به گزارش خبرنگار ایمنا، سردار تیمور حسینی، جانشین رئیس پلیس راهور فراجا، اظهار کرد: در کشور ۴۷ درصد خودروها معادل ۱۷ میلیون وسیله نقلیه فرسوده هستند که از این میزان هفت میلیون دستگاه در کلانشهرها در حال تردد هستند.
وی افزود: در نیمی از تصادفات اگر شرایط ایمنی خودرو مطلوب و استاندارد بود، به طور حتم آن تصادف به وقوع نمی‌پیوست. نقش وضعیت فنی خودرو در پیشگیری از تصادف به عنوان قابلیت پیش وقوعی بسیار قابل توجه است.
جانشین رئیس پلیس راهور فراجا با بیان اینکه سال گذشته تنها ۲۹ هزار خودرو فرسوده اسقاط شد، گفت: بدون شک تصویب پولی شدن به جای اسقاط خودروهای فرسوده جان بی‌رمق اسقاط خودروهای فرسوده را از بین می‌برد.
وی افزود: یک حرکت خیلی خوب از طرف سازمان استاندارد اتفاق افتاد و امید است بر این موضع خود بمانند و اجازه ندهند خودروهای بی‌کیفیت با جان مردم بازی کنند.
سردار حسینی با تأکید بر اینکه وضعیت ما در حوزه خودرو اصلاً در شأن مردم و مطلوب نیست، افزود: در سال ۱۴۰۰ بالغ بر یک میلیون و ۳۰۰ هزار دستگاه وسیله نقلیه در کشور تولید شده است و تنها ۲۹ هزار خودرو فرسوده از رده خارج شده است، در حالی که اگر با همین فرمول ضعیف هر چهار خودرو تولیدی یک خودرو اسقاط شود، حداقل باید ۳۲۵ هزار دستگاه خودرو فرسوده از رده خارج می‌شد.
"وضعیت وخیم آب و خاک" مانع تبدیل شدن ایران به تولیدکننده بزرگ غذا در آسیا است
محسن موسوی خوانساری کارشناس محیط زیست و عضو انجمن آب و خاک پایدار ایران در خصوص پرداخت حق‌آبه محیط زیست، اظهار کرد: ادعای وزیر کشاورزی مبنی بر تبدیل شدن به یکی از ابرقدرت‌های تولید غذا در جنوب غرب آسیا شدنی نیست، چرا که شرایط وخیم آب و خاک کشور این اجازه را به ما نمی‌دهد.
وی در خصوص سخنان اخیر وزیر کشاورزی، گفت: وزیر کشاورزی در آخرین سخنان خود به این موضوع اشاره کرده بود که «برنامه داریم در آینده‌ای نزدیک به یکی از بزرگترین تولیدکنندگان غذا در جنوب غرب آسیا تبدیل شویم.» این جملات در حالی مطرح می‌شود که یک سوم از مواد غذایی خود را از خارج کشور وارد می‌کنیم.
این کارشناس محیط زیست ادامه داد: در حال حاضر ۹۰ درصد وابستگی غذایی به روغن نباتی داریم، حدود ۸۰ درصد وابستگی به ذرت دانه‌ای داریم و سالانه بیش از ۱۵ میلیون تن واردات ذرت، کنجاله پنبه، سویا و جو داریم. در زمینه گندم هم با وجود اینکه امسال سال خوبی را پشت سر گذاشتیم، اما همچنان بیش از یک‌سوم گندم مصرفی کشور وارداتی است. همچنین حدود ۴۰ درصد برنج نیز وابسته به خارج است.
وی با اشاره به شرایط وخیم منابع آبی در کشور گفت: علاوه بر همه این موارد ما از نظر منابع آبی نیز در شرایط بسیار ضعیفی هستیم و اکثر چاه‌های کشاورزی ما از شوری(Ec) متوسط دو هزار به شوری متوسط چهار هزار رسیده که این شوری باعث کاهش عملکرد و کیفیت محصول کشاورزی شده است. منابع آب‌های سطحی ما به شدت کاهش پیدا کرده و تغییر اقلیم و گرمایش جهانی در سال‌های اخیر باعث شده تا تنوع محصولات کشاورزی ما دگرگون شده و تاحدودی نیز کاهش محصول داشته باشیم.
موسوی خوانساری افزود: علاوه بر شرایط منابع آبی، ما در نیم قرن اخیر، در زمینه مدیریت مزرعه و مدیریت کشاورزی نیز بسیار ضعیف عمل کرده‌ایم، لذا وزیر محترم کشاورزی باید توضیح دهد که با وجود همه این موارد چگونه می‌خواهیم به تولیدکننده بزرگ غذا تبدیل شویم.
وی با بیان اینکه ادعای تبدیل شدن به تولیدکننده بزرگ غذایی با شرایط فعلی آب و خاک کشور ممکن نیست، اظهارکرد: متوسط فرسایش خاک در کشور ما بیش از ۱۰ هزار تن در هکتار است و در حالت ماکسیمم این عدد به ۱۶ هزار تن در هکتار هم می‌رسیم.
