هدف بازآفرینی ارتقای کیفیت زندگی در قالب طرح‌های توسعه شهر است

یک کارشناس شهرسازی گفت: بازآفرینی شهری به مفهوم احیا، تجدید حیات و نوزایی شهر و دوباره زنده شدن است، در فرآیند بازآفرینی شهری باید به مفهوم رشد کمی عناصر کالبدی برای اسکان جمعیت و ارتقای کیفیت زندگی در قالب طرح‌های توسعه شهر توجه شود.

ام‌البنین علی‌اصغری در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه شهر معنایی بیش از یک محوطه محصور را دارد و بیشتر از یک حوزه را معرفی می‌کند، اظهار کرد: شهرها در طول تاریخ به نسبت به قدمت خود شاهد تغییرات ژرفی در وضعیت صنعتی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی به ویژه جمعیتی خود بوده‌اند.

وی افزود: کهن‌ترین شهرها حدفاصل پایان هزاره چهارم و آغاز هزاره سوم قبل از میلاد در آسیای غربی و در نقاطی پدیدار شدند که آب و هوای آن‌ها مساعد و زمین برای کشت و زرع حاصلخیز بود.

این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: قدمت شهر و شهرسازی در ایران به هزاره چهارم قبل از میلاد می‌رسد، اما روند شکل‌گیری شهر و تداوم شهرنشینی در آن سیر تدریجی خاص خود را داشته است، هویت ایرانی شهر شامل ویژگی‌ها و ارزش‌های معماری و شهرسازی سرزمین ایران، مربوط به قبل از ورود اسلام است و پس از ورود اعراب به ایران و تشکیل حکومت یکپارچه اسلامی در سرزمین‌های زیر تسلط اسلام، شاهد شکل‌گیری شهرهای جدید بودیم.

علی‌اصغری اضافه کرد: این شهرهای جدید بیشتر از تعلیمات اسلامی نشئت گرفته‌اند و به دو دسته عمده شامل شهرهای به‌جا مانده از تمدن‌های قبل از اسلام یا شهرهای بنا شده توسط مسلمانان قابل تفکیک است.

وی ادامه داد: شهر دوره اسلامی به لحاظ ساختاری تداوم شهرسازی عصر ساسانی بود و عناصر کالبدی آن بیشتر برگرفته از فرهنگ غنی اسلام و نشانگر تمدن و فرهنگ اسلامی است، یکی از این شهرها، قزوین نام دارد که هسته اولیه آن در زمان شاپور ساسانی شکل گرفت و به تدریج طی دوران اسلامی توسعه و گسترش داشت و در زمان صفویه توسط شاه‌طهماسب به عنوان دومین پایتخت این دودمان انتخاب شد.

این کارشناس شهرسازی تاکید کرد: در ادبیات اخیر دنیا، واژه بازآفرینی شهری به عنوان یک واژه عام که مفاهیم دیگری نظیر بهسازی، نوسازی، بازسازی، توانمندسازی و روان‌بخشی شهری را در بر می‌گیرد به‌کار می‌رود، بازآفرینی شهری به مفهوم احیا، تجدید حیات و نوزایی شهری و به عبارتی دوباره زنده شدن شهر است.

علی‌اصغری گفت: در بازآفرینی شهری، توسعه شهر به مفهوم رشد کمی عناصر کالبدی برای اسکان جمعیت و ارتقای کیفیت زندگی در قالب طرح‌های توسعه شهری است.

وی افزود: بافت کهن و قدیمی شهرها به واسطه قدمت تاریخی و وجود عناصر باارزش تاریخی، موقعیت مناسب ارتباطی، دربرگیری بازار اصلی شهر و قلب تپنده اقتصادی آن دارای ارزش و جایگاه منحصربه‌فردی در ساختار فضایی و کارکردی شهر بوده و این بافت‌ها با مشکلات و موانع ساختاری و عملکردی خاص در ابعاد مختلف مواجه است.

کد خبر 643726

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.