به گزارش خبرنگار ایمنا، کریستوف گالتیه به احتمال زیاد سال آینده سرمربی پاری سن ژرمن نخواهد بود، او نیز مانند هر مردی که در پارک دو پرنس کار می‌کند، توقعات زیادی را حس می‌کند و مانند بسیاری از افراد قبل از خود، به سادگی آنها را برآورده نکرده است.
پاری سن ژرمن درحال‌حاضر از لیگ قهرمانان اروپا خارج و در لیگ یک، اندکی دچار افت شده است، بنابراین برای سومین بار در چند فصل مختلف، PSG احتمالاً در تابستان امسال به دنبال یک مربی جدید خواهد بود. در این مرحله پاریسی‌ها همه پلن‌ها را امتحان کرده‌اند، آنها در ۱۲ سال، شش مربی مختلف را به کار گرفته‌اند که هر کدام نسبت به نفر قبلی فقط کمی متفاوت بوده است، اما همه با سوابق مختلف موفقیت در رقابت‌های اروپایی وارد باشگاه می‌شوند.
اکنون بیش از هر زمان دیگری، آنها نیاز به قرار مربی مناسب دارند. به هر حال، این می‌تواند یک تابستان تغییر واقعی در پاریس باشد. نیمار و لیونل مسی هر دو ممکن است جدا شوند، درحالی که به نظر می‌رسد کیلیان امباپه احتمالاً در سال ۲۰۲۴ خواهد رفت. پس فصل بعدی باید یک فصل قدرتمند باشد، فصلی که نشان دهد پاری سن ژرمن می‌تواند در یک دوره جدید به موفقیت خاصی برسد. بنابراین چه کسی می‌تواند مسئولیت رهبری این دوره جدید را برعهده بگیرد؟
با توجه به اینکه توماس توخل سرمربی سابق PSG، اکنون به ظاهر به بایرن‌مونیخ پیوسته، رسانه GOAL نگاهی به مدعیان اصلی برای نشستن روی نیمکت ورزشگاه پارک دو پرنس انداخته است:
زین‌الدین زیدان
احتمالاً زیدان از زمانی که در سال ۲۰۲۰ رئال مادرید را ترک کرد، منتظر هدایت تیم ملی فوتبال فرانسه یا PSG بوده است. بر اساس گزارش‌ها، در سر او، هدایت تیم ملی فرانسه بود. همه این هم خواسته‌ای کاملاً منطقی بود، و هنوز هم همینطور است، با این حال، دیدیه دشان قرارداد جدیدی را امضا کرد که حداقل تا سال ۲۰۲۶ هدایت تیم ملی را حفظ خواهد کرد. زیزو احتمالاً روزی هدایت فرانسه را به دست خواهد گرفت، شاید برای جام جهانی ۲۰۳۰ این اتفاق رخ بدهد اما او تا آن زمان نمی‌تواند به سادگی کنار بنشیند.
در حال حاضر، پاری سن ژرمن یک انتخاب ایده‌آل به نظر می‌رسد. اعتبار زیدان به عنوان مربی، درحال‌حاضر به خوبی تثبیت شده است. او در رده‌های جوانان مادرید موفق بود و تیم بزرگسالان را به سه قهرمانی متوالی لیگ قهرمانان رساند. همچنین یک رختکن پر از ستاره را گرفت و آن را به موفقیت‌های باورنکردنی رساند. اگر فقط یک نفر می‌داند چگونه نام‌های بزرگ را مدیریت کند، قطعاً اوست و این بخشی از وظیفه PSG است.
این بازیکنان به خودی خود راهی برای موفقیت ندارند. بلکه باید سازماندهی شوند و توسط مدیری که بتواند با منافع اغلب متضاد ستارگان بزرگ کنار بیاید، به روشی درست به کار گرفته شوند، پس زیدان مردی ایده آل است. به این‌ها، رابطه دوستانه او با قطر را هم اضافه کنید و به همین دلیل به نظر می‌رسد زیدان بهترین نامزد است.
