به گزارش خبرنگار ایمنا، موزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، بزرگ‌ترین موزه غرب آسیا است. فضایی با ۲۰۵ هزار متر مربع که یکی از باغ‌موزه‌های بزرگ کشور است. در این مجموعه با استفاده از تکنولوژی‌های دیجیتال، مفاهیم تاریخ انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، شبیه‌سازی شده است و به عنوان فضایی ایده‌آل به عنوان قطب گردشگری در منطقه عباس‌آباد تهران به حساب می‌آید. به همراه سرهنگ حسین استیری که از ۲۱ سالگی به عنوان فرمانده گروهان یکم گردان ۱۹۳۸ قدس تیپ ۳ لشکر ۲۱ حمزه در جنگ حضور داشته است و هم‌اکنون در هیئت معارف جنگ سپهبد شهید صیادشیرازی به عنوان راوی پیشکسوت و در موزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس مشغول به فعالیت است، گشتی در این موزه دیدنی می‌زنیم.
تالار اول: آغاز زمزمه‌هایی برای یک انقلاب
خاطرات حضورش در جنگ کنار حرف‌هایش می‌نشیند و صحبتش را با گفتن از تالارهای موزه شروع می‌کند: موزه هفت تالار دارد. تالار اول به موضوع انقلاب اختصاص دارد. انقلاب اسلامی ما در پانزدهم خردادماه سال ۱۳۴۲ به رهبری حضرت امام خمینی (ره) آغاز شد. در این تالار به واسطه نمایشگرهایی که تعبیه شده است، بازدیدکننده‌ها می‌توانند سیر مبارزاتی مردم تا سال ۱۳۵۷ را شاهد باشند. تبعیدهای حضرت امام (ره)، جنایات شاه، فعالیت‌های حزب موتلفه اسلامی، حمله به مدرسه فیضیه و شهادت روحانیون و طلاب هم در این تالار به نمایش درآمده است. در این قسمت جمله‌ای از حضرت امام (ره) به صورت برجسته به چشم می‌خورد، جمله این است: "از حضرت امام (ره) پرسیدند، حالا که انقلابی را شروع کردید، سربازان شما چه کسانی هستند و کجایند؟ حضرت امام (ره) در پاسخ می‌فرمایند: سربازان ما هم‌اکنون در گهواره هستند. از آنجا که حکومت شاه، حکومتی فاسد بود، در نهایت مبارزات مردم به رهبری خردمندانه حضرت امام (ره) نتیجه داد و به استقرار حکومت جمهوری اسلامی منتهی شد.
تالار دوم: ندای آغاز جنگ شنیده می‌شود
به تالار دوم که می‌رسیم، سمت راست روزنامه‌های کشوری را می‌بینیم که نشان از آغاز جنگ در دو کشور ایران و عراق دارد. استیری ما را به روزهایی که دشمن خیال باطل به سرش زده بود، می‌برد و می‌گوید: سی‌ویکم شهریورماه سال ۱۳۵۹ عراق تجاوز به کشور عزیزمان را آغاز کرد و بعد از انقلاب در مدت ۲۲ ماه بیش از ۶۴۰ بار به صورت زمینی، هوایی و دریایی تجاوزهایی را انجام داد. در این تالار فضایی مثل بازارچه‌ای در خرمشهر که در زمان تجاوز عراق به خرمشهر بمباران شد، شبیه‌سازی شده است. همچنین مقاومت دیدنی مردم خرمشهر با جمعیتی نزدیک دو هزار رزمنده متشکل از ۷۰۰ تکاور نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران که ۱۰۰ نفر از آن‌ها شهید می‌شوند، گردان دژ لشکر ۹۲ زرهی اهواز، گردانی از دانشجویان دانشکده افسری امام علی (ع) و تعدادی از مردم خوب خرمشهر در قالب سپاه خرمشهر و تحت فرمان شهید محمد جهان‌آرا که شجاعانه در برابر دو لشکر عراق ایستادند؛ به نحوی که خرمشهر تا پایان جنگ از بدنه جمهوری اسلامی جدا نشد، برای مخاطبان به نمایش گذاشته می‌شود. در همین تالار و کمی جلوتر نمایی از پالایشگاه آبادان را می‌بینیم. با اینکه آنجا بارها و بارها توسط دشمن بمباران شد، اما صادرات نفت یک روز هم قطع نشد. در قسمتی از تالار دوم، هولوگرامی از سازمان ملل را می‌بینیم که حدود ۹۰ درصد نقشه عراق را پوشش داده است و تنها ۱۰ درصد نقشه، ایران ما را پوشش می‌دهد. این کار بیانگر آن است که بیشترین حمایت دنیا و سازمان ملل در جنگ ایران با عراق از عراق انجام می‌شد و ما در آن شرایط بسیار تنها بودیم.
