مهارت؛ برگ برنده انسان در بازی زندگی 

به گزارش خبرنگار ایمنا و براساس یادداشتی که محمد گوهریان مؤسس مرکز آموزش علمی کاربردی عتیق اصفهان در اختیار این رسانه قرار داده است، مهارت را می‌توان انجام حرفه‌ای فعالیت‌ها دانست به‌نحوی‌که از کمترین منابع، بیشترین منافع حاصل شود.

مهارت سطحی از آموختگی و پختگی است که پیوسته در حال بهینه شدن است. درصورتی‌که مهارت‌ها شناسایی، ثبت و روابط علی و معلولی آن‌ها بررسی شود بر علم افزوده می‌شود. برخی اندیشمندان اروپایی مهارت بر پایه مسیحیت پروتستانی را چنان مهم می‌دانند که هر مهارت و شغلی را "calling" می‌خوانند و معتقدند که خدا انسان را با مهارتش صدا می‌زند؛ همچنین مهارت هر انسان مقامی است که در چرخه سلوک انسان تا خدا انتخاب شده است.

در تعابیر اخلاقی و دینی ما مسلمانان نیز توجه به مهارت جایگاه خاصی دارد. نقل است که حضرت داوود (ع) به خداوند عرض کرد که «روزی به قضاوت مشغولم و روزی به امور حکومتی؛ آیا از من راضی هستی و خداوند فرموده است اگر مهارت و شغلی داشتی که مخارج زندگیت از آن بود راضی‌تر می‌شدم و به داوود زنجیر و زره‌بافی آموخته شد تا پس از آن بر آن مهارت معیشت بگذراند.»

مهارت علاوه بر تثبیت نقش انسان در جامعه به حفظ حریت و آزادگی وی نیز منجر می‌شود. انسان ماهر برای معیشت برای ماندن پای ارزش‌ها و فضائل انسانی وارد چرخه ابتذال نمی‌شود. مهارت برگ برنده انسان در بازی زندگی است.

درصورتی‌که مهارت در چرخه آموزش متناسب و کاربردی قرار گیرد، بهترین و کارآمدترین دستاورد نظام آموزشی خواهد بود. البته که تحقق این چرخه کار آسانی نیست و تاکنون تلاش بسیاری در این زمینه صورت گرفته ولی نتایج کافی نداشته است. تغییر نگرش جامعه به مهارت نه تنها به‌عنوان یک شغل یا سرگرمی، بلکه به‌عنوان سبک‌زندگی و تفکر، نخستین و مهم‌ترین گام است.

تعاریف و مباحث نظری مهارت را باید بدون شتاب بازتعریف و با ساختارهای اجتماعی، اقتصادی و تفکری امروز بازآفرینی کرد. دانشگاه جامع علمی‌کاربردی طی سی سال گذشته همواره در پرداختن به اهمیت و جایگاه مهارت از هیچ تلاشی دریغ نکرده و در این حوزه، تجارب بزرگی را به ثبت رسانده است؛ اما راه باقی‌مانده سخت است که این مرکز علمی برای عبور از آن به همت جمعی نیازمند است.

یکی از شاخص‌های توسعه مهارت، بهره‌وری نیروی انسانی است؛ اما متوسط رشد بهره‌وری ایران طی ۵۰ سال گذشته پایین‌تر از صفر است، درحالی‌که در چین طی همین ۵۰ سال، بهره‌وری بیش از ۴۰۰ درصد رشد داشته است.