به گزارش خبرنگار ایمنا، سارا و صبا رمضانی‌پور، خواهران کاراته‌کار اصفهانی در سبک «شوتوکان» و «ووکا» هستند که توانسته‌اند در رشته ورزشی خود مقام‌ها و مدال‌های زیادی در مسابقات کشوری و بین‌المللی کسب کنند و با حمایت خانواده در راه رسیدن به اهداف خود قدم بردارند. این دو خواهر اصفهانی فرزندان یکی از کارکنان زحمت‌کش شهرداری اصفهان هستند.
«سارا» دختر بزرگ خانواده رمضانی‌پور با ۲۱ سال سن دانشجوی سال سوم رشته فیزیولوژی است و تاکنون موفق شده مدال‌های طلای آسیایی رده سنی امید، مقام سوم کشوری رده سنی نونهالان، مقام دوم کشوری رده سنی نوجوانان، مقام دوم کشوری رده سنی نوجوانان، مقام اول استانی رده سنی نوجوانان، مقام دوم استانی رده سنی نوجوانان، مقام دوم کشوری رده سنی نوجوانان، مقام سوم ناحیه‌ای رده سنی نونهالان، مقام سوم استانی رده سنی جوانان و مقام اول سبکی در رده سنی جوانان را کسب کند.
وی همچنین در مسابقات آسیایی کاراته جام نقش جهان که در شهرستان نجف‌آباد با حضور پنج کشور افغانستان، عراق، پاکستان، نپال و هندوستان برگزار شد، توانست در رده سنی امید مدال طلا را کسب کند.
«صبا رمضانی‌پور» ۱۰ ساله و دانش‌آموز کلاس ششم ابتدایی است که با تشویق‌های خواهرش به کاراته علاقه‌مند و موفق شده با سن پایین به مقام اول آسیایی رده سنی نونهالان، مقام اول کشوری رده سنی نونهالان، مقام دوم کشوری رده سنی نونهالان، مقام اول استانی رده سنی نونهالان، مقام اول استانی رده سنی نونهالان، مقام دوم مسابقات ترکیه در رده سنی نونهالان دست پیدا کند.
وی همچنین در مسابقات آسیایی کاراته جام نقش جهان که در شهرستان نجف آباد با حضور پنج کشور افغانستان، عراق، پاکستان، نپال و هندوستان برگزار شد، توانست در رده سنی نونهالان مدال طلا را از آن خود کند. خبرنگار ایمنا، درخصوص شرایط این دختران کاراته‌باز، گفت‌وگویی با سارا و صبا رمضانی‌پور داشته است که در ادامه ابتدا صحبت‌های خواهر بزرگ‌تر خانواده را می‌خوانید:
از چه زمانی و چه طور ورزش کاراته را شروع کردید؟
از ۹ سالگی شروع به ورزش کردم. عموی من رزمی‌کار است و کاراته کار می‌کند. زمانی که کلاس دوم یا سوم ابتدایی بودم گاهی اوقات همراه مادر بزرگم به باشگاه می‌رفتم، سانس بعد از کلاس او کاراته برگزار می‌شد و با دیدن شور و اشتیاق کلاس و حرکات ورزشی کاراته به آن علاقه‌مند شدم و در همان باشگاه شروع به ورزش کردم و این ماجرا ادامه‌دار شد.
از مدال‌هایی که در مسابقات آسیایی به دست آورده‌اید صحبت کنید. شرایطتان برای شرکت در مسابقات آسیایی چگونه بود؟
پس از دو سال که همه مسابقات حضوری لغو شده بود و تنها به صورت آنلاین در مسابقات شرکت کرده بودم، برایم حضور در مسابقات آسیایی سخت بود. با توجه به اینکه در این دو سال باشگاهی که در آن ورزش می‌کردم به علت شرایط حاکم بر جامعه و کرونا بسته شده بود، از نیمه دوم خردادماه به صورت رسمی باشگاه آغاز به کار کرد و کلاس‌ها شروع شد. در خانه روزانه ۶ ساعت تمرین می‌کردم و برای مسابقات آسیایی به مدت ۱۵ روز بدون وقفه و با برنامه‌ای دقیق به فعالیت پرداختم. متأسفانه قبل از مسابقات پایم آسیب دید و با همین آسیب در مسابقات شرکت کردم که کار را برایم دشوار کرده بود.
با شرایطی که گفتید، فکر می‌کردید در مسابقات آسیایی روی سکو بروید یا مدال طلا را از آن خود کنید؟
مقداری ترس داشتم زیرا شیوع کرونا در ورزش من اختلال ایجاد کرده بود و از ورزش حرفه‌ای مقداری دور شده بودم. با توجه به تمریناتی که داشتم و نتایج خوبی که در مسابقات آنلاین کسب کرده بودم فکر می‌کردم روی سکو بروم اما گرفتن طلا در ذهنم خیلی پررنگ نبود.
