به گزارش خبرنگار ایمنا، تیم ملی فوتبال ایران امروز جمعه _ چهارم آذر ماه _ باید در دومین گام خود در جام‌جهانی ۲۰۲۲ مقابل ولز قرار گیرد. شاگردان کارلوس کیروش که در نخستین دیدارشان شکست ناباورانه شش بر دو در مصاف با انگلیس و ستارگانش را متحمل شدند، انگیزه‌های فراوانی برای رقابت با گرت بیل و رفقایش دارند تا در جام باقی بمانند. آن سوی میدان ولزی‌ها با هدایت رابرت پیج پس از ۶۴ سال، فرصت حضور در جام جهانی را به دست آورده‌اند و پس از گرفتن یک امتیاز از آمریکا، حالا به دنبال هموار کردن راه صعودشان به دور مرحله حذفی هستند. بنابراین با توجه به حساسیت‌های موجود انتظار می‌رود هر دو تیم با هدف و تمام توان پا به میدان مسابقه بگذارند تا احتمالاً شاهد رقابتی تنگاتنگ باشیم.
یوزها بر می‌گردند؟
ملی‌پوشان ایرانی در شرایطی در اولین مسابقه خود در ششمین تجربه حضور در جام جهانی با انگلستان روبرو شدند که انتخاب نفرات غیرقابل پیش‌بینی برای ترکیب ابتدایی، آرایش عجیب، مصدومیت زودهنگام بیرانوند و البته حواشی پیرامون تیم، کیفیت شاگردان کیروش را به اندازه بسیار محسوسی کاهش داده بود. همین موضوع موجب ثبت سنگین‌ترین شکست تاریخ تیم ملی در ادوار جام جهانی شد و شوک بزرگی به اهالی فوتبال در ایران وارد کرد.
با این وجود یوزه‌ای ایرانی قصد تسلیم شدن ندارد و می‌خواهند بار دیگر خود را به فوتبال جهان ثابت کرده و رؤیا صعود را همچنان برای خودشان زنده نگه دارند. یک شکست می‌تواند به معنا پایان کار تیم ملی در دوحه باشد و این یعنی ایران نباید زمین را بدون کسب امتیاز ترک کند.
دو بازی دست نخورده تا صعود بدون اما و اگر
شاید تصور اولیه از شکست سنگین تیم ملی در گام نخست این بود که مسیر صعود برای شاگردان کیروش بسیار سخت خواهد اما نتایج دیگر دیدار روز اول در گروه B به گونه‌ای رقم خورد تا حال آن‌ها این شانس را داشته باشند با کسب نتیجه مناسب از دو مسابقه آتی، به دور بعدی راه یابند.
نگاهی به جدول نشان می‌دهد که ولز و آمریکا تنها یک امتیاز دارند و از آنجایی که احتمال پیروزی‌شان برابر انگلیس بسیار ضعیف است بنابراین باید حتماً ایران را از پیش رو برداشته و به پیروزی برسند. در نتیجه اگر شاگردان کیروش مقابل این دو تیم متحمل شکست نشده و بر ولز یا آمریکا غلبه کنند، با چهار امتیاز به طور قطعی در رده دوم جدول قرار خواهند گرفت و بدون در نظر گرفتن نتایج رقبا و تفاضل گل، به مرحله یک هشتم نهایی صعود خواهند کرد؛ البته به شرطی که ملی‌پوشان از اشتباهات‌شان درس گرفته و در زمین خود واقعی‌شان باشند.
مشق آسیایی؟ چیزی از ژاپن و عربستان کم نداریم!
علیرغم که دو دیدار ابتدایی جام بیست و دوم با عملکرد ضعیف دو نماینده آسیایی یعنی قطر میزبان و ایران همراه بود اما دو آسیایی دیگر شگفتی‌ساز شد. عربستان و ژاپن با ثبت کامبک برابر آرژانتین و آلمان مدعی دست به کاری بزرگ زده و آبرو فوتبال قاره کهن را خریدند. البته این به معنا نیست که شانس تکرار چنین موفقیتی برای تیم ملی ایران فراهم نیست و مقایسه آمار این دو تیم در دیدارهایشان با مسابقه اول تیم ملی این موضوع را تأیید می‌کند.
نسل فعلی تیم ملی که حالا سال‌ها در کنار هم بازی کرده‌اند و بارها در میدان‌های سخت خودش را ثابت کرده، قطعاً پتانسیل بالایی دارد که هنوز هم می‌شود روی آن حساب باز کرد. شاید کمی خودباوری، تمرکز و البته از خودگذشتگی رویاهای بزرگ را برای شاگردان کیروش سهل‌الوصول کند.
