، سعی کرده است که روابط خود را با آفریقا تقویت کند.
وی ادامه داد: چرایی تسلط بر این قاره به عنوان اولویت سیاسی و اقتصادی به این دلیل بوده است که به عنوان مثال در سال ۲۰۰۰ مشارکت پکن در مجموعه همکاری‌های چین و آفریقا، این امکان را فراهم کرد که همه کشورهای آفریقایی به شکل همزمان کار کنند. از سال ۲۰۰۹ به بعد، چین به عنوان یکی از شرکای تجاری اصلی آفریقا، از آمریکا پیشی گرفت.
این کارشناس مسائل آمریکا تصریح کرد: شیء جین پینگ، رئیس‌جمهور چین در سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ در همان اجلاس اعلام کرد که چین ۶۰ میلیارد دلار در اقتصادهای آفریقا سرمایه‌گذاری کرده است. او گفت که ما همچنان فقط یک اتاق بازرگانی مشترک در قاره به این بزرگی و مهمی داریم، اما تصور می‌کنم این راه طولانی و پر فراز و نشیب به درستی قابل طی کردن است.
نبوی‌زاده خاطرنشان کرد: البته در ارتباط با آمریکای لاتین ما کمی جلوتر هستیم و اگر بخواهم پیشینه‌ای در این زمینه بیان کنم باید بگویم، اهمیت نگاه به کشورهای آمریکای لاتین در دولت نهم و دهم قدری پررنگ‌تر بود. سال ۷۹ میزان مبادلات تجاری ما با آمریکایی لاتین ۹۰۰ میلیون دلار بود و در انتهای همان دوره یعنی در دولت دهم نزدیک به چهار میلیارد دلار رسید و در دولت یازدهم و دوازدهم این ارتباط از عمق کمتری برخوردار بود، اما در دولت سیزدهم توجه ویژه‌ای به این منطقه صورت گرفته است که خالی از لطف نیست.
وی گفت: حدود ۳۰ درصد از آب شیرین جهان در آمریکای لاتین واقع شده است، حدود شش کشور از ۱۷ کشور در آنجا از نظر بیولوژیکی بسیار متنوع‌اند و ۲۵ درصد از زمین‌های جنگلی و قابل کشت را دارا هستند. آمریکای لاتین از نظر اقتصادی و منابع طبیعی در برخی از فلزات مانند لیتیوم ۶۵ درصد ذخایر کل دنیا، نقره ۴۲ درصد و مس و آهن به ترتیب ۳۸ و ۲۱ درصد را به خود اختصاص داده است.
این تحلیلگر مسائل آمریکا افزود: از طرف دیگر ما برخی نقاط مشترک با بعضی از کشورها داریم. ایران و ونزوئلا از درد مشترک تحریم آمریکای شمالی رنج می‌برند و این موضوع می‌تواند نقطه اشتراکی خوبی برای شکل‌گیری ارتباط باشد. ما در گذشته با برخی کشورها مانند بولیوی، نیکاراگوئه و اکوادور روابطی داشته‌ایم به‌خصوص در دولت دهم که در ساخت تأسیسات پتروشیمی با اکوادور و کارخانه سیمان مشارکت کرده‌ایم. در حال حاضر هم باید آن سیاست‌ها رنگ و بوی جدیدتر و قوت بیشتری به خود بگیرد.
نبوی‌زاده درباره عضویت ایران در سازمان همکاری‌های شانگهای خاطرنشان کرد: در ادامه سیاست توازن‌گرایی در سیاست خارجی و ارتباط با کشورها، موضوع عضویت ایران در سازمان همکاری‌های شانگهای را داشتیم که نقطه کلیدی استراتژی نگاه به شرق در دولت سیزدهم بود؛ شکی نیست که این عضویت می‌تواند تأثیرات مناسبی بر روابط ایران با کشورهای مانند روسیه، هند و چین داشته باشد.
منبع: ایرنا
نظر شما