تالار سوم: مَردها راهی شدند، زن‌ها حامی
مقصد بعدی تالار سوم است. در این تالار پرچم‌های قرمز توجه مخاطب را به خودش جلب می‌کند. حسین استیری این پرچم‌های قرمز را حاکی از اعزام ۱۰۰ هزار نفر از رزمنده‌های بسیجی در یک اعزام از ورزشگاه آزادی به سمت جبهه‌ها قلمداد می‌کند و می‌گوید: در این تالار با دو سنگر مواجه می‌شویم. سنگر سرد و سنگر گرم. سنگر سرد تداعی‌کننده سنگرهای منطقه عملیاتی کردستان است که در دمای منفی ۲۰ درجه بانه، مریوان و دیگر مناطق جبهه غرب رزمنده‌ها مشغول دفاع از میهن عزیزمان بودند و سنگر گرم هم که بسیار گرم بود، یادآور مناطق گرم خوزستان است با دمایی بالای ۵۰ درجه. این سنگر سقف کوتاهی دارد که گاهی رزمنده‌ها برای محفوظ بودن از خمپاره‌های دشمن بیش از ۱۸ ساعت در آنجا و در فضایی گرم و شرایطی بسیار آزاردهنده می‌ماندند. تندیس‌هایی از قومیت‌های مذهبی بلوچ، کرد، ترکمن و عرب‌های اهل سنت در این تالار دیده می‌شود. علت استفاده از این تندیس‌ها این است که برادران اهل سنت ما حدود ۱۱ هزار و برادران کلیمی، آشوری و ارمنی حدود ۱۴۷ شهید تقدیم انقلاب کرده‌اند. در این تالار، نمایشگری زندگی معمولی مردم را به تصویر می‌کشد که در آن مردها لباس رزم پوشیده و پوتین به پا کرده‌اند و بنابر دستور امام (ره) واجب کفایی است که مردها در جنگ شرکت کنند. در این قسمت جمله‌ای از حضرت امام (ره) به چشم می‌خورد که فرمودند: مسجد سنگر است. در زمان جنگ مساجد پایگاه‌هایی بود که بانوان هدایا و کمک‌های مردمی که بسیار زیاد بودند را بسته‌بندی و از آنجا به جبهه اعزام می‌کردند. تعدادی زیادی از بانوان هم در عقبه جبهه و در مداوای اولیه مجروحان به پزشک‌ها کمک می‌کردند. همچنین در این بخش از موزه نقش روحانیت با توجه به آمار ۳۵۰۰ نفره شهدای روحانی در حالی که اسلحه به دوش دارند و در حال رزم هستند همچنین مشایعت رزمنده‌ها به میدان جنگ توسط مادران رزمنده‌ها در کنار اتوبوس‌های اعزام دیده می‌شود. در این تالار اتاق شبیه‌سازی بمب قرار دارد که درواقع بمبارانی از یکی از مناطق تهران به صورت سه‌بعدی به نمایش گذاشته می‌شود.
در قسمت انتهایی این تالار آقای هنرمندی نزدیک ۴۲ هزار پوکه کلاشینکف را چیدمان کرده و رزمنده‌ای را آفریده است. با اینکه کار با آهن سرد و سخت شکل گرفته است، اما آن رزمنده لبخند می‌زند و این کار با هنرمندی تمام انجام شده است.
تالار چهارم: قرارگاه‌های عملیاتی و برنامه‌ریزی برای طرح عملیات
در ادامه بازدید از این موزه به تالار چهارم می‌رسیم. سرهنگ استیری به نقش قرارگاه‌های عملیاتی در جنگ اشاره‌ای دارد و این‌طور ادامه می‌دهد: قرارگاه‌ها جایی در زیرِ زمین بود، فرماندهان ارتش، سپاه و بسیج با توجه به اطلاعاتی که فرماندهان گروهان از مناطق عملیاتی جنگ جمع‌آوری می‌کردند و هرگونه فعالیتی که دشمن در خط پدافندی انجام می‌داد را به گردان و گردان به تیپ و بعد هم لشکر و در نهایت به قرارگاه عملیاتی انعکاس داده می‌شد که در این بخش از تالار چهارم فعالیت قرارگاه‌ها به نمایش گذاشته می‌شود. همچنین در این تالار وقتی مردم پا را روی تصاویری از مین که زیر پای آن‌ها قرار دارد بگذارند، صدای انفجار مین شنیده می‌شود.
در نمایشگرهای موجود در این تالار، ۱۹ عملیات برتر و سرنوشت‌ساز را می‌بینیم. مجموعه‌ای از سلاح‌های سبک با گلوله‌های تانک خمپاره‌های ۶۰ و گلوله‌های مختلف از ۱۳۵، ۱۷۵، تعدادی از هواپیماهای بدون سرنشین در واقع پهپادهای نسل قدیم و انواع و اقسام مین ضد نفر و خودرو و تانک در اینجا به چشم می‌آید. کمی بالاتر تندیس شهید آوینی را می‌بینیم که یادآور مستندهای واقعی او از جنگ است. در سمت راست تندیس شهید آوینی، شهدای هسته‌ای را می‌بینیم و در سمت چپ جنایات سازمان مجاهدین خلق دیده می‌شود. در واقع کشتار ۱۷ هزار انسان بی‌گناه که خلق‌وخوی مذهبی داشتند، یکی از جنایات عظیم این گروهک است.