آنتونیو کونته
صحبت از شخصیت‌هایی است که باعث احترام می‌شوند. همانطور که تاتنهام اخیراً دریافته که در رختکن کونته، جایی برای مذاکره وجود ندارد. مرد ایتالیایی در طول مدت تصدی خود در شمال لندن، به طور فزاینده‌ای اقتدارگرا شده و در جنگ آشکار با هیئت مدیره بوده است. این، یک نکته منفی برای کونته است اما نکات مثبت ممکن است ارزش او را همچنان حفظ کند. سرمربی سابق چلسی و اینتر، رکوردهای بسیار خوبی در لیگ‌های داخلی دارد و ترکیب آزمایش شده او در دفاع سه‌نفره می‌تواند به خوبی با تیم PSG هم‌خوانی داشته باشد. اگر مالکان بتوانند کونته را راضی نگه دارند، این یک اتفاق بزرگ است، برای موفقیت، همه پلن‌ها باید به خوبی کار کنند.
مارسلو گایاردو
گایاردو، چیزی شبیه به یک اسطوره در آرژانتین است. او فوتبالیستی خوب و بازی‌سازی مرکزی برای ریورپلاته در سه موقعیت مختلف بود. «گایاردو» پس از یک دوران پر افتخار، به عنوان سرمربی ریور به موفقیت چشمگیری دست یافت و با ۲۲ قهرمانی چه به عنوان بازیکن و چه به عنوان مربی تیم آرژانتینی، دوران خود را به پایان رساند. مرد آرژانتینی از قبل اطلاعات زیادی در مورد پاری سن ژرمن دارد. او در مجموع پنج سال را در لیگ ۱ گذراند و برای پاری‌سن‌ژرمن و موناکو بازی کرد.
گایاردو همچنین در دیدار دوستانه ماه ژانویه بین پاری سن ژرمن و ستاره‌های ریاض، در مقابل پاریسی‌ها مربیگری کرد. آن مسابقه، چیزی شبیه امتحان برای مربی‌ای بود که مدت‌ها آرزوی انتقال به فوتبال اروپا را داشت. گایاردو استاد انعطاف‌پذیری تاکتیکی است که مجبور است با چشم‌انداز دائماً در حال تغییر فوتبال آرژانتین، روبه‌رو شود. او می‌خواهد تیم‌هایش سریع بازی کنند و بر تعویض‌های سریع مناطق بازی، دقت داشته باشند.
با این حال، ممکن است برای هدایت PSG مناسب نباشد. گایاردو از تیمش پرس بالا می‌خواهد، چیزی که ستاره‌های پاری سن ژرمن ممکن است از آن بیزار باشند. او همچنین فاقد تجربه کار در اروپا است. اما با حمایت صوتی افرادی مانند پپ گواردیولا، این احتمال وجود دارد که گالاردو در صورت هدایت یک تیم بزرگ در اروپا، موفق شود.
لوئیز انریکه
لوئیز انریکه باید دو سال پس از کناره‌گیری پپ گواردیولا، سکان هدایت بارسلونا را به دست می‌گرفت. تاتا مارتینو ضعیف شده بود و آبی‌اناری‌ها به یک سرمربی جدید نیاز داشتند تا تیم جوان شده را مدیریت کند. انریکه روی کار آمد و درخشید. البته او نیمار، مسی و لوئیس سوارز را در کنار خود داشت اما کسب سه‌گانه آسان نیست. هافبک سابق بارسلونا در نیوکمپ، همانند حاضر در خانه به نظر می‌رسید.
از نظر تاکتیکی زیرک و بدون ترس بود و می‌دانست چگونه از ستاره‌هایش بهترین نتیجه را بگیرد، بدون اینکه آزادی خلاقیت را از آنها سلب کند. بلواگرانا همچنین در دوران تصدی او، از نظر دفاعی مستحکم بودند و او پس از سه سال، به شکل دوستانه باشگاه را ترک کرد. او طرفدار سیستم ۴-۳-۳ است و این می‌تواند برای برای انتقال سریع توپ، به نفع امباپه و مسی باشد.
او برای سیستمش ارزش قائل است. در واقع، با وجود اینکه لوئیز انریکه یک مربی اسپانیایی است و بهترین تیم اسپانیا و تیم ملی اسپانیا را مدیریت کرده، اما خیلی هم وفادار به تیکی تاکا نیست. با توجه به رابطه او با مسی و نیمار، انریکه می‌تواند یک گزینه خوب برای پاریسی‌ها باشد.