ارائه سند NDC به کنوانسیون تغییر اقلیم پاریس بسیار حساس است
علی سلاجقه، رئیس سازمان محیط زیست با بیان اینکه ما در سند NDC به کنوانسیون تغییر اقلیم پاریس باید مطالبه گر باشیم، اظهار کرد: رویکرد این سند باید به گونه‌ای باشد که مواضع کشور ما را بیان کند.
وی در کارگروه ملی تغییر آب و هوا که با موضوع بررسی سند مشارکت معین ملی جمهوری اسلامی ایران برای ارائه به کنوانسیون تغییر اقلیم (NDC) برگزار شد، تدوین این سند را بسیار حساس و مهم عنوان کرد و گفت: در تدوین این سند می‌بایست بررسی‌های لازم از سه جنبه فنی، حقوقی و امنیتی مورد توجه قرار گیرد و به تأیید دستگاه‌های ذی‌ربط برسد.
وی افزود: آنچه که در نهایت اتفاق می‌افتد، می‌بایست در راستای منافع کشور باشد و ما تنها در این زمینه گام بر می‌داریم. این یک اصل اساسی است که کشوری که تحت فشارهای جهانی قرار دارد، هیچ وقت نمی‌تواند در مباحث جهانی مشارکت مطلوبی داشته باشد.
رئیس سازمان محیط زیست تصریح کرد: اگر ما نتوانستیم به تعهدات خود در زمینه کاهش انتشار کربن به‌طور کامل عمل کنیم به دلیل محدودیت‌هایی است که در زمینه‌های مختلف برای ما به وجود آورده‌اند.
وی با بیان اینکه در سند NDC باید مطالبه‌گر باشیم، گفت: رویکرد این سند باید به گونه‌ای باشد که مواضع کشور ما را بیان کند. باید با حفظ کرامت خود و در نظر گرفتن عزت، مصلحت و حکمت نظام در کنار جامعه جهانی برای تحقق اهداف محیط زیستی این کنوانسیون تلاش کنیم.
تغییرات اقلیمی با ایران چه خواهد کرد؟
غلامرضا سبزقبایی، استادیار محیط‌زیست و منابع طبیعی دانشگاه صنعتی خاتم‌الانبیاء بهبهان اظهار کرد: تغییرات اقلیمی باعث تیره‌تر شدن اقیانوس‌ها و ذوب شدن یخچال‌های عظیم و بروز فجایع زیست محیطی و در نتیجه تأثیر بر وضعیت اقتصادی و اجتماعی کشورها با کاهش تولید ناخالص می‌شود.
وی در خصوص تغییرات اقلیمی اخیر، گفت: تغییر اقلیم به طور کلی به هر گونه تغییر معنی‌دار در معیارهای اقلیمی اشاره دارد که برای یک دوره طولانی مدت ادامه دارد. به عبارت دیگر تغییر اقلیم شامل تغیرات جدی در میزان بارش‌ها و میزان دما است و می‌تواند کاهشی یا افزایش باشد به عنوان مثال کاهش بارش یا افزایش آن و یا تغییرات وزش باد که در چندین دهه یا بیشتر ایجاد می‌شوند.
استادیار محیط‌زیست و منابع طبیعی دانشگاه صنعتی خاتم‌الانبیاء بهبهان درباره دلایل این پدیده، افزود: با آغاز انقلاب صنعتی که در سال ۱۷۶۰ میلادی رخ داد، تغییرات گوناگونی در زندگی انسان ایجاد شد، نیاز بشر به انرژی افزایش یافت و سوخت‌های فسیلی سنگین مانند ذغال سنگ و نفت و سوخت‌هایی مثل گاز طبیعی مورد استفاده قرار گرفت و در نتیجه گاز دی‌اکسیدکربن، متان و بخار آب وارد جو زمین شدند. این گازها در جو باعث افزایش اثر گلخانه‌ای و در میان مدت باعث گرمایش زمین می‌شوند.
وی تصریح کرد: این اثر گلخانه‌ای و تغییرات اقلیمی از جمله مهم‌ترین مسائل محیط زیستی در جهان به حساب می‌آید و سالانه مطالعات مهمی در این خصوص انجام می‌شود و کنفرانس‌هایی در مورد آن برگزار می‌شود. در قرن گذشته متوسط دمای زمین حدود ۰.۸ درجه سانتیگراد افزایش داشت. آژانس حفاظت محیط زیست ادعا می‌کند که در پایان قرن حاضر دمای کره زمین می‌تواند ۱.۱۳ تا ۶.۴۲ درجه سانتیگراد فزایش می‌یابد که می‌تواند باعث رخ دادن اتفاقات بسیار وحشتناک در کره زمین شود.
