به گزارش خبرنگار ایمنا، سوت پایان هفته هشتم رقابت‌های لیگ برتر با تساوی بدون گل پرسپولیس و سپاهان به پایان رسید. در چارچوب رقابت‌های این هفته، شاهد رویارویی قرمزپوشان و شاگردان مورایس بودیم که برخلاف نظر اکثر کارشناسان، هر دو تیم با ارائه یک بازی محتاطانه و متکی به خطاهای فردی، نهایتاً راضی به تقسیم امتیاز در نقش جهان شدند.
اگرچه الکلاسیکوی ایران با حضور ملی‌پوشان و ستاره‌های لیگ برتر برگزار شد، اما سبک بازی دو تیم سبب شد این دیدار چنان که باید و شاید تماشاگرپسند نباشد. برخی از نکات این دیدار را مورد بررسی قرار دادیم که در ادامه می‌خوانید:
سیستم‌های مشابه؛ تقلب از روی دست هم
یحیی گل‌محمدی تا پیش از رویارویی با سپاهان در تمام دیدارهای خودش از سیستم ۳_۳_۴ استفاده می‌کرد و غالباً با دو مهاجم به مصاف رقبای خود می‌رفت اما در دیدار با طلایی‌پوشان تصمیم گرفت یورگن لوکادیا را به عنوان تک‌مهاجم راهی میدان کند تا خبری از زوج مهدی عبدی و این مهاجم هلندی در نود دقیقه بازی نباشد.
سرخ‌پوشان در این رقابت تغییر رویه دادند و با سیستم ۱-۳-۲-۴ به مصاف حریف اصفهانی خود رفتند تا به نوعی یک غافلگیری را رقم زده باشند. مورایس نیز اعتقاد زیادی به سیستم ۳-۳-۴ دارد و برای تقابل با پرسپولیس، این ترکیب را اولویت خودش قرار داد اما با توجه به سبک بازی تیم رقیب، گاهاً زردپوشان هم روش خود را تغییر می‌دادند و با سیستم ۱_۳_۲_۴ بازی می‌کردند. سبک مشابه دو سرمربی سبب شده بود در این بازی خط هافبک دو تیم فشار بیشتری را تحمل کنند و به همین دلیل شاهد درگیری‌های زیادی بودیم که سبب توقف بازی می‌شد.
تغییر در ترکیب هم بی‌فایده بود
با توجه به اینکه رقابت سپاهان و پرسپولیس برای هر دو سرمربی از اهمیت بالایی برخوردار بود، انتظار می‌رفت برای تقابل با یکدیگر، حرف‌های تازه‌ای برای گفتن داشته باشند و این موضوع با چینش ترکیب به وضوح مشخص می‌شد. گل‌محمدی در این دیدار تصمیم گرفت با نیمکت‌نشین کردن سروش رفیعی، کمال کامیابی‌نیا را به عنوان زوج سرلک در خط هافبک خودش قرار دهد و این بار محمد عمری، بازیکن جوانش را به عنوان یار اصلی در یک آوردگاه دشوار محک بزند.
قرار دادن کامیابی‌نیا و عمری در ترکیب اصلی، نشان می‌داد برخلاف اینکه کادر فنی پرسپولیس در تمام دیدارهای خود سبکی هجومی را در دستور کار قرار می‌داد، برای تقابل با مورایس تصمیم داشت با حضور هافبک‌های دفاعی جلوی ضد حمله‌های حریف را بگیرد.
«خوزه مورایس» همانند دیدار قبلی خودش با هوادار یک بار دیگر اعتماد به بازیکنان جوان را را به حضور با تجربه‌ها ترجیح داد و قرار دادن نام محمد قربانی، هافبک جوان طلایی‌پوشان در ترکیب اصلی این تیم تغییر و تحولی بود که سرمربی تیم اصفهانی ایجاد کرد. نکته جالب توجه اینجا است، علی‌رغم اینکه کادر فنی دو تیم تغییرات جدید را در تیمشان ایجاد کردند اما در پیاده کردن برنامه‌هایشان موفق ظاهر نشدند.
