به گزارش ایمنا و به نقل از روابط عمومی دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان، محمدمهدی احمدی فراز، عضو هیئت‌علمی پژوهشکده مطالعات معنوی قم، در سمینار «رسم نامربیگری، بایدها و نبایدهای تربیت فرزند» که به همت مؤسسه آموزش عالی حوزوی مجتهد امین وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان برگزار شد، با اشاره به اینکه آموزش‌ها به‌طورمعمول به صورتی که دریافت شده منتقل می‌شود، اظهار کرد: یکی از چالش‌های امروز ما سرعت تغییرات نسل است، یعنی رابطه فرزند و والد در زمان‌های گذشته ازلحاظ آموزشی و روشی تغییر تدریجی داشت در حالی که امروز سرعت این تغییرات افراد را سردرگم می‌کند.
وی افزود: آنچه خود ما در حوزه تربیت دریافت کردیم این است که تربیت معنوی و دینی ما به صورت تزریقی و اکتسابی بود یعنی به ما می‌گفتند خدا هست و ما این را می‌پذیرفتیم این نوع آموزش‌ها امروز جواب نمی‌دهد و حتی گاه پاسخ معکوس می‌دهد، در حالی که گذشته کودک فکر چنین سوالی هم به ذهن کودک و نوجوان خطور نمی‌کرد، امروز ما مواجه با یک چنین آموزشی مقابل چنین نسلی هستیم که همه چیز را با چرا می‌خواهد دریافت کند و این موضوعی است که باید مورد توجه قرار گیرد.
عضو هیئت‌علمی پژوهشکده مطالعات معنوی قم ادامه داد: در گذشته مادران تعداد زیادی فرزند داشتند که مستقل بزرگ می‌شدند اما امروز یک یا دو بچه کل وقت مادر را می‌گیرد و حتی گویی به جای فرزند مادر تحصیل می‌کند، لذا آموزشی که خود فرد دریافت می‌کرده و بزرگ می‌شده با فضای امروز بسیار متفاوت است.
وی با بیان اینکه وقتی در تربیت دینی واکاوی می‌کنیم، می‌بینیم بعد از رسیدن به سن تکلیف نماز و رعایت قوانینی بر ما واجب می‌شد و ما بدون طرح چرا قبول می‌کردیم گفت: این طبیعی است که مادری که در این فرایند رشد کرده وقتی مقاومت فرزند خود را می‌بیند نگران می‌شود و این چرا برای او عجیب و غیرقابل قبول است لذا فکر می‌کند تربیت دینی و معنوی فرزند دچار چالش شده، حال آنکه این اقتضای کودک و نوجوان امروز است.
احمدی فراز تأکیدکرد: دستورالعمل شارع وقتی برای مخاطب معنا پیدا می‌کند که ارتباط با خالق شکل گرفته باشد، نمازخواندن باید یک برونداد معرفتی باشد در غیر این صورت در هر حکم و دستور خدا یک چرا و اِن قلت می‌آوریم، هسته تربیت معنوی خداباوری است و احکام پوسته آن است و آسیب امروز ارائه پوسته بدون هسته و مرکز است پرداختن به حواشی به جای اصل است.
وی با بیان اینکه باغبان تربیت دینی فرزند، مادر است، گفت: پدر نقش دارد اما بیشترین ارتباط در دوران جنینی شیرخوارگی و کودکی با مادر است و برای این باغبانی باید کار کرد، عده‌ای از مادران به دلیل دغدغه شخصی پیگیر مواردی از تربیت دینی هستند در حالی که در این زمینه باید برنامه‌ای طراحی کرد از زمانی که مادر قصد فرزندآوری دارد.
نقش باغبان بسترسازی، همراه بودن همیشگی، حمایت و مواظبت است
این استاد دانشگاه افزود: وقتی بخواهیم معرفت دینی به افراد بدهیم باید نیازسنجی کرده و در حوزه تربیتی از نیاز مخاطب شروع کنیم برای مثال در مقطعی نوجوان و کودک به بازی علاقه دارد اما چرا ما بعضی از انواع بازی و فیلم را ممنوع می‌کنیم؟ چون یادگیری بعضی مفاهیم در قالب بازی و فیلم انجام می‌شود، این موضوع مهمی است که نیاز مخاطب را شناخته و مواد تربیت را در همان قالب بریزیم.
وی تأکید کرد: آموزش امروز ما نه در قالب تزریق اکتسابی، بلکه در قالب پرورش اکتشافی باید قرارگیرد و اولویت هم با مباحث اعتقادی است تا شناخت از خدا شکل گیرد نکته اول در اجرایی شدن این کار آن است که بازخوانی در مفاهیم اعتقادی خود ما انجام شود، این بازخوانی اهمیت زیادی دارد زیرا گاه آنچه خود ما دریافت کردیم، دقیق و درست نیست و به خاطر همین عدم جامع‌نگری حرفهائی می‌زنیم که چالش تربیت دینی فرزند را تشدید می‌کند در حالی که اگر خود ما جمع‌بندی دقیق درباره مبانی اعتقادی داشته باشیم، می‌توانیم به فرزند هم پاسخ درست بدهیم.
احمدی فراز گفت: بنابراین گام اول آن است که از خود شروع کنیم، در این صورت فرزند ما می‌آموزد که در هر سن و زمان که مسیر صحیح را پیدا کرد بدون مقاومت و لجاجت به آن سو برود، در درجه بعد تبیین و معرفی درست مبانی اهمیت دارد که باید برای کودک انجام شود.
نظر شما