سبزقبایی افزود: این روند می‌تواند تغییرات عظیمی در جو ایجاد کند و الگوی آب و هوایی را تغییر دهد، طوفان‌ها و گردبادهای بی‌سابقه ایجاد کند و حتی با ذوب شدن یخ‌ها و بالا آمدن سطح آب‌های آزاد، مساحت خیلی بزرگی از سواحل را اشغال کند. بعضی دیگر از مدل‌ها پیش‌بینی می‌کنند که تا سال ۲۱۰۰ یعنی پایان قرن، دمای زمین بین یک تا ۳.۵ درجه افزایش می‌یابد.
وی در خصوص وضعیت ایران در تغییرات اقلیمی، گفت: در ایران مطالعات نشان می‌دهد که به نسبت سال ۱۹۵۰ میلادی به طور متوسط دمای میانگین کشور حدود ۱.۵ درجه افزایش یاهفته است و در کنار آن، متوسط میزان بارش حدود ۴۵ میلیمتر کمتر شده است، لذا برای کشورمان کاهش آب‌های زیرزمینی را انتظار داریم که اتفاق افتاده است و به دنبال آن فرو نشست را خواهیم داشت و کاهش برف در مناطق کوهستانی که از سال ۱۹۵۰ تا حال حاضر در حال رخ دادن است.
استادیار محیط زیست و منابع طبیعی دانشگاه صنعتی خاتم الانبیا بهبهان افزود: بر اساس مطالعات علمی مشخص شده که در حال حاضر حدود ۵۸ کشور جهان، حدود ۸۶ درصد از سهم انتشار دی اکسید کربن را به خود اختصاص داده‌اند که اصلی‌ترین علت گرمایش زمین است. کشورهای چین، آمریکا، هند، روسیه، برزیل، ژاپن، اندونزی، آلمان، کره جنوبی و کانادا در رأس این کشورها و بزرگترین تولیدکنندگان گازهای گلخانه‌ای هستند. کشور ما در سال ۲۰۱۴ رتبه دهم تولید دی اکسید کربن و در حال حاضر رتبه هفتم تولید گازهای گلخانه‌ای را دارد.
ادامه روند فعلی مصرف آب کشور را وارد "ورشکستگی آبی" می‌کند
الهه موحدی، کارشناس محیط زیست اظهار کرد: در حال حاضر ایران در مرز مرحله تنش و بحران آب قرار دارد، اما موضوع نگران‌کننده‌تر این است که با ادامه این روند، تا سال ۲۰۵۰ به سالانه ۵۰۰ متر مکعب آب تجدیدپذیر به ازای هر نفر می‌رسیم و مرز بحران آب را نیز رد می‌کنیم.
وی در خصوص با بحران آب کشور گفت: زمانی می‌توانیم بگوییم یک کشور دچار بحران آبی است که میزان آب تجدیدپذیر در دسترس به ازای هر نفر کمتر از یک هزار مترمکعب باشد. در حال حاضر ایران در مرز بین مرحله تنش و بحران آبی قرار دارد، اما موضوع نگران‌کننده‌تر این است که با ادامه روند فعلی، بیلان آبی کشور تا سال ۲۰۵۰ به سالانه ۵۰۰ مترمکعب آب تجدیدپذیر به ازای هر نفر می‌رسد که این مقدار مرز بحران آب را نیز رد می‌کند.
کارشناس محیط زیست در ارتباط با علت اصلی شرایط بحرانی آب در کشور، افزود: الگوی نادرست توسعه باعث شد تا در جای نادرست و به میزان نادرست از آب استفاده کنیم؛ محصولات آب‌بر را در کویر مرکزی کاشتیم و عمده صنایع را نیز در همین استان‌ها متمرکز کردیم، در حالی که در تمام کشورهای پیشرفته دنیا توسعه صنایع و به‌ویژه صنایع آب‌بر در سواحل متمرکز می‌شود، همین الگوی نادرست سبب شد تا با بهره‌کشی از آب‌های زیرزمینی، آبخوان‌ها را خالی کنیم و شرایط بحرانی فرونشست را در دو سوم دشت‌های کشور رقم بزنیم.
وی ادامه داد: نگاه سازه‌محور حاکم بر کشور باعث شد تا بی‌رویه سدسازی کنیم و این سدسازی‌ها ما را از طرح‌های آبخیزداری و آبخوان‌داری مغفول داشت. با بودجه ساخت یک سد می‌توان طرح‌های آبخوان‌داری را در هزاران هکتار از اراضی مستعد اجرا کرد، اما این مهم نیاز دارد تا در نگاه کلان، توجه به چنین طرح‌های جا بیفتد.
موحدی با اشاره به تلاش نکردن در راستای ارتقای فرهنگ محیط زیستی، تصریح کرد: مصرف آب در کشور ۲.۵ برابر میانگین جهانی و در مصرف برق و گاز نیز در رتبه‌های اول قرار داریم، همچنین در بخش تولید پسماند نیز جزو ۲۰ کشور اول دنیا هستیم و این در حالی است که هنوز فرهنگ جداسازی همین زباله‌های تر و خشک نیز در بسیاری از خانوارهای ایران جا نیفتاده است.
نظر شما