با توجه به اینکه دانشجو هستید، انجام ورزش حرفه‌ای در کنار درس خواندن برای شما سخت نیست؟
در رشته حرکت اصلاحی مشغول به تحصیل هستم. علاقه‌ام به ورزش فقط ورزش قهرمانی نیست، بلکه ورزش برای من نیروی محرکه و هدف اصلی زندگی است که در تمام جوانب آن جریان دارد. زمانی که علاقه و عشق به کاری باشد باعث می‌شود که در راه رسیدن و موفقیت قدم برداری. همیشه تلاش کرده‌ام در درس و ورزش موفق شوم و به سختی‌ها توجهی نمی‌کنم.
حمایت خانواده در رسیدن به اهداف ورزشی و ورزش قهرمانی چه قدر مؤثر بوده است؟
حمایت و تشویق خانواده همیشه باعث شده است که تلاش کنم و اشتیاقم را از دست ندهم. ورزش نیاز به حمایت عاطفی و مالی دارد، پدرم به سختی کار می‌کند و به راحتی برای پیشرفت و موفقیت ما هزینه‌ها را تقبل می‌کند. مادرم همیشه همراه ما است و نمی‌گذارد فشار و سختی بر دوشمان باشد. داشتن خانواده‌ای همراه اصلی‌ترین دلیل موفقیت ماست.
حمایت‌های مسئولان ورزش استان و شهر چه طور بوده است؟
حمایتی از سوی مسئولان که اصلاً وجود نداشته است و اگر حمایتی شده تنها یک تبریک بوده است. تمام حمایت‌های مالی و تشویقی فقط از سمت خانواده‌ام بوده و تمام هزینه‌ها بر دوش پدرم بوده است. مسئولان ورزش استان حتی در جذب اسپانسر برای ما تلاشی نمی‌کنند. اگر حامی مالی برای شرکت در این مسابقات وجود داشت، قطعاً شرایط ساده‌تر بود. شرایط برای ما اندکی سخت‌تر است زیرا دو خواهر هستیم و اگر قرار به برگزاری مسابقات در کشور دیگری بود برای حضور فشار مالی زیادی به پدرم وارد می‌شد. در همین خصوص یک سری از کاراته‌کاران اسپانسر دارند و شرایطشان خوب است و همیشه در اردوها حضور دارند.
به عنوان سوال پایانی هدف اصلی ورزشی شما چیست؟
هدف بعدی من حضور در اردو تیم ملی است؛ امیدوارم راهی برای من و همنوعان من باز شود و بتوانیم در تیم ملی حضور پیدا کنیم. متأسفانه گاهی حق کاراته‌کاران پایمال می‌شود. به نظرم بهتر است کاراته‌کاران بیشتری به اردو تیم ملی دعوت شوند و در کنار ملی‌پوشان قدیمی تر تمرین کنند تا هم بتوانند پیشرفت کنند و از تجربیات ملی‌پوشان قدیمی استفاده کنند و هم شانس بیشتری برای حضور در مسابقات داشته باشند.
در ادامه صحبت‌های صبا خواهر کوچک‌تر خانواده رمضانی‌پور را می‌خوانید:
چندسال است که ورزش می‌کنید و چطور به کاراته علاقه‌مند شدید؟
از ۵ سالگی ورزش را شروع کردم. به همراه مادرم به دنبال خواهرم به باشگاه می‌رفتیم و همیشه با شوق به تمرینات آنان نگاه می‌کردم؛ زمانی که خواهرم را می‌دیدم خیلی دوست داشتم که مانند او تمرین کنم و همین موضوعات باعث شد اشتیاقم برای یادگیری فنون کاراته زیاد باشد. بعد از مدتی با همراهی و تشویق خواهرم کاراته را شروع کردم. خواهرم خیلی در پیشرفت و علاقه من تأثیرگذار بوده است.
برای رسیدن به جایگاهی که قرار دارید و رسیدن به مدال طلای بازی‌های آسیایی چقدر تلاش کردید؟
در کنار خواهرم روزانه ۶ ساعت تمرین می‌کردم و حتی پنجشنبه و جمعه هم فقط ورزش می‌کردم. به معنی واقعی خیلی تلاش کردم و الان خوشحال هستم.
در طول سال تحصیلی رفتن به باشگاه و تمرین کاراته برایتان سخت نیست؟
این طور نیست، بلکه خیلی خوب می‌گذرد و با برنامه‌ریزی به درس و ورزش می‌رسم. وقتی کاری را دوست دارم به هر صورتی باید آن را انجام بدهم؛ من دختر با قدرتی هستم.
چه فعالیت‌های دیگری در کنار ورزش دنبال می‌کنید؟
به موسیقی علاقه دارم و کلاس ویولون می‌روم؛ همچنین در کلاس خوشنویسی نیز شرکت می‌کنم. همیشه دوست دارم فعالیت داشته باشم و از بیکاری خوشم نمی‌آید.
چه آرزو و هدف ورزشی را دنبال می‌کنید؟
آرزو می‌کنم همچون خواهرم به جایگاه بالایی برسم، مدارک مرتبط با مربیگری و داوری کاراته را بگیرم و مدال‌های طلای زیادی در مسابقات بین‌المللی کسب و برای کشورم افتخارآفرینی کنم.
نظر شما