زهرا مهدوی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: رویکرد توسعه شهرهای پایدارتر تنها به دنبال بهبود ویژگی‌های غیرزنده و زنده زندگی شهری نیست، بلکه پاسخی برای ویژگی‌های اجتماعی شهر مانند تجربیات شهروندان، رضایت و درک آن‌ها از کیفیت محیط است.
وی افزود: معنا و مفهوم پایداری استفاده از دانش بشر در راستای حل مسائل محیطی، مشکلات فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی است.
این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: هرچقدر شهرها پرجمعیت‌تر و آلوده‌تر می‌شود، طراحی منظر شهر در بعد زیست‌محیطی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند؛ فضاهای باز به‌خصوص پارک‌های شهری نقش حیاتی در التیام محیط طبیعی و سلامت جسمی و روحی شهروندان دارد.
مهدوی اضافه کرد: یکی از اهداف اصلی توسعه پایدار حفظ طبیعت و نگاه ویژه به آن است؛ لذا اجرای رویکرد توسعه پایدار در فضاهای شهری منجر به ایجاد منظر شهری پایدار می‌شود.
وی تصریح کرد: مسائلی مانند درگیری انسان، حیات‌وحش و محیط زیست شهر موضوعی است که بیشتر جوامع شهری اطراف پارک‌های ملی در سراسر جهان با آن دست به گریبان هستند، از سوی دیگر چنین درگیری‌هایی بیشتر به دلیل فشارهای جمعیتی است که منجر به رشد ابعاد شهر و تجاوز انسان به طبیعت می‌شود. در همین راستا مدیریت پایدار و توسعه منابع طبیعی گستره‌ای است که نیازهای زمان حال را بدون به خطر انداختن توانایی نسل‌های آینده در رفع نیازهای خود برآورده می‌کند و مدیریت شهرداری و پارک‌های شهری باید بدون تهدید سوءاستفاده از مزایای این پارک، پاسخگوی نیازهای فعلی شهروندان باشد.
این کارشناس شهرسازی تاکید کرد: پارک‌های اکولوژیکی امکان استفاده پایدار از منابع طبیعی را فراهم می‌کند و می‌تواند به عنوان مکانی برای حفظ محیط زیست مورد استفاده قرار بگیرد، این نوع از پارک‌ها به دنبال فراهم آوردن مکانی برای گذران اوقات فراغت و تجربه زیست‌محیطی شهروندان است.
مهدوی ادامه داد: تجربه استفاده از فضاهای اکولوژی و پارک‌های زیست‌محیطی به ارتقای سطح رضایت کلی شهروندان از مناطق شهری منجر می‌شود.
وی گفت: مؤلفه‌های پارک اکولوژیک و اولویت‌بندی آن‌ها با رویکرد توسعه پایدار شهری نیازمند بررسی است، در همین راستا مناطقی که در اسناد دارای پیوست زیست‌محیطی و در بستر طبیعی کوهستان احداث شده باشد، انتخاب خوبی برای تحلیل و ارزیابی این مؤلفه‌ها است.
این کارشناس شهرسازی افزود: فعالیت‌های انسانی می‌تواند آثار زیانباری بر طبیعت داشته باشد و چنانچه کنترل نشود، هرگونه رشد و توسعه‌ای ناپایدار خواهد بود؛ لذا بسیاری از پژوهشگران، خلاقیت و مشارکت محلی و اجتماعی را به عنوان اصول اساسی طراحی «منظر توسعه پایدار» معرفی می‌کنند و بر آن تاکید دارند.
نظر شما