روبن آموریم
این مربی ۳۹ ساله به سرعت تبدیل به یکی از پرطرفدارترین مربیان فوتبال شد و برتری اخیر مقابل آرسنال در لیگ اروپا، به این معنی است که ارزش ترانسفرمارکت او فقط به رشد خود ادامه داده است. آموریم از نظر تاکتیکی مبتکر است و ترجیح می‌دهد یک ترکیب ۳-۴-۳ سازماندهی شده را به کار بگیرد که موقعیت‌های کمی به حریفان می‌دهد. در دو سال حضورش در اسپورتینگ، این مربی استعدادهایی مانند نونو مندس، ماتئوس نونس، ژائو پهلینها و پدرو پوررو را پرورش داد و متعاقباً آنها را فروخت.
همه آن بازیکنان در حال حاضر در انگلستان و فرانسه بازی می‌کنند. نکته قابل توجه این است که آموریم در برابر سایر باشگاه‌های بزرگ، سابقه درخشانی دارد و به عنوان یک مربی واقعاً بزرگ شهرت پیدا کرده است. اینکه او با تاتنهام در ارتباط است جای تعجب ندارد. مقایسه‌ای که اغلب بین او و ژوزه مورینیو مطرح می‌شود، شاید کمی نادرست باشد، اما با توجه به نوآوری و تمایل او به برنده شدن، به راحتی می‌توان شباهت‌هایی را بین او و آقای خاص مشاهده کرد. یک مورینیو جوان، انتخاب جالبی برای پاریس خواهد بود.
ژوزه مورینیو
این انتخاب، یک ایده به طور همزمان ترسناک و جذاب است. مورینیو این کار را در ایتالیا، اسپانیا و انگلیس انجام داده است. چرا فرانسه نتواند نفر بعدی باشد؟ چرا پاری سن ژرمن به سادگی دنبال مربی‌ای نمی‌رود که آنها را در مسابقات فوتبال برنده می‌کند؟ مورینیو برای PSG عالی نخواهد بود. او اهل زرق و برق پاریس نیست. او تسلیم نام‌های بزرگ نمی‌شود و فوتبال چشم‌نواز را دوست ندارد، اما همچنان یکی از بهترین مدیران دنیاست که با تصمیمات درست می‌تواند کارهای شگفت‌انگیزی را با این گروه انجام دهد.
پاری سن ژرمن مدافعان سرسختی دارد که مورینیو دوست دارد و با رهبری رختکن از سوی بازیکنانی مانند مارکینیوس و مارکو وراتی، این مربی پرتغالی مطمئناً می‌تواند امیدوار به آمدن به فرانسه باشد. اینکه او فوتبال دفاعی بازی می‌کند یک حرف بی‌ربط است. تیم رئال‌مادرید در دوران او، به تنهایی گواه این است که مورینیو می‌تواند یک تیم هجومی را برابر رقبا قرار دهد.
او مطمئناً می‌تواند با امباپه کار کند. علاوه بر این، تمایل مورینیو به فوتبال و بردن جام، نشان می‌دهد که موفقیت در اروپا ممکن است برای او رخ بدهد. البته در این بین، مسئله شخصیت وجود دارد، مورینیو شاید برای پاریس خیلی بزرگ باشد، اما برای مدت کوتاهی آنها را در همه جبهه‌ها پیروز خواهد کرد.
تیاگو موتا
سه سال پیش، تیاگو موتا از ترکیب ۲-۷-۲ صحبت می‌کرد و مورد تمسخر مردم در فضای اینترنت قرار می‌گرفت. اکنون او در بولونیا با سیستم ۴-۲-۳-۱ بسیار مؤثر بازی می‌کند و تیم ایتالیایی را به تیمی قابل احترام در سری‌آ تبدیل کرده است.
موتا چیزی شبیه به یک گلادیاتور بود و هرگز در بارسلونا به یک ستاره تبدیل نشد، اما، به دلیل توانایی تاکتیکی و توانایی‌پاس‌هایش، به بازیکن بسیار مهمی در اینتر و سپس پاری‌سن‌ژرمن تبدیل شد. بهره‌گیری از تجربیات دوران بازی، او را به یک سرمربی موفق تبدیل کرده است. موتا در سه سال گذشته، دوبار تیم خود را تغییر داده اما رویکرد تاکتیکی قابل قبولی را ارائه داده است.