تالار پنجم: تالار شهادت
به سمت تالار پنجم پیش می‌رویم. ابتدای تالار پنجم پلی به نام پل شهادت است که از عبور می‌کنیم. سرهنگ حرف‌هایش را این‌طور تکمیل می‌کند: بالای سر شما حدود چهار هزار پلاک به نیابت از ۲۱۳ هزار شهید تعبیه شده است. این پل طوری ساخته شده است که سرازیر می‌شود و به دو ضریح نورانی می‌رسیم. در این قسمت فضا به‌گونه‌ای شبیه‌سازی شده است که گویا باب‌القبله است و وارد صحن امام حسین (ع) می‌شویم و سمت راست، حال و هوای شش‌گوشه آقا امام حسین (ع) و در سمت چپ هم ضریح آقا عباس (ع) برای بازدیدکننده تداعی می‌شود. همین‌طور تندیس‌هایی از شهدا که به صورت نمایشی بالا می‌روند و نشان از فرش به عرش رفتن شهدا است، در این تالار در معرض دید بازدیدکنندگان قرار گرفته است. البته در این تالار چند تندیس از شهیدان برونسی، خرازی، دوران، میثمی، محلاتی، فلاحی هم تعبیه شده است. خوب است اشاره کنم که در این قسمت به موضوع جانبازان هم پرداخته شده است، ۵۰۰ هزار جانباز؛ جانبازانی که پا ندارند، اما کوهنوردی می‌کنند، والیبال نشسته بازی می‌کنند و در پرتاب نیزه موفق هستند یا دیگر جانبازان.
در این تالار بحث تفحص شهدا هم فضاسازی شده است. کلاه، اسلحه و پوتین، زیر خاک است و نشان می‌دهد هنوز بعد از گذشت سال‌ها همچنان بحث تفحص شهدا زنده است و جریان دارد. همچنین در این بخش موضوع اسرا را هم داریم و آنچه که در این بخش مهم است این است که عراقی‌ها بیش از ۱۶ نوع شکنجه روی اسرای ما پیاده می‌کردند، آزارهایی که تصورش در ذهن هم نمی‌گنجد.
تالار ششم: وحدت برای حفظ میهن، صدام محاکمه و مجازات می‌شود
از رمپی عبور می‌کنیم و می‌رسیم به تابلوهایی که مزین به نام شهدا است و آمار شهدای استان‌ها به تفکیک روی هر پلاک دیده می‌شود، از آنجا وارد تالار ششم می‌شویم. رمپ را بالا می‌رویم و به جایی می‌رسیم که صدام حسین با نخوت تمام با سران کشورهای عربی برای آغاز جنگ با ایران مذاکره می‌کند. استیری می‌گوید: ما به واسطه وحدتی که در بین مردم حاکم است بعد از هشت سال، یک سانت از خاک کشور را هم در اختیار دشمن متجاوز قرار ندادیم. در این قسمت دادگاه برای محاکمه و در نهایت مجازات صدام دیده می‌شود. در این تالار محلی به صورت نمادین از عملیات بیت‌المقدس که آزادسازی خرمشهر را نشان می‌دهد، شبیه‌سازی شده است. این عملیات، عملیات بسیار بزرگی برای صدام بود و البته بسیار هم با اهمیت بود، چراکه گفته بود اگر کسی خرمشهر را بگیرد، کلید بصره را در اختیار او قرار می‌دهم. در این تالار نقشه جمهوری اسلامی ایران دیده می‌شود که چراغ‌ها در آن روشن است و این تالار، سرانجام را نشان می‌دهد، اینکه ما یک سانت هم از کشور را به متجاوزان ندادیم.
تالار هفتم، ایران مقتدر با رهبری مقام معظم رهبری
گذر آخر ما را به آخرین تالار می‌رساند و به حسینیه جماران می‌رسیم. تندیس حضرت امام خمینی (ره) در بالکن معروف دیده می‌شود و شور مردم برای دیدن امام (ره) و شنیدن کلام ایشان را می‌شود به خوبی تداعی کرد. کمی جلوتر که می‌رویم تصاویری از رحلت امام (ره) را می‌بینیم و بعد از آن هم به رهبری حضرت آیت‌الله خامنه‌ای می‌رسیم. در این تالار یعنی تالار هفتم دستاوردهای حوزه نظامی و صنعت هسته‌ای شبیه‌سازی شده و نتایج حاصل از استفاده از این دستاوردها در حوزه کشاورزی، برق و سوخت برای بازدیدکنندگان در معرض نمایش قرار داده شده است.
نظر شما