تازه‌واردها هم کاری نکردند
در بازار نقل و انتقالات این فصل بازیکنانی همچون سروش رفیعی، دانیال اسماعیلی‌فر، گئورگی ولسیانی از جمع طلایی‌پوشان اصفهان جدا شدند تا لیگ بیست‌ودوم را در کنار یحیی و کادر فنی او آغاز کنند در سوی مقابل نیز رامین رضائیان از جمع سرخ‌پوشان جدا شد تا یک چالش جدید در اصفهان را تجربه کند. الکلاسیکو فرصت مناسبی بود تا بازیکنانی که بین این دو تیم جابه‌جا شده بودند، خودشان را به هواداران تیم رقیب ثابت کنند.
اسماعیلی‌فر و ولسیانی از همان ابتدای کار برای پرسپولیس به میدان رفتند اما تأثیر گذاری چندانی نداشتند، چراکه حملات زهرداری از سوی شاگردان مورایس اتفاق نمی‌افتاد که ولسیانی را به چالش بکشاند، همچنین قرمزپوشان برای حمله از جناحین برنامه‌ای نداشتند تا اسماعیلی‌فر توانایی‌هایش را نشان دهد؛ سروش رفیعی نیز به عنوان یار تعویضی در دقایق اضافی این دیدار به میدان رفت تا اصلاً فرصتی برای تأثیر گذاری نداشته باشد.
رامین رضائیان در مقابل تیم سابق خودش با تمام توان بازی کرد و در یک موقعیت موفق شد دروازه بیرانوند را از طریق ضربه ایستگاهی با خطر مواجه کند اما در سایر دقایق این دیدار شاهد خلق موقعیت یا تأثیر گذاری چندانی از سوی این بازیکن نبودیم تا مهره‌های تازه‌وارد هر دو سرمربی در الکلاسیکو گره‌گشا نباشند.
سبک بازی؛ توقف‌هایی که کسل کننده بود
در نیمه اول این رقابت، پرسپولیس تهران کار خود را هجومی آغاز کرد اما سپاهان اصفهان تصمیم داشت سبک متکی به دفاع و ضدحمله را پیاده کند که هیچ‌یک از دو تیم، موفق ظاهر نشدند. در این نیمه بیشتر زدوخوردهای میان میدان را شاهد بودیم که توقف‌های کسل‌کننده‌ای را به دنبال داشت و همین موضوع سبب شد بازی محتاطانه در دستور کار هر دو تیم قرار بگیرد.
احتیاط برای گل نخوردن، لو دادن توپ در یک سوم دفاعی حریف و اشتباهات فردی بازیکنان یک نیمه بدون موقعیت را به همراه داشت و بدون تردید برای کسانی که منتظر بودند با وجود ستاره‌های زیاد در هر دوتیم یک بازی مهیج را تماشا کنند، چندان خوشایند به نظر نمی‌رسید. ایجاد تنها دو موقعیت گل جدی توسط محمدرضا حسینی برای زردپوشان و یورگن لوکادیا برای پرسپولیس در ۴۵ دقیقه اول این دیدار به خوبی نشان می‌دهد نه میدان‌داری سرخ‌ها نتیجه مثبت داشته و نه ضدحملات شاگردان مورایس زهردار بوده است.
در نیمه دوم تا حدودی کادر فنی دو تیم احتیاط خود را کنار گذاشتند تا در ۴۵ دقیقه‌ای که مربیان فرصتِ نشان دادن خودشان را دارند، سه امتیاز را کسب کنند؛ همین موضوع سبب شد تا در این نیمه مالکیت توپ تقریباً مساوی باشد و شاهد سه خلق موقعیت گل توسط سپاهان و یک موقعیت جدی توسط قرمزپوشان باشیم.
نیمه سرمربیان همانند ۴۵ دقیقه ابتدایی پر از درگیری‌های فیزیکی و ارسال بی‌هدف توپ به سمت خط اوت بود که نهایتاً یک کارت زرد و دو ضربه ایستگاهی را به همراه داشت. دیدار سپاهان و پرسپولیس علاوه بر اینکه برای هواداران دو تیم اهمیت زیادی داشت، تأثیرگذاری خودش را روی جدول رقابت‌ها نیز کاملاً نشان داد.
نظر شما