به گزارش خبرنگار ایمنا و براساس یادداشتی که علی‌خان نصراصفهانی، دانشیار گروه زمین‌شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان در اختیار این رسانه گذاشته است: مسئولان و دست‌اندرکاران اجرایی و دانشگاهی باید درباره احتمال خطر کمبود آب قابل شرب در نقاط مختلف و در آینده‌ای نه‌چندان دور هوشیار باشند و برنامه‌ریزی مدون پایه‌ریزی کنند.
وجود آب برای تداوم حیات روی زمین بسیار ضروری است و با افزایش سریع جمعیت، نیاز روزافزون بشر به آب شیرین خصوصاً برای آشامیدن، آشپزی، شست‌وشو، ماشین‌های خنک کننده، آبیاری محصولات، تفریحات و اهداف صنعتی منجر به یک بحران منابع آبی جهانی شده است.
در ادامه روندهای کنونی، کمبود آب و تنزل کیفیت آن به عوامل مهم و محدودکننده‌ای در روند رشد اقتصادی آینده، گسترش تولید مواد غذایی و تأمین خدمات پایه بهداشت و سلامت برای میلیون‌ها نفر انسان محروم در کشورهای در حال توسعه تبدیل خواهد شد. در سال ۲۰۰۳ میلادی، یعنی سال بین‌المللی آب شیرین، طبق اعلام سازمان ملل متحد، ۲۰ درصد مردم جهان فاقد آب آشامیدنی خوب و ۴۰ درصد نیز فاقد تسهیلات بهداشتی کافی بودند.
موجودی آب در سطح زمین نشان می‌دهد که اقیانوس‌ها، قله‌های یخی و یخچال‌های حاوی بالای ۹۰ درصد کل آب است و آب زیرزمینی یک درصد بقیه این مقدار را تشکیل می‌دهد. متوسط برداشت سالیانه آب برای استفاده بشر درحال‌حاضر حدود چهار هزار کیلومتر مکعب است که از این مقدار ۶۹ درصد برای کشاورزی، ۲۱ درصد برای صنعت یا نیروگاه‌ها و ۱۰ درصد برای مصارف خانگی استفاده می‌شود.
بسیاری از کشورهای در حال توسعه تا ۴۰ درصد آب‌شیرین تجدیدپذیر خود را برای آبیاری استفاده می‌کنند. به‌عنوان پیامدی از رشد جمعیت، آلودگی و تغییرات آب و هوایی متوسط ذخیره آب برای هر نفر طی دو دهه آتی تا یک سوم کاهش می‌یابد و بنا بر پیش‌بینی‌های انجام شده بین سال‌های ۲۰۲۵ تا ۲۰۵۰ میلادی با یک بحران تأمین جهانی همراه خواهیم بود که البته این بحران برای برخی از کشورهای خاص بسیار زودتر رخ می‌دهد.
کیفیت آب شیرین نیز درحال‌حاضر موجب نگرانی دانشمندان شده است؛ حدود ۷۵ درصد آب آشامیدنی دنیا از آب‌های زیرزمینی گرفته شده که تقریباً در ۶۰ درصد مراکز صنعتی و شهری وضعیت این منبع در شرایط تحت بهره‌برداری بیش از حد و تحت تهدید توسط آلاینده‌ها طبقه‌بندی شده است.
غنی‌سازی جلبکی رودخانه‌ها و دریاچه‌ها به دلیل فسفر و نیتروژن بیش از حد ناشی از پساب‌های کشاورزی، خانگی و صنعتی به مشکلی بزرگ در اغلب مناطق مختلف دنیا تبدیل شده است. براساس استانداردهای جدید و ارزشیابی طبق معیارهای عوامل بیماری‌زا استفاده بیش از حد مردم از ماده‌های آلی، فرآیند نمکی شدن، نیترات، فسفر، فلزات سنگین، آفت‌کش‌ها، اسیدی‌سازی و فعالیت رادیواکتیو رنج می‌برند.
در آسیا ۸۶ درصد کل فاضلاب شهری و ۶۵ درصد کل فاضلاب بدون تصفیه در محیط‌های آبی تخلیه می‌شود؛ علاوه بر آن آلودگی شیمیایی ذخایر آب آشامیدنی به ظاهر تمیز به طور غیرمنتظره، نامحسوس و بسیار خطرناک وجود دارد و نمونه بارز آن آلودگی آرسنیک آب‌های زیرزمینی است که میلیون‌ها نفر را در کشورهای آسیایی از جمله بنگلادش و سایر کشورهای آسیایی را گرفتار کرده است؛ این مسئله برای ایران زنگ خطری محسوب می‌شود و باید نسبت به بررسی شرایط کنونی اقدام کرد.
نظر شما