ستاره سابق پاری سن ژرمن دوست دارد که تیم‌هایش از دفاع بازی‌سازی کنند و در سریع‌ترین زمان ممکن به جلو روند. تیم‌های او وسط زمین را مال خود می‌کنند و به نوبه خود دوست دارند پاس‌های بلند به پشت مدافعان حربف ارسال کنند، سیستمی که برای امباپه عالی است.
او هنوز فقط ۴۰ سال سن دارد و خود را به عنوان یک مربی دفاعی ثابت نکرده است، بلکه نشان داده فوتبال روی زمین و هجومی را دوست دارد، اما سبک او می‌تواند در PSG معجزه کند. با توجه به اینکه او نزدیک به هفت فصل در آنجا حضور داشت و ۱۹ جام را به دست آورد، به اندازه کافی با باشگاه ارتباط دارد تا حمایت هواداران را نیز به سمت خود جلب کند.
کارلو آنچلوتی
پاری سن ژرمن قبلاً او را به عنوان سرمربی در اختیار داشته است، اما همه چیز حکایت از یک کار ناتمام دارد. آنچلوتی زمانی که در می ۲۰۱۳ از او خواسته شد به رئال‌مادرید بپیوندد، به تازگی وارد جریان بازی شده بود. آنها در اولین فصل حضور او، در لیگ ۱ قهرمان شدند و در لیگ قهرمانان اروپا مغلوب بارسلونا شدند. پاریس پر از پتانسیل بود که توسط زلاتان ابراهیموویچ و ازکیل لاوتزی رهبری می‌شد و خلاقیت خاویر پاستوره، سرعت لوکاس مورا و استحکام تیاگو سیلوا هم قابل مشاهده بود.
خلاصه اینکه PSG تیمی در حال صعود بود. آنها از آن زمان به سمت جلو حرکت کرده‌اند و شاید آنچلوتی باید با یک نسل جدید به تیم سابقش برگردد. درحالی که مسی و نیمار ستاره‌های تثبیت شده‌ای هستند، ستاره‌های جوان زیادی در این تیم حضور دارند و تعداد بیشتری از آنها در تابستان امسال فرصت خودنمایی خواهند داشت. سبک آنچلوتی، نوعی آرامش و اعتماد که به کیفیت فنی و نه الگوهای بازی، وابسته است، کاملاً برای یک گروه خلاق، مناسب است.
به نظر می‌رسد که او در مادرید اعتماد مدیران را از دست داده است و اگر نتواند در لیگ قهرمانان اروپا قهرمان شود، ممکن است حکم اخراج به او داده شود، اگر اینطور باشد، او در تابستان امسال در دسترس PSG خواهد بود.
الیور گلاسنر
گلاسنر از زمانی که سال گذشته تیم آینتراخت فرانکفورت را به قهرمانی در لیگ اروپا رساند، نامش با جدایی از این تیم، مرتبط بوده است. سیستم ۳-۴-۳ او همیشه برای موفقیت در داخلی مساعد نبوده است و فرانکفورت در حال‌حاضر در رتبه ششم لیگ آلمان قرار دارد که شش امتیاز کمتر از منطقه کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا است، اما اینجا چیزهای زیادی برای دوست داشتن تیم وجود دارد.
گلاسنر محصول باشگاه ردبول بود و برخی از این اصول را به مربیگری‌اش منتقل کرده است. اگرچه تیم‌های او همیشه بالا بازی نمی‌کنند، اما همچنان بازی مستقیم و پاس‌های پرتعداد را در دستور کار دارند، آن هم با دو بازیکن خلاق پشت سر رندال کولو موانی که مهاجمی خطرناک است. حالا با همه این تفاسیر، تصور اینکه سیستم مشابهی با حضور امباپه در PSG پیاده کند، آسان است.
فرانکفورت به نوبه خود، تیمی گلزن و بسیار خوب است، و اگرچه ممکن است در دفاع کمی مشکل داشته باشند، اما گلاسنر آنها را به تیمی تبدیل کرده است که می‌تواند با برخی از بهترین تیم‌های اروپا رقابت کند. این مربی می‌تواند برای هدایت تیم بزرگ فرانسه خودش را آماده کند.
نظر شما