به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، این سوال که خیابان‌ها برای تحقق چه منظور و خدمت‌رسانی به چه اقشاری از یک اجتماع ایجاد شده‌اند، طی سالیان طولانی پاسخ‌های متفاوت را به خود اختصاص داده است و خواهد داد، بااین‌حال آنچه بدیهی است این‌که خیابان‌های برای سه هدف کلیدی ایجاد شده‌اند که شامل فراهم آوردن امکان دسترسی به مبدأ و مقصد، تسهیل جابه‌جایی و ایجاد فضای عمومی می‌شود و این کاربری‌ها در طول تاریخ و به‌رغم همه تغییرات به‌وجود آمده همچنان برای خیابان وجود داشته است. در ادامه به معرفی این کاربری‌ها می‌پردازیم.
دسترسی
مبدأ و مقصد دو بعدی کلیدی هر خیابان محسوب می‌شوند چراکه بدون این دو، خیابان‌ها عملاً بی‌استفاده خواهند بود. بنابراین، اولین کارکرد حیاتی خیابان‌ها فراهم کردن دسترسی است. خیابان در یک منطقه مسکونی، فراهم‌آورنده امکان دسترسی میان خانه‌ها و شبکه خیابانی است و در یک منطقه تجاری دسترسی به مشاغل را فراهم می‌کند. وجود پارکینگ‌ها، ایستگاه‌های حمل‌ونقل، ورودی‌ها، خروجی‌ها، دوربرگردان‌ها و مسیرهای فرعی از ویژگی‌های خیابان‌هایی محسوب می‌شود که امکان دسترسی را فراهم می‌آورند.
نحوه ارائه دسترسی در هر خیابان مشخص‌کننده اولویت تجاری یا مسکونی بودن آن است. یک خیابان تجاری با مسیرهای متعدد، پارکینگ‌های بزرگ و ساختمان‌های عقب‌نشینی‌کرده، دسترسی عالی را برای رانندگان و دسترسی ضعیف را برای عابران پیاده فراهم می‌کند. خیابانی با ایستگاه مترو یا ایستگاه‌های اتوبوس نیز دسترسی بیشتری را برای افرادی فراهم می‌آورد که از حمل‌ونقل عمومی استفاده می‌کنند. خیابانی مجهز به مسیرهای دوچرخه‌سواری و پارکینگ‌های مخصوص دوچرخه، دسترسی عالی را برای دوچرخه‌سواران ایجاد می‌کند و پیاده‌روهای وسیع در خیابان‌ها محوطه‌ای عالی برای عابران پیاده است که با آرامش قدم بزنند، از مغازه‌ها دیدن کنند و به‌راحتی مایحتاج خود را تهیه کنند.
جابه‌جایی
مردم از خیابان‌ها و شبکه‌های خیابانی برای تردد در جوامع خود استفاده می‌کنند؛ شبکه‌هایی که اغلب به سیستم گردش خون یک شهر تشبیه می‌شوند. خیابان‌های "شریانی" برای جابه‌جایی افراد زیاد در مسافت‌های طولانی‌تر در نظر گرفته شده‌اند و خیابان‌های "محلی" تنها قسمت اولیه یا نهایی سفرها را در بر می‌گیرند.
جابه‌جایی اشکال مختلفی دارد و می‌تواند شامل پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری، رانندگی یا استفاده از حمل‌ونقل عمومی باشد که خیابان‌های مختلف بر اساس هر یک از این اشکال و با مدنظر قرار دادن حالت غالب، اهداف جابه‌جایی متفاوتی را ارائه می‌دهد. آزادراه‌ها برای تردد وسایل‌نقلیه طراحی شده و پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری در آن‌ها ممنوع است اما در خیابان‌های محلی مسیرهایی برای چرخه‌سواری ایجاد شده است.
شهرهایی در سراسر جهان وجود دارند که با اولویت‌زدایی برخی مسیرها برای خودروها و ایجاد مسیرهای چندمنظوره به‌عنوان خیابان‌هایی که به‌طور انحصاری برای عابران پیاده و دوچرخه‌سواران طراحی شده و مسیری به دور از ترافیک دارند، سعی کرده‌اند خیابان‌های خود را برای حمل‌ونقل سبز آماده کنند. این خیابان‌های سبز در سطح محلی با ایجاد تغییراتی کوچک امکان دوچرخه‌سواری ایمن‌تر و آسان‌تر را فراهم می‌آورند. این امر به‌معنای حذف خودروها نیست بلکه برای عبور خودروها محدودیت‌های سرعتی تا ۳۰ کیلومتر و ممنوعیت عبور از همه تقاطع‌ها در نظر گرفته شده است.
ارائه عملکرد جابه‌جایی برای همه حالت‌ها در یک خیابان امری چالش‌برانگیز است. اگر جاده عریض باشد و ترافیک زیادی داشته باشد، عابران پیاده و دوچرخه‌سواران به دلیل سر و صدا، گازهای گلخانه‌ای، برخوردهای احتمالی با سایر وسایل‌نقلیه و مسافت‌های طولانی تردد آسیب خواهند دید. خیابان‌های باریک‌تر با پیاده‌روهای عریض برای عابران پیاده خوشایندتر خواهد بود اما اگر برای تردد وسایل‌نقلیه در نظر گرفته شده باشند، به میزان قابل توجهی شلوغ می‌شوند. غالباً بهترین مسیر برای اتومبیل‌ها، بهترین مسیر برای افرادی نیست که پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری می‌کنند و طراحی متفکرانه شبکه خیابانی می‌تواند این کاربردها را از هم جدا کند.
حوزه عمومی
حوزه عمومی، سومین و آخرین کارکرد خیابان‌ها است که انتزاعی‌ترین کارکرد آن به حساب می‌آید و به کمترین میزان ممکن به آن اشاره می‌شود. قلمرو یا حوزه عمومی همه چیزهایی را که در یک خیابان اتفاق می‌افتد و مرتبط با رفتن به جایی نیست، به تصویر می‌کشد. در واقع حوزه عمومی جوهره وجودی یک خیابان است و می‌تواند شامل ساده‌ترین موارد از جمله توقف برای بوییدن یک گل، آغاز گفت‌وگو با همسایه، بازی با فرزندان، صرف غذا در غذاخوری‌های کنار خیابان با یک دوست، دوچرخه‌سواری کردن یا هر مورد دیگری از این قبیل باشد.
جابه‌جایی و دسترسی یک خیابان به‌وضوح با ارزش‌های اقتصادی مرتبط است اما حوزه عمومی دلیلی است برای این‌که بسیاری از مردم از زندگی در شهر لذت ببرند، بنابراین هم‌چون دو مورد دیگر، یک کارکرد ضروری برای خیابان محسوب می‌شود. عملکرد حوزه عمومی خیابان با طراحی شهری و منظره‌سازی خیابان‌ها از جمله درختان، نیمکت‌ها، پیاده‌روهای وسیع، آفتاب‌گیرها، مناظر، ویترین جذاب فروشگاه‌ها و مواردی از این قبیل تقویت می‌شود. در اصل طراحی خوب حوزه عمومی باعث می‌شود مردم تمایل داشته باشند از یک خیابان عبور کنند. البته این طراحی عملکرد جابه‌جایی را مختل می‌کند چراکه باعث می‌شود کاربران آرام‌تر حرکت کنند یا برای بازدید از مغازه‌های بیشتری در حرکت باشند.
نظر شما