چالش سخت کیروش در خط دروازه
مصدومیت علیرضا بیرانوند، شوک بزرگی به تیم ملی در نخستین دقایق حضور در جام جهانی بود که عکس‌العمل کیروش هم مهر تأییدی بر نگرانی و چالش سختی بود که این آسیب دیدگی برای ایران به همراه داشت. حالا با وجود تلاش کادر پزشکی تیم، بی راوند روز گذشته با گارد محافظتی در تمرین حاضر شد اما قوانین فیفا اجازه حضور او در دیدار ولز را نداد تا چالش سخت برای سرمربی پرتغالی فراهم برسد.
از طرفی سید حسین حسینی با دریافت شش گل و علیرغم آنکه روی گل‌هایی که خورد مقصر نبود، احتمالاً ذهن آماده‌ای برای دیدار امروز نداشته باشد. پیام نیازمند و امیر عابدزاده نیز مدت زیادی فرصت بازی با پیراهن تیم ملی را نداشته‌اند و اعتماد به آن‌ها، ریسک بزرگی به نظر می‌رسد. باید دید بالاخره کیروش تجربه بالاخره به کدام یک از گلرهایش برای مقابله با مهاجمان ولز اعتماد خواهد کرد.
اژدها بیدار می‌شود
فوتبال ولز سال‌ها برای فوتبال دوستان در سراسر جهان با ستاره‌هایی مثل رایان گیگز شناخته می‌شد که علیرغم درخشش در سطح یک فوتبال باشگاهی جهان، هیچ توفیقی در تیم ملی نداشتند. آن‌ها که لقب «اژدهای سرخ» را یدک می‌کشد، برای دهه‌ها جواز حضور در هیچ جام جهانی و یورویی را کسب نکردند و حسرت افتخارات ملی، همیشه پیش روی ستاره‌های ولزی بود.
قصه برای ولز اما با یک نسل طلایی تغییر کرد با ستاره‌هایی مثل گرت بیل، آرون رمزی، مور و سایرین. آن‌ها دو حضور پرقدرت در یورو و حتی صعود به نیمه‌نهایی جام ملت‌های اروپا را تجربه کردند و پاس از ناکامی در صعود به جام جهانی روسیه، بعد از یک پلی‌آف سخت نهایتاً میهمان گروه B رقابت‌ها شدند.
ولزی در شرایطی به قطر راه پیدا کردند که ۶۴ سال بود موفق به حضور در این تورنمنت نشده بودند تا رکورد بیشترین انتظار برای حضور دوباره در جام جهانی را به نام خودشان ثبت کنند. آخرین حضور اژدهای سرخ به جام جهانی ۱۹۵۸ سوئد باز می‌گردد که در آن مسابقات به جمع هشت تیم برتر جهان هم راه یافته بودند و در این مرحله، مغلوب پله و هم تیمی‌هایش شدند.
دیوار سرخ؛ از کاردیف تا احمد بن علی
ولز کشوری کوچک با تنها ۳ میلیون نفر جمعیت است اما مانند دیگر نقاط بریتانیا، همواره طرفداران پرشوری را در خودش جا داده است. آن‌ها در ورزشگاه خانگی تیم ملی ولز در کاردیف، اغلب همگی با لباس یک دست قرمز حاضر می‌شود و به عبارتی دیواری سرخ رنگ را تشکیل می‌دهد که به یکی از القاب هواداران این تیم بدل شده است. حالا که ولزی‌ها با خوش‌شانسی هر سه دیدارشان در ورزشگاه احمد بن علی برگزار خواهد شد، طرفداران این تیم که این دیوار سرخ را با خود از کاردیف به دوحه آورده بودند، این فرصت را دارند تا مقابل ایران و انگلیس نیز آن را تکرار و به رخ جهان بکشانند.
تنها رویایی ایران و ولز
تنها رویایی ایران و ولز به پنجاه و هفت سال قبل باز می‌گردد؛ جایی که شاگردان مهاجران در راه آماده‌سازی برای حضور در جام‌جهانی ۱۹۷۸ به منظور شبیه‌سازی بازی اسکاتلند به مصاف ولز رفتند و با یک گل مغلوب آن‌ها شدند. به جز آن مسابقه، هرگز تیم ملی ایران پس از انقلاب با ولز در هیچ دیداری اعم از دوستانه و رسمی و در رده‌های سنی روبرو نشده است.
نظر شما