به گزارش ایمنا، گوهر یسنا انزانی با بیان اینکه ممکن است دانش آموزانی که با پاندمی کووید ۱۹ تجربه آموزش آنلاین را داشته‌اند و اکنون با آموزش حضوری در محیط مدرسه غریبه هستند، حضور در مدرسه را نوعی تهدید برای محیط امن خود قلمداد کنند، اظهار کرد: به ویژه دانش آموزان کلاس دوم و سوم ابتدایی که با پاندمی کووید ۱۹ نخستین تجربه آموزش را به صورت آنلاین و غیرحضوری داشته‌اند، در سال جاری و با آغاز رسمی آموزش حضوری از اول مهر ممکن است خود را در برابر آموزش حضوری ناتوان تصور کرده و با استرس و اضطراب مضاعفی برای رفتن به مدرسه مواجه شوند.
وی با بیان اینکه بی‌میلی برخی دانش آموزان برای رفتن به مدرسه ممکن است با ترس، منفی‌بافی و حتی کابوس شبانه همراه باشد، ادامه داد: کرونا و کاهش ارتباطات افراد با یکدیگر باعث شد دانش‌آموزانی که فقط آموزش آنلاین را تجربه کردند به دلیل ارتباط کم با هم‌سالان خود دچار مشکلی به نام خجالتی بودن نیز شوند؛ در واقع ممکن است برخی از بچه‌ها دچار اختلالات رفتاری و تمرکزی شده باشند و نسبت به انجام تکالیف مدرسه رفتارهای ناسازگار از خود نشان دهند.
«اضطراب جدایی» دانش‌آموزان دوم و سوم دبستانی طبیعی است
وی در بخش دیگر سخنان خود با اشاره به اضطراب جدایی و ترس برخی دانش آموزان کلاس اولی برای جدایی از والدین و حضور در مدرسه، تصریح کرد: امکان دارد اضطراب جدایی و ترس بچه‌ها از دوری مادر هم برای برخی دانش‌آموزان اتفاق افتد. اضطراب جدایی در ۹ تا ۱۸ ماهگی یا نهایتاً تا ۲.۵ سالگی طبیعی است. با این حال می‌توان گفت با توجه به دو سال پاندمی کووید ۱۹، کم شدن ارتباطات اجتماعی دانش آموزان و آموزش غیر حضوری آنها، درگیری برخی دانش آموزان پایه‌های دوم و سوم ابتدایی با «اضطراب جدایی» نیز تا اندازه‌ای طبیعی است؛ چراکه این دانش‌آموزان در سال جاری به طور جدی محیط مدرسه و آموزش را تجربه می‌کنند.
انزانی گفت: مادران مضطرب، وسواسی، حساس، کم‌تحمل، حمایتی، غیرمنطقی و عاطفی ممکن است اضطراب جدایی را در بچه‌ها بیشتر کنند و گرچه بیشتر دانش آموزان پایه اول ابتدایی با این نوع اضطراب مواجه می‌شوند اما با توجه به پاندمی کووید ۱۹، ممکن است این اضطراب برای بچه‌های پایه‌های دوم و سوم نیز رخ دهد و باعث شود بچه‌ها از رفتن به مدرسه امتناع کنند.
وی مدرسه را مهیج‌ترین مکان به منظور ایفای نقش‌های اجتماعی برای کودکان دانست و با بیان اینکه گاهی امکان دارد مدرسه به ترسناک‌ترین مکان برای کودکان تبدیل شده و این تجربه تا سال‌های بزرگسالی در روان آنها باقی بماند، خاطرنشان کرد: گاهی شاهد این امر هستیم که ترس از مدرسه رفتن در کودکی، به شکل دیدن کابوس و یا خواب امتحان دادن در مدرسه در دوران بزرگسالی خود را نشان می‌دهد و بیانگر آن است که این ترس تا مدت‌ها در روان بچه‌ها باقی مانده است.
معلمان در برابر این اضطراب صبوری کنند / توصیه‌هایی برای کاهش ترس دانش‌آموزان
این روانشناس اضافه کرد: ترس از مدرسه می‌تواند با استرس و اضطراب همراه باشد؛ چراکه استرس عکس‌العملی است که بچه‌ها ممکن است در مقابل هر فشار و تهدید درونی و بیرونی که تعادل و امنیت آنها را از بین ببرد، نشان دهند.
وی با تاکید بر اینکه برخورد معلمان با بچه‌ها به ویژه دانش‌آموزان پایه‌های اول تا سوم باید در کمال صبوری باشد، خاطرنشان کرد: معلمان باید در کمال صبوری قوانین کلاس و مدرسه را به دانش‌آموزان آموزش دهند. استفاده از بازی برای آموزش درس و تزئین کلاس درس برای بچه‌ها نیز می‌تواند در کاهش استرس و ترس دانش آموزان راه‌گشا باشد. معلمان می‌توانند از دانش‌آموزان بخواهند درباره احساسات خود حرف بزنند یا احساسات خود را نقاشی کنند تا اینگونه هیجاناتشان تخلیه شود.
انزانی ادامه داد: ورزش نیز باید در برنامه صبحگاهی دانش‌آموزان گنجانده شود و معلمان باید در نظر داشته باشند که تکالیف سبک برای بچه‌ها در نظر بگیرند؛ چراکه تکالیف سنگین می‌تواند بچه‌ها را از فضای مدرسه دورتر کند.
منبع: ایسنا
نظر شما