فروغ کریمی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: در دهه ۱۹۷۰ برنامه‌ریزی و طراحی فضاها در تمام دنیا بدون توجه به نیازهای زنان ایجاد شد و زنان امکان حضور کمتری نسبت به مردان در فضاهای شهری داشتند.
وی افزود: یکی از مهم‌ترین مشخصه‌های فرد در ادراک امنیت و میزان استفاده افراد در یک فضای شهری، جنسیت است که در این حوزه به طور عموم زنان نسبت به مردان ترس بیشتری احساس می‌کنند.
وی اضافه کرد: طراحی شهرها باید به نحوی باشد که عرصه برای حضور تمام گروهها فراهم شود، چراکه فضاهای شهری تنها برای مردان نیست.
این کارشناس حوزه شهرسازی تصریح کرد: یکی از نظریه‌ها در حوزه شهرسازی تاکید دارد در فضایی که امکان دیده شدن بیشتر است، پتانسیل کمتری برای فعالیت‌های مجرمان به وجود می‌آید.
کریمی با بیان اینکه امنیت یکی از اساسی‌ترین نیازهای انسان در جامعه بشری است که از گذشته تا به حال وجود داشته است، ادامه داد: کشیدن حصار دور شهر برای جلوگیری از حمله دشمنان، مفهوم متفاوت امنیت در گذشته را نشان می‌دهد، اما امروزه امنیت و آرامش در جامعه وجود دارد تا افراد بتوانند خلاقیت‌ها و استعدادهای خود را رشد دهند و انسان به کمال مطلوب برسد.
وی تاکید کرد: یکی از مهم‌ترین شاخص‌های زندگی شهری وجود امنیت است که ابعاد مختلف مالی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی را دارد. مهم‌ترین امنیت، امنیت فردی است و زمانی که یک شخص می‌خواهد از محیط شهری استفاده کند از این امنیت بهره‌مند شود.
این کارشناس شهرسازی سابقه تصادف و ترس عبور از خیابان پرتردد را از عواملی دانست که زمینه استفاده از پل‌های عابر پیاده را در اذهان ایجاد می‌کند و افزود: ممکن است پل‌های عابر پیاده جای درستی مکان‌یابی نشده باشد، ظاهر دل‌چسبی نداشته یا پله‌های زیادی داشته باشد که عبور از آن زمان‌بَر و خسته کننده است؛ لذا معلولان، سالمندان و کودکان خردسال هم به دلایل شرایط خود، نمی‌توانند از آن استفاده کنند.
کریمی با بیان اینکه امنیت مهم‌ترین موضوع است، گفت: نتایج یک تحقیق علمی در زمینه عواملی که موجب ناامنی پل‌های عابر پیاده شده است، نشان می‌دهد یکی از عوامل ناامنی تاریکی این پل‌ها در شب است که روشنایی کافی ندارد یا روشنایی در آن وجود ندارد؛ لذا افراد جامعه به ویژه زنان را از استفاده نمی‌کنند.
نظر شما