فروغ کریمی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: شهرها یکی از مهم‌ترین دست‌ساخته‌های بشر است که در طول دوران حیات خود تحولات شگرفی را از سر گذراندند و برای ادامه حیات فراز و فرودهای بسیاری را پشت سر گذاشتند.
وی افزود: بعضی از شهرها مانند بغداد، استانبول و تبریز توانسته‌اند در این سیر تحولات از حوادث طبیعی و غیرطبیعی در امان بمانند و به حیات خود ادامه دهند، اما بعضی دیگر در برابر حوادث تاب مقاومت نداشته‌اند و از ادامه حیات بازمانده‌اند.
این کارشناس شهرسازی با بیان اینکه ایران در مواجهه با سوانح طبیعی جزو ۱۰ کشور آسیب‌پذیر جهان است، خاطرنشان کرد: امروز بیشتر شهرها و سکونتگاه‌ها در محل‌هایی بنا نهاده شده‌اند که خواه ناخواه در معرض مخاطرات طبیعی از جمله سیل، زلزله، طوفان، سونامی، آتش‌سوزی، خشکسالی یا مخاطرات انسانی همچون جنگ قرار دارد.
کریمی اضافه کرد: این شهرها و سکونتگاه‌ها برای اینکه بتوانند در مقابل این قبیل سوانح مقاومت کنند باید تاب‌آوری داشته باشند.
وی تصریح کرد: تاب‌آوری شهر اصطلاحی است که برای اندازه‌گیری توانایی یک شهر برای بهبود از یک بلا (طبیعی یا انسانی) به کار می‌رود؛ در حقیقت شهرهای تاب‌آور از قبل برای پشت سر گذاشتن و بهبود اثرات مخاطرات طبیعی طراحی شده‌اند.
این کارشناس شهرسازی ادامه داد: واژه «تاب‌آوری» به معنای بازگشت به گذشته و برگشت به عقب است و این اصطلاح نخستین بار توسط هالینگ در سال ۱۹۷۳ مطرح شد.
کریمی با بیان اینکه تاب‌آوری شهر ابعاد و شاخص‌های متفاوتی دارد، گفت: تاب‌آوری کالبدی بسته به شاخص‌هایی مانند شکل یا فرم شهر، کاربری زمین، شبکه ارتباطی راه‌ها و فضاهای باز و عمومی است.
وی افزود: تاب‌آوری اجتماعی نیز در ادبیات شهرسازی معنا پیدا می‌کند و به شرایطی اطلاق می‌شود که تحت آن افراد و گروه‌های اجتماعی با تغییرات محیطی انطباق پیدا می‌کنند.
نظر شما