به گزارش خبرنگار ایمنا، سیستم آموزشی یکی از مهم‌ترین ارکان هر کشور محسوب می‌شود، زیرا براساس این سیستم افرادی تربیت می‌شوند که آینده کشور را در دست دارند، بنابراین هر کشوری برای توسعه به دنبال بهبود سیستم آموزشی خود است.
یکی از معضلاتی که همواره در سیستم آموزشی ایران مورد بحث قرار می‌گیرد، عدالت آموزشی در مقاطع مختلف تحصیلی از جمله دانشگاه است؛ درواقع وجود دانشگاه‌های مختلفی از جمله دولتی، پیام‌نور و آزاد باعث شده عدالت آموزشی در کشور زیر سوال برود.
عدالت آموزشی به چه معنا است؟
محسن، دانشجوی دکترای یکی از دانشگاه‌های آزاد استاد اصفهان در رابطه با عدالت آموزشی بین دانشگاه‌ها، به خبرنگار ایمنا می‌گوید: امروزه مقالات و پژوهش‌های بسیاری پیرامون عدالت آموزشی منتشر شده است که اکثر آن‌ها به تأثیرات کوتاه مدت و بلند مدت این مسئله بر روحیه دانشجویان، اساتید و حتی کارمندان یک مجموعه اشاره دارد.
وی می‌افزاید: اگر بخواهیم عدالت آموزشی را در دانشگاه مورد بررسی قرار دهیم، باید بدانیم که عدالت آموزشی تمام مباحث مربوط به آموزش و پژوهشی را که در اختیار دانشجویان، کارمندان و اساتید قرار می‌گیرد را در بر دارد.
این دانشجوی دکترای دانشگاه آزاد ادامه می‌دهد: در این شرایط میزان تفاوت بین دانشگاه‌های مختلف کشور از جمله دانشگاه دولتی، آزاد، پیام نور، شبانه و روزانه در نحوه ارائه مطالب عدالت آموزشی را نشان می‌دهد.
وی تصریح می‌کند: اگر فرآیند آموزش در دانشگاه‌های دولتی را مورد بررسی قرار دهیم، متوجه می‌شویم که جایگاه دانشجویان این مراکز علمی با سایر مراکز علمی کشور متفاوت است.
یوسفی در رابطه با تفاوت بین دانشگاه‌های دولتی و غیردولتی می‌گوید: دانشگاه‌های دولتی می‌توانند از دولت تسهیلات دریافت کنند و از هر نظر دانشجویان خود را در مباحث آموزشی و پژوهشی حمایت می‌کنند.
وی می‌افزاید: با توجه به اینکه دانشگاه‌های غیر دولتی از جمله آزاد هیچ حمایتی از سوی دولت دریافت نمی‌کنند، نابرابری بین دانشگاه‌ها شکل گرفته که عدالت آموزشی را تحت تأثیر قرار داده است.
این دانشجوی دکترای دانشگاه آزاد ادامه می‌دهد: تفاوت دیگری که بین دانشگاه‌های دولتی، آزاد و غیر انتفاعی وجود ندارد، میزان امکانات و زیرساخت‌های آموزشی است که هر دانشگاه از آن برخوردار است.
وی تصریح می‌کند: در دانشگاه‌های دولتی تمام امکانات مورد نیاز برای تحصیل دانشجو فراهم می‌شود و در کنار وجود تجهیزات و مواد مورد نیاز دانشجویان، آزمایشگاه‌های مجهزی نیز توسط دولت در این دانشگاه‌ها تأمین می‌شود.
محسن می‌افزاید: در حال حاضر دانشجویان دانشگاه دولتی برای تحریر پایان‌نامه مورد حمایت دانشگاه قرار می‌گیرند، اما دانشجویان سایر دانشگاه‌های کشور تمام هزینه‌های پژوهش را از سرمایه خود تأمین کرده و حتی بسیاری از آن‌ها شهریه نیز پرداخت می‌کنند.
وی تاکید می‌کند: این بی‌عدالتی آموزشی در بین دانشگاه‌های کشور اصلاً قابل مقایسه نیست و متأسفانه بین دانشگاه دولتی شبانه و روزانه نیز عدالت آموزشی مشاهده نمی‌شود. علاوه بر این موارد پردیس‌های دانشگاهی نیز جزو مراکز شهریه پرداز به‌شمار می‌روند.
