روزی که اسرای عراقی برای ایران جنگیدند

به گزارش خبرنگار ایمنا، پس از اجرای موفقیت‌آمیز عملیات «کربلای ۱»، موسوم به «طریق‌القدس»، طرح‌ریزی و اجرای عملیات «کربلای ۲» در دستور کار قرار گرفت.

عملیات کربلای ۲ در دهم شهریورماه سال ۱۳۶۵ در منطقه حاج‌عمران با شرکت یک تیپ از لشکر ۱۰ سیدالشهدا (ع)، تیپ ۹ بدر، ۱۲ قائم، ۲۱ امام رضا (ع)، ۱۰۵ قدس، ۱۵۵ شهدا و در مجموع با استعداد ۲۸ گردان از سپاه در اواخر سال چهارم جنگ انجام شد.

ترمیم خط پدافندی، خارج کردن عقبه خودی از دید و تیر دشمن و دست‌یابی به راه‌کارهای مناسب به منظور عمق دادن به منطقه برای عملیات بعدی از جمله هدف‌های این عملیات بودند.

مانور عملیات از دو محور طرح‌ریزی شده بود، یکی محور راست شامل ارتفاعات گردکوه (معروف به شهید صدر)، تخته سنگی، تپه شهدا و تپه سرخ و دو محور چپ، شامل ارتفاعات ۲۵۱۹، واراس و یال‌های آن، تپه تخم‌مرغی، شیارانه و دو یال ارتفاع مسکران.

فرماندهی این عملیات به قرارگاه سیدالشهدا (ع)، یکی از قرارگاه‌های تابعه نیروی زمینی سپاه واگذار شد، در شب نخست عملیات، تپه شهید صدر، تخته سنگی و مقر فرماندهی دشمن به تصرف نیروهای خودی درآمد و در جناح چپ، به علت دست نیافتن کامل به هدف‌ها، رزمندگان عقب‌نشینی کردند.

در شب دوم، بار دیگر نیروها از محور چپ دست به حمله زدند، اما موفقیتی به دست نیامد و عملیات با تصرف نیمی از هدف‌ها، به پایان رسید.

عملیات کربلای ۲ در منطقه‌ای به وسعت تقریبی ۵۰ کیلومتر مربع از جبهه‌های شمالی نبرد برگزار شد و طی آن بار دیگر ارتفاعاتی در منطقه حاج‌عمران به تصرف رزمندگان اسلام در آمد.

در این عملیات نیروهای دشمن متحمل سه هزار نفر کشته و زخمی و ۲۰۰ نفر اسیر شدند.

از جمله ویژگی‌های مهم این عملیات حضور یک گردان از اسیران داوطلب عراقی در زیر مجموعه تیپ ۹ بدر در این عملیات است که به نوبه خود برای نخستین‌بار در طول جنگ این اتفاق افتاد، دومین ویژگی، شهادت شهید محمود کاوه، فرمانده لشکر ویژه شهدا که آوازه شجاعت و دلاور مردی آن زبانزد همگان بود.