اصل بی‌عدالتی در دانشگاه‌ها چیست؟
این دانشجوی دکترای دانشگاه آزاد در رابطه با تفاوت محتوای آموزشی در دانشگاه‌های مختلف می‌گوید: یکی دیگر از مباحثی که در بررسی عدالت آموزشی مورد توجه قرار می‌گیرد، محتوای آموزشی است که متأسفانه دانشگاه‌های کشور از این نظر هم قابل مقایسه نیست.
وی تصریح می‌کند: درواقع کتابخانه‌ها و مطالب اینترنتی که در اختیار دانشجویان دانشگاه دولتی قرار می‌گیرد، بیش از دانشگاه‌های غیر دولتی است و همین مسئله باعث شده که داوطلبان کنکور راغب باشند تا جذب مراکز دولتی شوند.
محسن ادامه می‌دهد: با این حال دانشگاه آزاد نسبت به سایر مراکز علمی غیر دولتی امکانات بیشتری دارد، زیرا این مرکز شهریه دریافت می‌کند و از این مبلغ در جهت ارائه خدمات به دانشجویان خود استفاده می‌کند.
وی تاکید می‌کند: دانشگاه آزاد خودکفا بوده، امکانات و زیرساخت آموزشی را از طریق دریافت شهریه برای تحصیل دانشجویان فراهم می‌کند، اما اصل بی‌عدالت آموزشی در دانشگاه‌ها به جایی باز می‌گردد که مراکز دولتی بدون دریافت شهریه تمام امکانات لازم را در اختیار دانشجو قرار می‌دهند.
دانشجو عامل شهرت دانشگاه است
آرمان، یکی از دانشجویان مقطع کارشناسی‌ارشد در رابطه با تفاوت بین دانشگاه‌ها، به خبرنگار ایمنا می‌گوید: دانشگاه‌هایی که امروزه در کشور مشاهده می‌شوند، سطح‌های متفاوتی دارند، اما قطعاً دانشجویان هستند که سطح دانشگاه را مشخص می‌کنند.
وی تصریح می‌کند: درواقع دانشجو باعث می‌شود که سطح یک دانشگاه نسبت به مرکزی دیگر افزایش یابد و عملاً اینکه امروزه دانشگاهی مانند شریف این میزان شهرت یافته و متمایز شده به دلیل دانشجویانی است که در آن تحصیل می‌کنند.
این دانشجوی مقطع کارشناسی‌ارشد ادامه می‌دهد: یک دانشگاه به خودی خود مشهور و سطح بالا نیست، بلکه دانشجویان باعث پیشرفت دانشگاه می‌شوند و با توجه به این مسئله باید مشاهده کرد که دانشجویان بر چه اساس دانشگاه خود را انتخاب می‌کنند.
وی با اشاره به رشته‌های برتر در دانشگاه‌های مختلف، می‌گوید: امروزه در دانشگاه‌های مختلف کشور برخی از رشته‌ها شهرت بسیاری دارند به طور مثال در برخی از دانشگاه‌ها رشته برق و در برخی دیگر رشته کامپیوتر بسیار مورد توجه قرار گرفته است.
آرمان در همین رابطه می‌افزاید: این مسئله باعث می‌شود که دانشجویان علاقمند به رشته‌هایی مانند برق و کامپیوتر جذب دانشگاه‌های شناخته‌شده شوند در صورتی یک دانشگاه قطعاً نمی‌تواند در هر زمینه‌ای برتر باشد.
وی ادامه می‌دهد: درواقع یک دانشگاه تنها در چند زمینه به خصوص عملکرد مطلوبی دارد و قطعاً نمی‌تواند در تمام رشته‌ها جایگاه نخست کشور را به خود اختصاص دهد و این مسئله در عدالت آموزشی نیز تأثیرگذار است.
این دانشجوی مقطع کارشناسی‌ارشد تصریح می‌کند: اگر عدالت آموزشی را در مقاطع تحصیلی و شهرهای مختلف کشور مورد بررسی قرار دهیم، متوجه می‌شویم که تنها برخی از مراکز آموزشی و دانشگاه‌ها از امکانات مطلوبی برای تحصیل برخوردار هستند.
وی می‌افزاید: متأسفانه در برخی از دانشگاه‌ها نه تنها امکانات لازم برای تحصیل وجود ندارد، بلکه اساتید نیز صلاحیت تدریس مطلب را ندارند. در کشور اساتید بسیار ارزشمند و مفیدی داریم، اما متأسفانه در برخی از مراکز اساتید کاربلد فعالیت نمی‌کنند.
نظر شما